1Gdy Jetro, kapłan midiański, teść Mojżesza, usłyszał o wszystkim, co Bóg uczynił dla Mojżesza i dla swego ludu Izraela, że wyprowadził JHWH Izraela z Egiptu,
2wziął Jetro,
6i kazał powiedzieć Mojżeszowi: Ja, twój teść Jetro, przybyłem do ciebie z twoją żoną, a dwaj jej synowie są z nią.
7Wtedy Mojżesz wyszedł, by spotkać swego teścia, pokłonił się i ucałował go, i wypytywali jeden drugiego o powodzenie – i weszli do namiotu.
8Mojżesz wyliczył swojemu teściowi wszystko, co uczynił JHWH faraonowi i Egipcjanom z powodu Izraela, o całym trudzie, który spotkał ich w drodze, i jak wyratował ich JHWH.
9A Jetro cieszył się całym tym dobrem, które JHWH wyświadczył Izraelowi, tym, że go wyratował z ręki Egipcjan.
10I powiedział Jetro: Błogosławiony niech będzie JHWH, który wyratował was z ręki Egipcjan i z ręki faraona, który wyratował lud spod ręki Egipcjan.
11Teraz wiem, że JHWH jest większy niż wszyscy bogowie, że w tej sprawie, ponieważ panoszyli się nad nimi.
12Następnie Jetro, teść Mojżesza, złożył Bogu całopalenie i ofiary rzeźne. Przyszedł też Aaron i wszyscy starsi Izraela, aby wraz z teściem Mojżesza spożyć posiłek przed Bogiem.
Rada Jetra i ustanowienie sędziów(Pwt 1:9-18)13Następnego zaś dnia rano, Mojżesz zasiadł, aby sądzić lud. Lud zaś stał przed Mojżeszem od rana do wieczora.
14Gdy teść Mojżesza zobaczył wszystko to, co czyni on dla ludu, powiedział: Z jakiego to powodu czynisz to dla ludu? Dlaczego ty sam siedzisz, a cały lud ustawia się przed tobą od rana do wieczora?
15I odpowiedział Mojżesz swojemu teściowi: Dlatego, że lud przychodzi do mnie, aby szukać Boga.
16Bo przychodzą do mnie, gdy mają jakąś sprawę, a ja rozstrzygam między jednym a drugim i zapoznaję ich z ustawami Boga i z Jego prawami.
17Wtedy teść Mojżesza powiedział do niego: Niedobra to rzecz, którą ty czynisz.
18Bardzo męczysz i siebie, i ten lud, który jest z tobą, bo ta sprawa jest za trudna dla ciebie, nie będziesz w stanie podołać jej sam.
19Posłuchaj teraz mojego głosu, poradzę ci i niech Bóg będzie z tobą. Ty sam, ze względu na lud, pozostawaj blisko Boga i ty sam przedstawiaj Bogu te sprawy.
20Następnie wdrażaj ich w ustawy i w prawa oraz zapoznawaj ich z drogą, którą mają iść, i z dziełem, które mają pełnić.
21Lecz ty upatrz sobie spośród całego ludu ludzi dzielnych, bojących się Boga, ludzi godnych zaufania, nienawidzących niegodziwego zysku, i ustanów nad nimi jako książąt tysięcy, książąt setek, książąt pięćdziesiątek i książąt dziesiątek.
22Niech sądzą lud w każdym czasie. A gdy pojawi się jakakolwiek ważna sprawa, niech przychodzą do ciebie, lecz w każdej pomniejszej sprawie niech rozstrzygają oni – i tak ulżyj sobie, i niech niosą z tobą.
23Jeśli tę sprawę uczynisz, a przykazuje ci Bóg, to będziesz w stanie się ostać, a też cały ten lud wróci na swoje miejsce w pokoju.
24I posłuchał Mojżesz głosu swego teścia, i uczynił wszystko, co ten powiedział.
25Wybrał więc Mojżesz ludzi dzielnych spośród całego Izraela i ustanowił ich naczelnikami nad ludem, książętami tysięcy, książętami setek, książętami pięćdziesiątek i książętami dziesiątek.
26I sądzili lud w każdym czasie; sprawę trudną przedkładali bezpośrednio Mojżeszowi, a w każdej sprawie pomniejszej rozstrzygali sami.
27Potem Mojżesz wyprawił swego teścia, a on poszedł do swojej ziemi.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.