Księga Psalmów 49 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Nietrwałość szczęścia ludzkiego

1Przewodnikowi chóru. Psalm synów Koracha.

2Słuchajcie tego, wszystkie ludy;

Nakłońcie uszu, wszyscy mieszkańcy świata!

3Zarówno wy, synowie ludu, jak wy, synowie możnych,

Zarówno bogaty, jak i ubogi!

4Usta moje będą wypowiadać słowa mądre;

A rozmyślanie serca mego będzie rozsądne.

5Nakłonię do przypowieści ucho swoje,

Rozwiążę przy cytrze zagadkę swoją:

6Czemu mam się bać w dniach złych,

Gdy osacza mnie złość moich napastników,

7Którzy polegają na dostatkach swoich

I chlubią się mnóstwem bogactw swoich?

8Przecież brata żadnym sposobem nie wykupi człowiek

Ani też nie da Bogu za niego okupu,

9 Mat. 16,26 Bo okup za duszę jest zbyt drogi

I nie wystarczy nigdy,

10By mógł żyć dalej na zawsze

I nie oglądał grobu.

11 Kazn. 2,16 Zobaczy bowiem, że mądrzy umierają,

Głupi i prostak pospołu giną

I zostawiają obcym bogactwo swoje.

12Domy ich są grobami na wieki,

Mieszkania ich z pokolenia w pokolenie,

Chociaż imionami swymi nazwali kraje.

13 Kazn. 3,19 Ale człowiek, choć żyje w przepychu, nie ostoi się,

Podobny jest do bydląt, które giną.

14Taka to jest droga tych, którzy żyją w błędnej pewności siebie,

I taki koniec tych, którym własna mowa się podoba. Sela.

15Pędzą jak owce do otchłani,

Śmierć jest pasterzem ich.

Ale prawi panować będą nad nimi z poranku.

Zamysły ich będą unicestwione;

Otchłań będzie ich mieszkaniem.

16Lecz Bóg wyzwoli duszę moją z krainy umarłych,

Ponieważ weźmie mnie do siebie. Sela.

17Nie bój się, gdy się ktoś bogaci,

Gdy rośnie chwała domu jego,

18 Job 27,19; I Tym. 6,7 Bo gdy umrze, nic z sobą nie weźmie

I nie pójdzie za nim chwała jego.

19Choćby za życia swego mienił się szczęśliwym;

Choćby się chwalił, że mu się dobrze wiedzie,

20Pójdzie do pokolenia ojców swoich,

Którzy już nigdy nie ujrzą światłości.

21Człowiek, który żyje w przepychu, tego nie pojmie,

Podobny jest do bydląt, które giną.