Księga Ozeasza 11 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Miłość Boga większa niż ludzka złość

1 II Mojż. 4,22; Mat. 2,15 Gdy Izrael był młody,

pokochałem go

i z Egiptu powołałem mojego syna.

2 Oz. 4,13; II Kron. 28,2.3; 33,3 Im częściej odzywałem się do nich,

tym dalej oni odchodzili ode mnie;

składali ofiary Baalom i kadzili bałwanom.

3A przecież to Ja sam uczyłem Efraima chodzić,

brałem ich na swoje ramiona,

lecz oni nie wiedzieli, że to Ja ich leczyłem,

4Przyciągałem ich więzami ludzkimi, powrozami miłości,

i byłem dla nich jak ten, który podnosi niemowlę do swojego policzka,

i nachylałem się do nich, aby ich nakarmić.

5Wrócą do ziemi egipskiej,

i Assur będzie ich królem,

bo nie chcieli się do mnie nawrócić.

6Dlatego miecz będzie szalał w ich miastach,

połamie ich zasuwy i wysiecze ich w warowniach.

7Bo mój lud uporczywie trwa w odstępstwie ode mnie,

a chociaż wzywają Baala, jednak im nie pomaga.

8 V Mojż. 29,23 Jakże mógłbym cię porzucić, Efraimie,

zaniechać ciebie, Izraelu?

Jakże mógłbym zrównać ciebie z Adam,

postąpić z tobą jak z Seboim?

Zadrżało we mnie serce,

byłem do głębi poruszony.

9Nie wyleję mego srogiego gniewu,

nie chcę ponownie zniszczyć Efraima,

bo Ja jestem Bogiem, a nie człowiekiem,

jestem pośród ciebie jako Święty

i nie przychodzę, aby niszczyć.

10Pójdą za Panem, który jak lew zaryczy,

a gdy tak zaryczy, dzieci z drżeniem przybiegną od zachodu.

11Przylecą z drżeniem jak ptaki z Egiptu

i jak gołębie z ziemi asyryjskiej;

i pozwolę im znowu mieszkać w ich domach — mówi Pan.