2 Samuela 18 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Rozstrzygająca bitwa

1Następnie Dawid dokonał przeglądu wojska, które było z nim, i ustanowił mu dowódców tysięcy oraz dowódców setek. Joaba, jedną trzecią pod dowództwo Abiszaja, syna Serui, brata Joaba, i jedną trzecią pod dowództwo Itaja Gitejczyka. Powiedział też król do wojska: Ja też na pewno wyjdę z wami.

3Ale wojsko odpowiedziało: Nie wychodź! Bo choćbyśmy nawet uciekali, nie zwrócą na nas uwagi, i choćby połowa z nas poległa, nie zwrócą na nas uwagi, bo teraz za dziesięć tysięcy

4Król powiedział do nich: Zrobię to, co uznacie za słuszne w swoich oczach. Po czym król stanął przy bramie, a całe wojsko wychodziło setkami i tysiącami.

5Król nakazał przy tym Joabowi, Abiszajowi i Itajowi: Postąpcie mi łagodnie z młodym człowiekiem, z Absalomem. A całe wojsko słyszało, jak król dawał wszystkim dowódcom ten rozkaz dotyczący Absaloma.

6Wojsko wyszło zatem w pole, by zetrzeć się z Izraelem, i doszło do bitwy w Lesie Efraimskim.

7Wojsko Izraela zostało tam pobite przez sługi Dawida i doszło tam tego dnia do ogromnej klęski – dwadzieścia tysięcy.

8Gdy bowiem bitwa rozproszyła się po całej okolicy, las pochłonął w tym dniu więcej wojska, niż pochłonął go miecz.

Śmierć Absaloma

9[W trakcie walk] Absalom natknął się na sługi Dawida. Absalom jechał na mule, a muł wbiegł pod gałęzie wielkiego dębu tak, że głowa zaczepiła o dąb i zawisł on między niebem a ziemią, muł zaś, który był pod nim, przebiegł.

10Zobaczył to pewien człowiek i doniósł Joabowi: Oto widziałem Absaloma wiszącego na dębie!

11Wtedy Joab powiedział do człowieka, który mu o tym doniósł: Widziałeś?! To dlaczego nie zwaliłeś go tam na ziemię? Wziąłbym na siebie, by dać ci za to dziesięć srebra oraz jeden pas. srebra, nie wyciągnąłbym mojej ręki na królewskiego syna, bo na własne uszy słyszeliśmy, jak król nakazał tobie, Abiszajowi i Itajowi: Strzeżcie mi młodego człowieka, Absaloma.

13Czy miałbym postąpić podstępnie przeciw jego duszy? Przed królem przecież nie ukryje się żadna sprawa. Nawet ty odciąłbyś się ode mnie!

14A Joab powiedział: nie tak! Czy mam tu zwlekać przed tobą? Po czym wziął trzy oszczepy do ręki i wbił je w serce Absaloma, kiedy ten żył jeszcze w sercu dębu.

15Potem otoczyło go dziesięciu młodych, noszących broń Joaba, natarli na Absaloma i dobili go.

16Wtedy Joab zadął w róg i wojsko zawróciło z pogoni za Izraelem – bo Joab wstrzymał wojsko.

17A Absaloma wzięli i wrzucili go w lesie do wielkiego dołu, po czym narzucili na niego bardzo wielką kupę kamieni. Cały zaś Izrael uciekł, każdy do swojego namiotu.

18Absalom natomiast jeszcze za swojego życia wziął i postawił sobie słup, który jest w Dolinie Królewskiej. Mawiał bowiem: Nie mam syna,

23Niech się dzieje, co chce, pobiegnę. Wówczas powiedział: Biegnij! I Achimaas pobiegł drogą przez okręg – i wyprzedził Kuszytę.

24Dawid tymczasem stacjonował między dwiema bramami. Strażnik zaś poszedł na taras bramy przy murze, podniósł swoje oczy i zobaczył, że oto biegnie jakiś pojedynczy człowiek.

25Strażnik zawołał zatem i doniósł o tym królowi. A król powiedział: Jeśli sam, to w ustach ma dobrą wieść. A ten szedł i był coraz bliżej.

26Lecz strażnik zobaczył, że biegnie drugi człowiek, więc zawołał strażnik do odźwiernego: Oto biegnie pojedynczy człowiek. A król na to: Również ten niesie dobrą wieść.

27Wtedy strażnik powiedział: Widzę, że ten pierwszy biegnący przypomina w swym biegu Achimaasa, syna Sadoka. Król powiedział: To dobry człowiek i przychodzi z dobrą wieścią.

28Wkrótce Achimaas wykrzyknął do króla: Pokój! – i pokłonił się królowi twarzą do ziemi. Następnie powiedział: Błogosławiony JHWH, twój Bóg, że zamknął ludzi, którzy podnieśli swoją rękę przeciw mojemu panu, królowi.

29Ale król zapytał: Jak się ma młody człowiek, Absalom? Achimaas odpowiedział: Widziałem wielkie zamieszanie, gdy Joab wysyłał sługę króla oraz twojego sługę, dlatego nie wiem, jak.

30Król powiedział zatem: Odejdź i ustaw się tutaj! Odszedł więc i stanął.

31Wtedy wszedł Kuszyta i Kuszyta powiedział: Niech mój pan, król, pozwoli sobie oznajmić dobrą wieść, że JHWH wymierzył ci dziś sprawiedliwość z ręki wszystkich, którzy powstali przeciw tobie!

32Ale król zapytał Kuszytę: Jak się ma młody człowiek, Absalom? Kuszyta odpowiedział: Niech jak z tym młodym człowiekiem stanie się ze wszystkimi wrogami mojego pana, króla, i ze wszystkimi, którzy powstali przeciw tobie na nieszczęście!

Ból Dawida po śmierci Absaloma

33Wtedy król zadrżał, wszedł do górnej komnaty nad bramą i zapłakał. I tak powtarzał, chodząc tam i z powrotem: Synu mój, Absalomie! Synu mój, synu mój, Absalomie! Obym to ja zginął zamiast ciebie! O, Absalomie, mój synu, mój synu!