Izajasza 47 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Upokorzenie Babilonu

1Zstąp i usiądź w prochu,

dziewico, ziemi, nie na tronie,

[ty], córko chaldejska,

ponieważ już więcej nie będą cię

nazywali

delikatną i wypieszczoną.

2Weź się do żaren i miel mąkę,

odkryj swoją zasłonę,

podwiń suknię, obnaż łydki,

przechodź przez rzeki,

3niech będzie odkryta twoja nagość

i widoczna twoja hańba!

Wezmę pomstę, nie oszczędzę

nikogo,

4[mówi] nasz Odkupiciel,

Jego imię JHWH Zastępów,

Święty Izraela.

5Usiądź w milczeniu i wejdź

do ciemności,

córko chaldejska,

gdyż już nie będą cię nazywali

panią królestw!

6Gniewałem się na mój lud,

splugawiłem moje dziedzictwo

i wydałem ich w twoją rękę,

lecz nie okazałaś im litości,

na starców włożyłaś swoje

bardzo ciężkie jarzmo.

7I powiedziałaś: Na wieki będę

i na zawsze panią.

Nie brałaś sobie tych

do serca

i nie pamiętałaś o swym końcu.

8Lecz teraz słuchaj tego,

wygodnisio,

ty, mieszkająca bezpiecznie,

mówiąca w swoim sercu:

Ja – i nikt więcej!

Nie pozostanę wdową

i nie doznam utraty dzieci!

9Przyjdą na ciebie te dwa

[nieszczęścia],

niespodzianie w jednym dniu:

utrata dzieci i wdowieństwo,

według ich pełni przyjdą na ciebie,

mimo ogromu twych czarów,

mimo twoich bardzo licznych

zaklęć.

10A tak czułaś się ufna w swym złu,

mówiłaś: Nikt mnie nie widzi.

Twoja mądrość i twoja wiedza

zwiodły cię

i mówiłaś w swoim sercu:

Ja i żadnej więcej.

11Lecz przyjdzie na ciebie

nieszczęście,

nie poznasz jego nadejścia,

i spadnie na ciebie klęska,

której nie zdołasz przezwyciężyć,

i przyjdzie na ciebie nagle zagłada,

której nie przewidzisz.

12Stój ze swoimi zaklęciami

i z licznymi swoimi czarami,

którymi się trudziłaś od młodości,

może zdołasz to wykorzystać,

może wzbudzisz postrach.

13Jesteś zmęczona mnóstwem

swych planów!

Niech wstaną

i ocalą cię dzielący niebiosa,

obserwatorzy gwiazd,

oznajmiający co miesiąc,

skąd na ciebie przyjdą

[nieszczęścia].

14Oto stali się jak słoma,

ogień ich pochłania,

nie uratują swoich dusz

z ręki płomienia!

To nie żar dla ich ogrzania,

ognisko, przed którym się siedzi.

15Tacy stali się dla ciebie ci,

z którymi się trudzisz,

kupczący z tobą od twojej

młodości:

powłóczy się – każdy w swoją

stronę,

nie będzie nikogo, kto by cię

ratował.