1Na ddala ddrygdyb yn dy ben,
nac o gynfigen ronyn,
Er llwyddo’r enwir, a wnai gam:
cai weled llam yn canlyn.
2Sef hwy a dorrir fel gwellt glâs,
neu lysiau diflas gwywon:
A hwy a grinant yn ddilwydd,
a hynny’n ebrwydd ddigon.
3Cred yn yr Arglwydd, a gwna dda,
gobeithia yr hyn gorau:
Bydd ymarhous yn y tir,
di a borthir yn ddiau.
4Bydd di gysurus yn dy Dduw,
di a gei bob gwiw ddymuniad:
5Dy ffyrdd cred iddo, yn ddilys
fe rydd d’ewyllys attad.
6Cred yntho ef, fo’th ddwg i’r lann,
myn allan dy gyfiownder:
Mor olau a’r haul hanner dydd,
fal hynny bydd d’eglurder.
7Ymddiried i Dduw, disgwyl, taw,
a heb ymddigiaw gronyn:
Er llwyddo’i ddrygddyn ei fawr fai,
yr hwn a wnai yn gyndyn.
8Paid â’th ddig, na ofidia chwaith:
gad ymaith wyllt gynddaredd:
Rhag i hynny dyfu i fod,
yn bechod yn y diwedd.
9Oherwydd hyn, disgwyl yr Ion,
gwyl ddiwedd dynion diffaith:
A disgwyl ef: meddianna’r tir,
a’r drwg f’oi torrir ymaith.
10Goddef y drygddyn dros dro bâch,
ni welir mwyach honaw,
Ti a gai weled y lle y bu,
heb ddim yn ffynnu ganthaw.
11Ond y rhai ufydd a hawddgâr,
y ddaiar a feddiannant:
Ar rhei’ni a thagnhefedd hir,
diddenir yn eu meddiant.
12Bwriada’r drygddyn o’i chwerw ddaint,
ar ddrygu braint cyfiownddyn:
13Duw yn ei watwar yntau a fydd,
sy’n gweled dydd ei derfyn:
14Ynnylu bwa, tynnu cledd,
yw trowsedd yr annuwiol,
Er llâdd y truan: fel dydd brawd,
i’r tlawd a’r defosionol.
15Ei fwa torrir yn ddellt mân,
a’i gledd a â’n ei galon:
16Mawr yw golud yr ysceler,
ond gwell prinder y cyfion.
17Yr Arglwydd a farn bob rhyw fai,
tyr freichiau’r rhai annuwiol,
Ac ef a gynnail yn ddi ddig,
y cyfion, ystig, gweddol.
18Sef ef edwyn Duw ddyddiau,
a gwaith pob rhai o berffaith helynt:
Ac yn dragywydd Duw a wnaeth,
deg etifeddiaeth iddynt.
19Efe a’i ceidw hwynt i gyd,
na chânt ar ddrygfyd wradwydd:
Amser newyn hwyntwy a gânt,
o borthiant ddigonolrwydd.
20Y rhai traws enwir, heb ddim cwyn,
fel brasder wyn a doddant:
Caseion Duw fydd dynion drwg,
hwy gyda’r mwg diflannant.
21Y gwr annuwiol a fyn ddwyn
yn echwyn, byth ni thalai:
A’r gwr cyfion trugarog fydd,
ac a rydd, nis gommeddai.
22Sawl a fendigo Duw (yn wir)
y tir a etifeddan:
A’r rhai a felldithio, o’r tir
i gyd a fwrir allan.
23Duw a fforddia, ac a hoffa,
hyffordd y gwr calonnog:
24Er ei gwympo efe ni friw,
fo’i deil llaw Dduw ’n sefydlog.
25Aethym i bellach yn wr hen,
bum fachgen ’rwy’n cydnabod:
Ni welais adu hâd gwr da,
na cheisio’i bara ’ngherdod.
26Echwyn a benthyg cair bob dydd,
trugarog fydd y cyfion:
A'i hâd ef drwy y nefol wlith,
a gaiff o’i fendith ddigon.
27Arswyda ddrwg, a gwna di dda,
a chyfanedda rhag llaw:
28Cans Duw a gâr y farn ddidwn,
ninnau a roddwn arnaw.
Nid ymedy efe â’i Saint,
ceidw heb haint y rhei’ni:
Ond hâd yr annuwiolion gau
a ddont i angau difri.
29Y ddaear caiff y cyfion gwyl,
lle y preswyl byth mewn iawndeb:
30A’i enau mynaig wybodaeth,
a’i dafod traeth ’ddoethineb.
31Deddf ei Dduw y sydd yn ei fron,
a’i draed (gan hon) ni lithrant:
32Dyn drwg a ddisgwyl lâdd y da,
ond ni chaiff yna ffyniant.
33Ni âd yr Arglwydd (er ei gais,
nac er ei falais lidiog:)
Y gwirion yn ei waedlyd law,
i hwn ni ddaw barn euog.
34Gobeithia yn yr Arglwydd tau,
a chadw ei llwybrau’n gywir:
Cei feddiannu, cei uwch o radd,
a gweled lladd yr enwir.
35Gwelais enwir yn llym ei big,
a’i frig fel gwyrddbren lawri:
36Chwilais, a cheifiais yr ail tro,
’r oedd efo wedi colli.
37Ystyria hefyd y gwr pur,
ac edrych du’r cyfiownedd:
Di a gei weled cyfryw ddyn,
ma’i derfyn sydd tangnhefedd.
38A gwyl y rhai drwy drais sy’n byw,
ynghyd i ddistryw cwympant:
Fe a ddiwreiddir plant y fall,
i ddiwedd gwall, a methiant.
39Iechyd y cyfion sy o Dduw Ner,
a’i nerth mewn amser cyffro:
40Cymorth, ceidw, o ddrwg y tynn,
a hyn am gredu yntho.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
