1Pa rai bynnag, yn Nuw yr Ion,
sy gyfion, llawenychwch:
I bawb ysydd yn iawn yn byw
gweddus yw diolchgarwch.
2A thannau telyn molwch ef,
rhowch hyd y nef ogoniant:
Ar y nabyl gywair ei thon,
ac ar y gyson ddectant.
3Cenwch i’r Ion fawl a mawrhâd,
wiw gerdd o ganiad newydd:
Cenwch iddo yn llafar glod,
bid parod eich lleferydd.
4Am mai union ydyw ei air,
ffyddlon y cair ei weithred.
5Cyfiownder a barn ef a’i câr,
a’r ddaiar llawn o’i nodded.
6Gair yr Arglwydd a wnaeth y nef,
a’i Yspryd ef eu lluoedd:
7Casclai efe ynghyd y mor,
a’i drysor yw’r dyfnderoedd.
8Yr holl ddaiar ofned ein Duw,
a phob dyn byw a’i preswyl:
9Ei arch a saif, a’i air a fydd,
a hynny sydd i’w ddisgwyl.
10Ef a ddirymmodd, (fy Nuw Ior)
holl gyngor y cenhedloedd:
A thrwy lysiant gwnai yn ddi rym,
amcanion llym y bobloedd.
11Ond ei gyngor ef oddi fry,
a bery’n dragwyddoliaeth:
A'i galonfryd efe ei hun,
uwch para un genhedlaeth.
12A phob cenhedloedd, dedwydd ynt,
os Duw iddynt sydd Arglwydd:
A'i etholion, efe a’i gwnaeth
yn etifeddiaeth hylwydd.
13O’r nefoedd fry yr edrych Duw,
ar llwybrau pob rhyw ddynion,
Ac o’i breswylfa edrych ar,
y ddaiar a’i thrigolion.
14Yr hwn a luniodd galon dyn,
a edwyn ei weithredoedd:
15Ac ni chedwir un bydol gun,
o’i nerth ei hun na’i luoedd.
16A pheth palledig ydyw march,
i gael parch ac ymwared:
Ac ni all achub o law’r Ner,
mo’i farchog er ei gryfed.
17Wele lawn olwg Duw, a’i wawl,
maent ar y sawl a’i hofno:
A'i drugaredd ef sydd ar lled,
i’r sawl a ’mddiried yntho.
18Er mwyn gwared, pan fo yn rhaid,
rhag angau enaid adyn:
Ac i borthi y tlawd yn glau,
rhag eisiau, a rhag newyn.
19Ein henaid gan yr Arglwydd hael,
sy’n disgwyl cael ei bywyd:
Efe a byrth ein henaid gwan,
efe yw’n tarian hefyd.
20Sef yn unig yn Nuw yr Ion,
mae’n calon yn llawenu:
Ac yn ei Enw sanctaidd ef,
mae hon yn gref yn credu.
21Duw dy drugaredd dod i ni
sef ynot ti y credwn:
Dy drugaredd a’th nawdd i’n dod,
Cans ynod ymddiriedwn.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
