Ewangelia według św. Mateusza 12 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Zrywanie kłosów w sabat(Mar. 2,23—28; Łuk. 6,1—5)

1 V Mojż. 5,14; 23,25 W tym czasie szedł Jezus w sabat wśród zbóż, a uczniowie jego byli głodni i poczęli rwać kłosy i jeść.

2 II Mojż. 20,10 A gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli do niego: Oto uczniowie twoi czynią, czego nie wolno czynić w sabat.

3 I Sam. 21,1—6 A On rzekł im: Czyż nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy był głodny, on i ci, którzy z nim byli?

4 III Mojż. 24,9 Jak wszedł do Domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie wolno było jeść jemu ani tym, którzy z nim byli, tylko samym kapłanom?

5 IV Mojż. 28,9 Albo czy nie czytaliście w zakonie, że w sabat kapłani w świątyni naruszają sabat, a są bez winy?

6Ale mówię wam, że tutaj jest coś większego niż świątynia.

7 Mat. 9,13; Oz. 6,6 I gdybyście byli zrozumieli, co to jest: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary, nie potępialibyście niewinnych.

8Albowiem Syn Człowieczy jest Panem sabatu.

Uzdrowienie człowieka z uschłą ręką(Mar. 3,1—6; Łuk. 6,6—11)

9I odszedłszy stamtąd, przyszedł do ich synagogi.

10 Łuk. 14,3 A był tam człowiek, który miał uschłą rękę. I zapytali go, mówiąc: Czy wolno w sabat uzdrawiać? Chcieli go bowiem oskarżyć.

11A On im rzekł: Któż z was, mając jedną owcę, gdyby mu ta w sabat do dołu wpadła, to czy jej nie pochwyci i nie wyciągnie?

12 Łuk. 14,5 O ileż więcej wart jest człowiek, niż owca! A zatem wolno w sabat dobrze czynić.

13Wtedy rzekł temu człowiekowi: Wyciągnij swoją rękę, a on wyciągnął i stała się znów zdrowa jak druga.

14 Jan 5,16 A faryzeusze wyszedłszy, naradzali się co do niego, jakby go zgładzić.

Jezus sługą Pana

15 Mar. 3,7—12 A gdy się o tym Jezus dowiedział, odszedł stamtąd i szło za nim wielu, i uzdrowił ich wszystkich.

16 Mat. 8,4 I przykazał im, aby go nie ujawniali,

17 Izaj. 42,1—4; 41,9 Żeby się wypełniło, co powiedziano przez proroka Izajasza w słowach:

18 Mat. 3,17 Oto sługa mój, którego wybrałem, umiłowany mój, w którym moja dusza ma upodobanie. Złożę na niego Ducha mego, a On obwieści narodom sąd.

19Nie będzie się spierał i nie będzie krzyczał, i nikt na ulicach nie usłyszy głosu jego.

20Trzciny nadłamanej nie dołamie, a lnu tlejącego nie zagasi, dopóki nie doprowadzi do zwycięstwa sprawiedliwości.

21A w imieniu jego narody pokładać będą nadzieję.

Jezus odpowiada na zarzuty współpracy z szatanem(Mar. 3,20—30; Łuk. 11,14—23; 12,10)

22Wtedy przyniesiono do niego opętanego, który był ślepy i niemy; i uzdrowił go, tak że odzyskał mowę i wzrok.

23I zdumiony był cały lud, i mówił: Czy nie jest to Syn Dawida?

24 Mat. 9,34 A gdy to usłyszeli faryzeusze, rzekli: Ten nie wygania demonów inaczej jak tylko przez Belzebuba, księcia demonów.

25A Jezus, znając ich myśli, rzekł im: Każde królestwo, rozdwojone samo w sobie, pustoszeje, i żadne miasto czy dom, rozdwojony sam w sobie, nie ostoi się.

26A jeśli szatan szatana wygania, sam z sobą jest rozdwojony; jakże więc ostoi się królestwo jego?

27A jeśli Ja przez Belzebuba wyganiam demony, synowie wasi przez kogo wyganiają? Dlatego oni będą sędziami waszymi.

