Księga Izajasza 33 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Pan sprawcą zbawienia

1Biada tobie, pustoszycielu, sam jeszcze nie spustoszony,

i tobie, rabusiu, sam nie obrabowany!

Gdy przestaniesz pustoszyć, będziesz spustoszony;

gdy skończysz rabunek, obrabują ciebie.

2Panie! Bądź nam miłościw, ciebie oczekujemy!

Bądź naszym ranieniem każdego poranka

i naszym zbawieniem czasu niedoli!

3Na donośny łoskot pierzchają ludy,

gdy się podnosisz, rozpraszają się narody.

4I będzie zebrany wasz łup, jak się zbiera karaluchy,

a jak opada rój szarańczy, tak jego opadną.

5Wyniesiony jest Pan, gdyż mieszka na wysokości,

napełnił Syjon prawem i sprawiedliwością.

6Nadejdą dla ciebie czasy bezpieczne.

Bogactwem zbawienia to mądrość i poznanie,

bojaźń przed Panem to jego skarb.

7Oto ich bohaterowie biadają na dworze,

posłańcy pokoju gorzko płaczą.

8Drogi opustoszały, zabrakło wędrowca na drogach;

przymierze zerwane, świadkowie zlekceważeni, człowiek się nie liczy.

9Żałobą okrywa się kraj i więdnie,

Liban jest zawstydzony, usycha;

Saron podobny jest do pustyni,

a Baszan i Karmel ogołocony.

10Teraz powstanę — mówi Pan —

teraz się wywyższę, teraz się podniosę.

11Zaszliście w ciążę plewami, a rodzicie ścierń;

wasze parskanie to ogień, który was pożre.

12I ludy będą spalone na wapno,

ścięte jak ściernie, które spłoną w ogniu.

13Słuchajcie, wy dalecy, czego dokonałem,

i poznajcie, wy bliscy, moją moc!

14Grzesznicy w Syjonie zlękli się,

drżenie ogarnęło niegodziwych.

Kto z nas może przebywać przy ogniu, który pożera?

Kto z nas może się ostać przy wiecznych płomieniach?

15Kto postępuje sprawiedliwie i mówi szczerze,

kto gardzi wymuszonym zyskiem,

kto cofa swoje dłonie, aby nie brać łapówki,

kto zatyka ucho, aby nie słyszeć o krwi przelewie,

kto zamyka oczy, aby nie patrzeć na zło,

16Ten będzie mieszkał na wysokościach;

jego ostoją twierdze na skałach,

ten ma pod dostatkiem chleba

i nie wysychają jego wody.

17Króla w jego piękności ujrzą twoje oczy,

będą patrzeć na rozległy kraj.

18Twoje serce będzie wspominać straszne czasy:

Gdzie jest ten, który liczył, gdzie ten, który ważył,

gdzie ten, który spisywał wieże?

19Nie ujrzysz już ludu zuchwałego, ludu o niejasnej mowie,

bełkoczącego niezrozumiałym językiem.

20Patrz na Syjon, miasto naszych uroczystych świąt!

Twoje oczy zobaczą Jeruzalem, siedzibę bezpieczną,

namiot, którego się nie przenosi,

którego kołków nigdy się nie wyciąga

i którego żaden sznur nie jest zerwany.

21Gdyż wspaniała chwała nam przypadnie,

źródło strumieni o szerokich brzegach,

nie płyną po nich okręty z wiosłami

ani nie jeździ po nich okazały statek.

22Bo Pan jest naszym sędzią,

Pan naszym prawodawcą,

Pan naszym królem: On nas wybawi.

23Obwisły twoje liny,

nie mogą mocno utrzymać masztu w jego nasadzie;

nie można rozpiąć żagli.

Toteż ślepi rozdzielają obfitą zdobycz,

chromi zdobywają łupy.

24I żaden mieszkaniec nie powie: Jestem chory.

Lud, który w nim mieszka, dostąpi odpuszczenia winy.