1 Królewska 22 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Przymierze Achaba z Jehoszafatem(2Krn 18:1-4)

1Siedzieli przez trzy lata o Słowo JHWH.

Zapowiedź klęski(2Krn 18:5-27)

6Król Izraela zgromadził więc proroków, około czterystu ludzi, syn Jimli. A Jehoszafat na to: Niech król tak nie mówi.

9Wtedy król Izraela przywołał jednego z urzędników i powiedział: Sprowadź tu szybko Micheasza, syna Jimli.

10[W tym czasie] król Izraela i Jehoszafat, król Judy, siedzieli każdy na swoim tronie, odziani w szaty, na klepisku, u wejścia do bramy Samarii, wszyscy prorocy natomiast prorokowali przed nimi.

11Sedekiasz, syn Kenaany, zrobił sobie nawet żelazne rogi i powiedział: Tak mówi JHWH: Takimi będziesz bódł Aramejczyków aż do ich wytępienia.

12A pozostali prorocy prorokowali podobnie: Wyrusz na Ramot Gileadzkie, a poszczęści ci się i JHWH wyda je w rękę króla.

13Tymczasem posłaniec, który poszedł przywołać Micheasza, oświadczył mu: Oto, proszę, słowa proroków – jak jedne usta – są dla króla pomyślne. Niech, proszę, twoje słowa będą jak słowo jednego z nich – i zapowiadaj to, co dobre.

14Micheasz odpowiedział: Jak żyje JHWH, że będę głosił tylko to, co powie mi JHWH.

15Gdy przyszedł do króla, król powiedział do niego: Micheaszu, czy mamy wyruszyć na wojnę o Ramot Gileadzkie, czy tego zaniechać? A on odpowiedział: Wyrusz, a poszczęści ci się i JHWH wyda je w rękę króla.

16Wówczas król powiedział do niego: Ileż to razy mam ja cię zaprzysięgać, abyś nie mówił mi, jak tylko prawdę w imieniu JHWH?

17Wtedy powiedział: Widziałem całego Izraela rozproszonego po górach, jak owce, którym brak pasterza. Niech wracają w pokoju każdy do swojego domu.

18Wtedy król Izraela powiedział do Jehoszafata: Czy nie mówiłem ci, że nie prorokuje mi nic dobrego, a tylko to, co złe?

19A dodał: Dlatego słuchaj Słowa JHWH: Widziałem JHWH siedzącego na swoim tronie, a cały zastęp niebios stał przy Nim, z Jego prawej i lewej strony.

20JHWH zapytał: Kto zwiedzie Achaba, aby wyruszył i poległ pod Ramot Gileadzkim? I ten mówił to, a tamten mówił tamto.

21Wtedy wyszedł Duch, stanął przed JHWH i powiedział: Ja go zwiodę. A JHWH go zapytał: Przez co?

22I odpowiedział: Wyjdę i stanę się duchem kłamliwym w ustach wszystkich jego proroków. A na to: Zwiedziesz, a też zdołasz. Wyjdź i uczyń tak!

23I oto teraz JHWH włożył ducha kłamliwego w usta tych wszystkich twoich proroków, lecz JHWH zapowiedział ci nieszczęście.

24Wtedy podszedł Sedekiasz, syn Kenaany, uderzył Micheasza w policzek i powiedział: Jak to? Przeszedł duch JHWH ode mnie, by przemawiać przez ciebie?

25A Micheasz opowiedział: Oto sam to zobaczysz w tym dniu, kiedy wejdziesz do najskrytszej komnaty, aby się ukryć.

26Wówczas król Izraela powiedział: Weź Micheasza i zaprowadź go z powrotem do Amona, księcia miasta, i do Joasza, syna królewskiego,

27i powiedz: Tak mówi król: Osadźcie tego w domu więziennym i żywcie skąpo chlebem i wodą, aż przyjdę w pokoju.

28Wtedy Micheasz powiedział: Jeśli rzeczywiście wrócisz w pokoju, to JHWH przeze mnie nie przemawiał. I powiedział: Słuchajcie, wszyscy ludzie!

Klęska pod Ramot Gileadzkim(2Krn 18:28-34)

29Wyruszył więc król Izraela oraz Jehoszafat, król Judy, na Ramot Gileadzkie.

30Lecz król Izraela powiedział do Jehoszafata: Przebiorę się i wkroczę do bitwy, a ty pozostań w swoich szatach. I król Izraela przebrał się i wkroczył do bitwy.

31Tymczasem król Aramu nakazał dowódcom rydwanów, których miał trzydziestu dwóch: Nie walczcie z małym ani z wielkim, tylko z samym królem Izraela.

32Gdy więc dowódcy rydwanów zobaczyli Jehoszafata, powiedzieli: To na pewno król Izraela! I skierowali się, by z nim walczyć, a Jehoszafat wykrzyknął.

33Kiedy dowódcy rydwanów spostrzegli, że on nie jest królem Izraela, zawrócili od niego.

34A jakiś wojownik przy swym celowaniu naciągnął łuk i trafił króla Izraela między spojenia i pancerz, tak że powiedział do swojego woźnicy: Zawróć swą ręką i wywieź mnie z pola bitwy, bo jestem ranny.

35Bitwa jednak wzmogła się tego dnia tak, że król musiał stać w rydwanie naprzeciw Aramejczyków, wieczorem zaś zmarł, a krew z rany spływała do wnętrza rydwanu.

36A gdy słońce zachodziło, przez obóz przeszedł herold: Każdy do swojego miasta i każdy do swojej ziemi!

37Król zatem zmarł, przywieziono go do Samarii i pochowano króla w Samarii.

38A gdy zmywano rydwan nad stawem w Samarii, psy lizały jego krew i kąpały się nierządnice, zgodnie ze Słowem JHWH, które wypowiedział.

39Pozostałe sprawy Achaba i wszystko, czego dokonał, i pałac z kości słoniowej, który zbudował, i wszystkie miasta, które rozbudował, czyż nie zostały one spisane w zwoju Kronik królów Izraela?

40Kiedy Achab spoczął ze swoimi ojcami, władzę po nim objął Achazjasz, jego syn.

Jehoszafat królem Judy(2Krn 20:31-37)

41Jehoszafat zaś, syn Asy, objął władzę nad Judą w czwartym roku Achaba, króla Izraela.

42Jehoszafat miał trzydzieści pięć lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie dwadzieścia pięć lat. Jego matka miała na imię Azuba, córką Szilchiego.

43[Jehoszafat] kroczył we wszystkim drogą Asy, swojego ojca, nie zbaczał z niej, czyniąc to, co prawe w oczach JHWH.

44Wzniesienia jednak nie znikły, lud nadal składał ofiary i kadził na wzniesieniach.

45Jehoszafat utrzymywał też pokój z królem Izraela.

46Pozostałe sprawy Jehoszafata i potęga, do której doszedł, i to, jak walczył, czyż nie zostało to spisane w zwoju Kronik królów Judy?

47Wymiótł zaś z ziemi pozostałych poświęconych, którzy pozostali jeszcze z czasów Asy, jego ojca.

48W Edomie nie było wtedy króla. Królem był namiestnik.

49Jehoszafat pobudował statki Tarszisz, aby płynęły do Ofiru po złoto, lecz nie popłynęły, gdyż rozbiły się w Esjon-Geber.

50Wtedy to Achazjasz, syn Achaba, powiedział do Jehoszafata: Niech moi słudzy popłyną na statkach z twoimi sługami. Lecz Jehoszafat nie chciał.

51Gdy Jehoszafat spoczął ze swoimi ojcami, pochowano go obok jego ojców w Mieście Dawida, jego ojca, a władzę po nim objął Jehoram, jego syn.

Achazjasz królem Izraela

52Achazjasz, syn Achaba, objął w Samarii władzę nad Izraelem w siedemnastym roku Jehoszafata, króla Judy, a panował nad Izraelem dwa lata.

53Czynił on to, co złe w oczach JHWH, i kroczył drogą swojego ojca i drogą swojej matki, i drogą Jeroboama, syna Nebata, który wciągnął w grzech Izraela.