Izajasza 57 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

1Sprawiedliwy ginie,

a nikt nie bierze

tego do serca;

ludzie potrafiący dochować

wierności są zabierani,

a nikt na to nie zważa!

Tak! Z powodu zła

zabierany jest sprawiedliwy,

2wkracza do pokoju,

odpoczywają na swoich łożach –

podąża jego prawość.Potępienie bałwochwalstwa

3Lecz wy, zbliżcie się tutaj,

synowie czarownicy,

nasienie cudzołożnika –

i cudzołóż!

4Z kogo się naśmiewacie?

Nad kim rozdziawiacie usta,

wywieszacie język?

Czy to nie wy jesteście

dziećmi buntu,

nasieniem kłamstwa?

5Wy, którzy się parzycie z bóstwami

pod każdym zielonym drzewem,

którzy zabijacie dzieci w jarach

rzecznych,

pod urwiskami skał?

6Twój dział jest wśród gładkich

[kamieni] jarów rzecznych!

One – one są przydzielone ci losem.

Również im wylewałaś ofiary

z płynów,

składałaś ofiary z pokarmów –

czy z ich powodu mam ustąpić?

7Na górze wysokiej i wyniosłej

rozścieliłaś swoje łoże,

tam też wychodziłaś,

aby składać rzeźne ofiary.

8Za drzwiami i odrzwiami

umieszczałaś swoje znaki!

Tak! Poza Mną – odkrywałaś

i wstępowałaś,

poszerzałaś swe łoże –

odcięłaś się z ich

[powodu] –

kochałaś ich łoże, wyglądałaś

członka!

9I podróżowałaś do króla

z olejkiem,

i mnożyłaś perfumy,

i wysyłałaś swych posłów daleko,

i zmuszałaś się do zejścia

aż do Szeolu.

10Z powodu licznych swych dróg

byłaś zmęczona,

nie powiedziałaś: Beznadziejnie!

Znajdowałaś w sobie dość siły,

dlatego nie osłabłaś.

11I kogo się obawiałaś i bałaś,

że kłamałaś

i nie pamiętałaś o Mnie,

nie położyłaś sobie na sercu?

Czy Ja nie milczałem – i to

od dawna?

I Mnie się nie bałaś!

12Ja ogłoszę twoją sprawiedliwość

i twoje uczynki – i nie przydadzą

ci się.

13Gdy będziesz krzyczeć,

niech cię wybawią roje twoich

[bóstw]!

Wszystkie je zaś uniesie wiatr,

zabierze powiew,

lecz kto się do Mnie ucieka,

odziedziczy ziemię

i posiądzie moją świętą górę.

Zapowiedź przebaczenia

14I powie:

Torujcie! Torujcie!

Przygotowujcie drogę!

Usuńcie przeszkodę z drogi

mojego ludu!

15Ponieważ tak mówi Wysoki

i Wyniosły,

Panujący wiecznie,

któremu na imię Święty:

Panuję na wysokim i świętym

[miejscu],

[lecz jestem też z tym, który jest]

skruszony i pokorny duchem,

aby ożywić ducha pokornych

i ożywić serca skruszonych.

16Bo nie na wieki toczę spór

i nie na zawsze się gniewam,

wtedy bowiem duch omdlałby

przede Mną

i tchnienie, Ja stworzyłem.

17Gniewałem się z powodu winy

jego niegodziwego zysku

i biłem go – ukryłem się

i byłem zagniewany,

i poszedł, odstępca, drogą swego

serca!

18Jego drogi widziałem –

i uleczę go, i poprowadzę go,

i przywrócę pociechę

jemu i jego żałobnikom,

19stwarzając owoc warg:

Pokój! Pokój dalekiemu

i bliskiemu!

morze,

które nie może się uspokoić,

a jego wody wyrzucają muł

i błoto.

21Nie ma – mówi Bóg – pokoju

dla bezbożnych!