List św. Pawła do Efezjan 4 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Wezwanie do jedności

1 Kol. 1,10 Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze,

2 Kol. 3,12 Z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości,

3 Kol. 3,14—15 Starając się zachować jedność Ducha w spójni pokoju:

4 Rzym. 12,5 Jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do waszego powołania;

5 Jan 10,16; I Kor. 8,6 Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;

6 I Kor. 12,6 Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

7 Rzym. 12,3.6; I Kor. 12,11 A każdemu z nas dana została łaska według miary daru Chrystusowego.

8 Ps. 68,18; Kol. 2,15 Dlatego powiedziano:

Wstąpiwszy na wysokość,

Powiódł za sobą jeńców

I ludzi darami obdarzył.

9 Jan 3,13 A to, że wstąpił, cóż innego oznacza, aniżeli to, że wpierw zstąpił do podziemi?

10Ten, który zstąpił, to ten sam, co i wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.

11 I Kor. 12,28; Dz. 21,8 I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami,

12 I Piotra 2,5; II Tym. 3,17 Aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego,

13 Kol. 1,28 Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej,

14 I Kor. 14,20; Hebr. 13,9 Abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu,

15 Efez. 1,22; 5,23 Lecz abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa,

16 Kol. 2,19 Z którego całe ciało spojone i związane przez wszystkie wzajemnie się zasilające stawy, według zgodnego z przeznaczeniem działania każdego poszczególnego członka, rośnie i buduje siebie samo w miłości.

Stary i nowy człowiek

17 Rzym. 1,21; Kol. 2,4.6 To więc mówię i zaklinam na Pana, abyście już więcej nie postępowali, jak poganie postępują w próżności umysłu swego,

18 Efez. 2,12; Kol. 1,21; I Piotra 1,14 Mający przyćmiony umysł i dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez zatwardziałość serca ich,

19 Kol. 3,5 Mając umysł przytępiony, oddali się rozpuście dopuszczając się wszelkiej nieczystości z chciwością.

20Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa,

21Jeśliście tylko słyszeli o nim i w nim pouczeni zostali, gdyż prawda jest w Jezusie.

22 Rzym. 8,13; Kol. 3,9; Gal. 6,8 Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze,

23 Rzym. 12,2 I odnówcie się w duchu umysłu waszego,

24 I Mojż. 1,26 A obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.

Przykazania na co dzień

25 Zach. 8,16; Kol. 3,8 Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.

26 Ps. 4,4; Jak. 1,19—20 Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym,

27Nie dawajcie diabłu przystępu.

28 I Tes. 4,11 Kto kradnie, niech kraść przestanie, a niech raczej żmudną pracą własnych rąk zdobywa dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu.

29 Efez. 5,4; Kol. 3,16—17; 4,6 Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych, ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają.

30 Efez. 1,13; Izaj. 63,10 A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.

31 Kol. 3,19 Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością.

32 Mat. 6,14; 18,22—35; Kol. 3,12—13 Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie.