Księga Jeremiasza 9 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

1Obym miał na pustyni schronisko podróżnych,

abym mógł opuścić swój lud i odejść od nich,

bo wszyscy są cudzołożnikami, zgrają oszustów!

2Napinają swój język jak łuk,

kłamstwo, a nie prawda panuje w kraju,

od jednego złego do drugiego przechodzą, mnie zaś nie znają — mówi Pan.

3 Jer. 12,6; Mich. 7,5; I Mojż. 27,36 Niech się każdy wystrzega swojego przyjaciela

i niech nikt nie dowierza bratu,

bo każdy brat knuje zdradę jak Jakub,

a każdy przyjaciel szerzy oszczerstwo!

4 Ps. 12,3; 28,3 Jeden oszukuje drugiego, a prawdy nie mówią,

przyzwyczaili swój język do mówienia kłamstwa,

postępują przewrotnie, są niezdolni, aby się nawrócić.

5Gwałt idzie za gwałtem, oszustwo za oszustwem.

Nie chcą mnie znać — mówi Pan.

6Dlatego tak mówi Pan Zastępów:

Oto Ja wytopię ich i wypróbuję ich,

gdyż jak inaczej mam postąpić wobec złości córki mojego ludu?

7Ich język jest zabójczą strzałą,

słowa ich ust to oszustwo:

O pokoju rozmawiają ze swoim bliźnim,

lecz w swoim wnętrzu gotują nań zasadzkę.

8Czyż za to nie mam ich karać? — mówi Pan.

Czy na narodzie takim jak ten nie mam szukać odpłaty?

9Podnieście płacz i narzekanie na górach,

a na niwach stepu pieśń żałobną,

gdyż są wypalone tak, iż nikt tamtędy nie przechodzi

i nie słychać tam porykiwania stad,

nie ma ptactwa niebieskiego ani bydła, uciekły, zbiegły!

10 Jer. 10,22; Izaj. 34,13 I obrócę Jeruzalem w gruzy,

w legowisko szakali,

a miasta judzkie zamienię w pustynię, gdzie nikt nie mieszka.

11Który mąż tak jest mądry, aby to zrozumieć, i do kogo przemówiły usta Pana, aby to oznajmił, dlaczego ginie ten kraj, jest wypalony jak pustynia, tak iż nikt tamtędy nie przechodzi?

Groźba zniszczenia i wygnania

12A Pan rzekł: Dlatego że porzucili mój zakon, który im dałem, nie słuchali mojego głosu i według niego nie postępowali,

13Lecz kierowali się uporem swojego serca i szli za Baalami jak ich nauczyli ich ojcowie.

14 Jer. 8,14; 23,15 Dlatego tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja nakarmię ich, to jest ten lud, piołunem i napoję ich wodą zatrutą,

15 III Mojż. 26,33; V Mojż. 28,64 I rozproszę ich między narodami, których nie znali ani oni, ani ich ojcowie, i poślę za nimi miecz, aż ich wytracę.

16Tak mówi Pan Zastępów:

Uwaga! Wezwijcie płaczki, niech przyjdą,

i poślijcie po żałobnice, niech się zjawią!

17Niech przyjdą spiesznie i podniosą nad nami skargę,

aby z naszych oczu popłynęły łzy,

a nasze powieki były zroszone wodą!

18Gdyż głos skargi słychać z Syjonu:

Jakże jesteśmy spustoszeni, wielką hańbą okryci,

bo musimy opuścić ojczyznę,

porzucić nasze mieszkania!

19Tak, słuchajcie kobiety, słowa Pana

i niech wasze ucho przyjmie słowo jego ust:

Uczcie wasze córki skargi, jedna drugą pieśni żałobnej:

20Śmierć wdarła się przez nasze okna,

weszła do naszych pałaców,

aby wytracić dziecko z ulicy, młodocianych z placów!

21 Jer. 7,33 Mów: Tak rzecze Pan:

Trupy ludzkie leżą jak nawóz na polu

i jak za żniwiarzem snopy, których nikt nie zbiera.

Poznanie Boga — szczęściem człowieka

22Tak mówi Pan:

Niech się nie chlubi mędrzec swoją mądrością

i niech się nie chlubi mocarz swoją mocą,

niech się nie chlubi bogacz swoim bogactwem!

23 I Kor. 1,31; II Kor. 10,17 Lecz kto chce się chlubić, niech się chlubi tym,

że jest rozumny i wie o mnie,

iż Ja, Pan, czynię miłosierdzie,

prawo i sprawiedliwość na ziemi,

gdyż w nich mam upodobanie — mówi Pan.

24Oto idą dni — mówi Pan — w których nawiedzę wszystkich nieobrzezanych mimo obrzezania.

25Egipt, Judę, Edom, Amon, Moab i wszystkich z obciętymi włosami, którzy mieszkają na pustyni, gdyż wszystkie narody są nieobrzezane i cały dom izraelski jest nieobrzezanego serca.