Księga Joba 42 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Wyznanie Joba

1Wtedy Job odpowiedział Panu, mówiąc:

2Wiem, że Ty możesz wszystko

i że żaden twój zamysł nie jest dla ciebie niewykonalny.

3Któż jest w stanie zaciemnić twój zamysł nierozsądną mową?

Aleć to ja mówiłem nierozumnie o rzeczach cudownych dla mnie, których nie rozumiem.

4Słuchaj, proszę. I ja chcę mówić;

będę cię pytał, a Ty racz mię pouczyć!

5Tylko ze słyszenia wiedziałem o tobie,

lecz teraz moje oko ujrzało cię.

6Przeto odwołuję moje słowa

i kajam się w prochu i popiele.

7A gdy Pan wypowiedział do Joba te słowa, odezwał się Pan do Elifaza z Temanu: Mój gniew zapłonął przeciwko tobie i przeciwko dwom twoim przyjaciołom, ponieważ nie mówiliście o mnie prawdy, jak mój sługa Job.

8Dlatego teraz weźcie sobie siedem byków i siedem baranów, idźcie do mojego sługi Joba i złóżcie je na ofiarę całopalną za siebie; a Job, mój sługa, będzie się modlił za was, gdyż tylko jego modlitwy wysłucham, by nie uczynić wam czegoś złego, gdyż nie mówiliście o mnie prawdy, jak mój sługa Job.

9I poszli Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naama i uczynili to, co im polecił Pan. A Pan wysłuchał Joba.

Bóg przywraca szczęście Joba

10Pan zmienił los Joba, gdy wstawiał się za swoimi przyjaciółmi. I rozmnożył Pan Jobowi w dwójnasób wszystko, co posiadał.

11Wtedy przyszli do niego wszyscy jego bracia, wszystkie jego siostry i wszyscy jego dawni znajomi, i jedli z nim chleb w jego domu. I wyrażając mu swoje współczucie, pocieszali go z powodu wszystkich nieszczęść, które Pan zesłał na niego. I dał mu każdy z nich po jednym srebrniku i po jednym złotym pierścieniu.

12A Pan błogosławił ostatnie lata Joba więcej aniżeli początkowe, tak iż miał czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc par wołów i tysiąc oślic.

13Miał także siedmiu synów i trzy córki.

14I nazwał pierwszą Jemima (gołąbek), drugą Kesja (miły zapach), a trzecią Kerenhappuch (flakonik do pachnideł).

15W całym kraju nie było tak pięknych kobiet jak córki Joba. I dał im ojciec ich dział dziedziczny wśród ich braci.

16Potem żył Job jeszcze sto czterdzieści lat i oglądał swoje dzieci i swoich wnuków aż do czwartego pokolenia.

17I umarł Job stary i syty dni.