1O Arglwydd Dduw, erglyw fy llef,
a chlyw o’r nef fi’n erfyn:
O Dduw cadw fy einioes i
y sydd yn ofni’r gelyn.
2A chuddia fi dros ennyd bach
rhag cyfrinach y rhai drwg:
A rhag terfysg y rhai sy’n gwau,
i wneuthur cammau amlwg.
3Hogi tafodau fel y cledd,
a dwedyd bustledd ddigon,
Saethant ergydion i’m syrhau,
a’r rhai’n oedd eiriau chwerwon.
4I saethu’n ddirgel bigau dur,
yn erbyn pur ei galon,
Yn ddisymwth heb ofni neb,
a thrwy gasineb creulon.
5Ymgryfhânt hwy yngwaith y fall,
gan guddio’n gall eu rhwydau,
Yna y dwedant pwy a’n gwel
yn bwrw dirgel faglau?
6Gan chwilio dyfnder drygau trwch,
o fewn dirgelwch eigion:
A phawb iw gilydd yn rhoi nod
o geuedd gwaelod calon.
7Ond y mae Duw a’i saeth ynghudd,
rhydd yn ddirybudd ergyd,
Ef a dal adref yr hawl hon,
yn ddyfn archollion gwaedlyd.
8Gwaith y tafodau drwg lle y bo,
a fynn lwyr syrthio arnynt,
Pob dyn a’i gwel a dybia’n well
gilio ymhell o ddiwrthynt.
9Yna y dywaid pawb a’i gwel,
gwaith y Goruchel yw hyn,
Cans felly y deallant hwy
y cosbir fwyfwy’r gelyn.
10Ond yn yr Arglwydd llawenhâ,
ac y gobeithia’r cyfion:
A gorfoledda yntho’n iawn
pob dyn ag uniawn galon.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.