Księga Izajasza 7 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Pierwsza zapowiedź Izajasza dla Achaza

1 II Król. 16,5; II Kron. 28,5—6 Za czasów Achaza, syna Jotama, syna Uzjasza, króla judzkiego, wyruszył Resyn, król aramejski, z Pekachem, synem Remaliasza, królem izraelskim, przeciwko Jeruzalemówi, aby z nim walczyć, lecz nie mógł go zdobyć.

2A gdy doniesiono domowi Dawidowemu, że Aram rozbił obóz w Efraimie, zadrżało jego serce i serce jego ludu, jak drżą drzewa w lesie od wiatru.

3Wtedy rzekł Pan do Izajasza: Wyjdź naprzeciw Achaza ze swoim synem Szeariaszubem na koniec kanału Górnego Stawu, na drogę Pola Foluszników,

4I powiedz mu: Miej się na baczności i bądź spokojny, nie bój się, a twoje serce niech się nie lęka tych dwóch niedopałków głowni dymiących, gdy płonie gniewem Resyn z Aramem i syn Remaliasza,

5Ponieważ Aram, Efraim i syn Remaliasza uknuli zło przeciwko tobie, mówiąc:

6Wyruszmy do Judy i przestraszmy ją, i podzielmy ją między siebie, a ustanowimy w niej królem syna Tabala.

7Tak mówi Wszechmogący, Pan:

To się nie stanie i tak nie będzie!

8Gdyż stolicą Aramu jest Damaszek,

a głową Damaszku jest Resyn;

I jeszcze tylko sześćdziesiąt pięć lat,

a rozbity Efraim przestanie być ludem.

9A stolicą Efraima jest Samaria,

a głową Samarii jest syn Remaliasza.

Jeżeli nie uwierzycie, nie ostaniecie się.

Zapowiedź Izajasza dotycząca Immanuela

10I znowu rzekł Pan do Achaza tak:

11Proś dla siebie o znak od Pana, twego Boga, czy to głęboko w podziemiu, czy to wysoko w górze!

12Na to odpowiedział Achaz: Nie będę prosił i nie będę kusił Pana.

13Wtedy Izajasz rzekł:

Słuchajcie, domu Dawidowy! Czy mało wam tego, że nużycie ludzi,

to jeszcze mojego Boga nużycie?

14 Mat. 1,23 Dlatego sam Pan da wam znak:

Oto panna pocznie i porodzi syna,

i nazwie go imieniem Immanuel.

15Mlekiem zsiadłym i miodem żywić się będzie

do czasu, gdy nauczy się odrzucać złe, a wybierać dobre.

16Gdyż zanim chłopiec nauczy się odrzucać złe, a wybierać dobre,

kraj, przed którego obu królami drżysz, będzie spustoszony.

17Pan sprowadzi na ciebie i na twój lud, i na dom twojego ojca czasy,

jakich nie było od dnia, gdy Efraim odpadł od Judy — przez króla Asyrii.

18I stanie się w owym dniu, że Pan gwizdnie na muchę,

która jest na krańcach strumieni egipskich,

i na pszczołę, która jest w ziemi asyryjskiej,

19I przybędą, i usiądą wszystkie w jarach rzecznych

i w rozpadlinach skalnych,

i na wszystkich krzakach ciernistych,

i na wszystkich wygonach.

20W owym dniu ogoli Pan brzytwą wynajętą za Rzeką,

ręką króla asyryjskiego, głowę i włosy na nogach,

a także zarost na brodzie usunie.

21I stanie się w owym dniu,

że każdy będzie hodował jałówkę i dwie owce,

22A z powodu obfitego udoju mleka

żywić się będzie śmietaną;

zaiste, śmietaną i miodem żywić się będzie każdy, kto pozostanie w kraju.

23I stanie się w owym dniu,

że każde miejsce, gdzie jest tysiąc krzewów winnych wartości tysiąca srebrników,

porośnie cierniem i ostem.

24Będzie się tam chodzić tylko uzbrojonym w strzały i łuk,

bo cały kraj porośnie cierniem i ostem.

25I z obawy przed cierniem i ostem

nie będzie się wchodzić na żadną górę,

którą niegdyś okopywało się motyką;

i staną się one wygonem dla wołów

i będą deptane przez owce.