Y Salmau 139 - Welsh Metrical Psalms 1621 (Edmwnd Prys)

SALM CXXXIXDomine probasli.Dafydd er mwyn ei lanhau ei hun, yn dangos nad oes dim yn guddiedig rhag Duw: a thrwy ddangos ei serch tuag at Dduw, y mae efe yn ymroi i fod yn elyn i’r rhai a wrthwynebant Dduw.

1Arglwydd, manwl y chwiliaist fi,

da i’m adwaeni hefyd:

2Eisteddiad, codiad, gwyddost hyn,

a’m meddwl cyn ei dwedyd.

3Yr wyd ynghylch fy lloches i,

a’m ffyrdd sydd itti’n hysbys:

4Nid oes air nas gwyddost ei fod

ar flaen fy nhafod ofnys.

5O’m hol ac o’m blaen i’m lluniaist,

dy law a ddodaist arnaf:

6Gwybodaeth ddieithr yw i mi,

a’i deall hi nis medraf.

7I ba le r’af fi i roi tro,

i’mguddio rhag dy Yspryd?

I ba le ffoaf rhag dy wydd,

drwy gael ffordd rwydd i lathlyd?

8Os dringaf tua’r nefoedd fry,

wyd yno i’th dy perffaith:

Os tua’r dyfndwr, gostwng tro

yr wyt ti yno eilwaith.

9Pe cawn adenydd borau wawr,

a mynd i for mawr anial,

10Yno byddai dy ddehau di,

i’m tywys i a’m cynnal.

11A phe meddyliwn, yr ail tro,

ymguddio mewn tywyllwg,

Canol y nos fel hanner dydd,

mor olau fydd yn d’olwg.

12Nid dim tywyllwch nos i ti

nag yw goleuni haf-ddydd:

A’r ddau i ti maent yr un ddull,

y tywyll a’r goleu-ddydd.

13Da y gwyddost y dirgelwch mau,

f’arennau a feddiennaist,

Ynghroth fy mam pan oeddwn i,

yno dydi a’m cuddiaist.

14Cans rhyfedd iawn y gwnaethbwyd fi,

a’th waith di sy ryfeddod:

A’m henaid a wyr hynny’n dda

a hon a wna yt fowrglod:

15Ni chuddiwyd fy ngrym rhagot ti,

pan wnaethost fi yn ddirgel,

Fel llunio dyn o’r ddaiar hon,

o fewn pridd eigion isel.

16Dy lygaid gwelsant fy nhrefn wael,

cyn imi gael perffeith-lun:

Roedd pob peth yn dy lyfr yn llawn,

cyn bod yn iawn un gronun.

17Mor anwyl dy feddyliau ym,

mor fawr yw sum y rhei’ni:

18Wrth fwrw, amlach gwn eu bod

na’r tywod o rifedi.

Myfyrio pan ddeffrowyf fi,

’r wyf gyd’â thi yn gwblol.

19O Dduw, ba achos yn dy lid,

na leddid yr annuwiol?

O Dduw pe cospid rhai o’r rhai’n

y sydd yn arwain traha:

Wrth y gwaedlyd fo gaid dwedyd,

dydi dos oddiymma.

20Y rhai am danad f’Arglwydd cu,

sy’n treuthu pethau sccler:

A’th elynion dibris eu llw,

cymrasant d’enw’n ofer.

21Ond câs yw gennif, o Dduw Ion,

dy holl gaseion gwaedlyd:

Ond ffiaidd gennyf fi bod dyn,

a ai yn d’enw hefyd:

22A llawn gâs y caseais hwynt,

ynt fel ar bwynt gelynion.

23O chwilia fi o Dduw yn hy,

cei hynny yn fy nghalon.

Duw prawf fy meddwl i’n fy mol

24oes ffordd annuwiol genny:

Gwel fi, tywys, dwg fi yn f’ol,

dod ffordd dragwyddol ymy.