28 I Jana 3,8 A jeśli Ja wyganiam demony Duchem Bożym, tedy nadeszło do was Królestwo Boże.

29 Izaj. 49,24; I Jana 4,4 Albo jak może kto wejść do domu mocarza i jego sprzęty zagrabić, jeśli pierwej nie zwiąże mocarza; wtedy dopiero dom jego ograbi?

30 Mar. 9,40; Jan 11,52 Kto nie jest ze mną, jest przeciwko mnie, a kto ze mną nie zbiera, rozprasza.

31 Hebr. 6,4.6; 10,26; I Jana 5,16 Dlatego powiadani wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciw Duchowi nie będzie odpuszczone.

32 Łuk. 12,10; I Tym. 1,13 A jeśliby ktoś rzekł słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone; ale temu, kto by mówił przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone ani w tym wieku ani w przyszłym.

33 Mat. 7,17 Zasadźcie drzewo dobre, to i owoc będzie dobry, albo zasadźcie drzewo złe, to i owoc będzie zły; albowiem z owocu poznaje się drzewo.

34 Mat. 3,7; Jan 8,43; 12,39; Rzym. 8,7 Plemiona żmijowe! Jakże możecie mówić dobrze, będąc złymi? Albo wiem z obfitości serca mówią usta.

35 Łuk. 6,45 Dobry człowiek wydobywa z dobrego skarbca dobre rzeczy, a zły człowiek wydobywa ze złego skarbca złe rzeczy.

36A powiadam wam, że z każdego nieużytecznego słowa, które ludzie wyrzekną, zdadzą sprawę w dzień sądu.

37Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony.

Jezus odmawia znaku z nieba(Mar. 8,11—12; Łuk. 11,29—32)

38 Mat. 16,1; I Kor. 1,22 Wtedy odpowiedzieli mu niektórzy z uczonych w Piśmie faryzeuszów, mówiąc: Nauczycielu, chcemy widzieć od ciebie znak.

39A On odpowiadając, rzekł im: Pokolenie złe i cudzołożne znaku żąda, ale nie otrzyma innego znaku jak tylko znak Jonasza proroka.

40 Jon. 2,1.2 Albowiem jak Jonasz był w brzuchu Wieloryba trzy dni i trzy noce, tak i Syn Człowieczy będzie w łonie ziemi trzy dni i trzy noce.

41 Jon. 3,5 Mężowie z Niniwy staną na sądzie wraz z tym pokoleniem i spowodują jego potępienie, gdyż na skutek zwiastowania Jonasza upamiętali się, a oto tutaj więcej niż Jonasz.

42 I Król. 10,1—10 Królowa z Południa stanie na sądzie wraz z tym pokoleniem i potępi je; bo przybyła z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona, a oto tutaj więcej niż Salomon.

Niebezpieczeństwo powierzchownego odrodzenia(Łuk. 11,24—26)

43Gdy zaś duch nieczysty wyjdzie z człowieka, wędruje po miejscach bezwodnych, szukając ukojenia, ale go nie znajduje.

44Wtedy mówi: Wrócę do domu swego, skąd wyszedłem, i przyszedłszy, zastaje go opróżnionym, wymiecionym i przyozdobionym.

45 II Piotra 2,20 Wówczas idzie i zabiera z sobą siedem duchów innych gorszych niż on, i wszedłszy mieszkają tam; i bywa końcowy stan człowieka tego gorszy niż pierwotny. Tak będzie i z tym złym pokoleniem.

Prawdziwa rodzina(Mar. 3,31—35; Łuk. 8,19—21)

46 Mat. 13,35 A gdy On jeszcze mówił do tłumów, oto matka i bracia jego stanęli na dworze, chcąc z nim mówić.

47I rzekł mu ktoś: Oto matka twoja i bracia twoi stoją na dworze i chcą z tobą mówić.

48 Łuk. 2,49 A On, odpowiadając, rzekł temu, co mu to powiedział: Któż jest moją matką? I kto to bracia moi?

49I wyciągnąwszy rękę ku uczniom swoim, rzekł: Oto matka moja i bracia moi!

50 Rzym. 8,29; Jan 15,14 Albowiem ktokolwiek czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest moim bratem i siostrą, i matką.