Księga Jeremiasza 4 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

1Jeżeli chcesz zawrócić, Izraelu — mówi Pan — to zawróć do mnie;

a jeżeli usuniesz swe obrzydliwości sprzed mojego oblicza,

nie będziesz się już tułał.

2 V Mojż. 10,20 I jeżeli będziesz przysięgał: „Żyje Pan”

szczerze, uczciwie i sprawiedliwie,

wtedy narody będą sobie życzyć błogosławieństwa takiego jak twoje

i tobą będą się chlubić.

3 Oz. 10,12 Bo tak mówi Pan do mężów judzkich i jeruzalemskich:

Orzcie sobie ugór w nowy zagon,

a nie siejcie między ciernie!

4 Jer. 9,25; V Mojż. 10,16; Rzym. 2,29; Kol. 2,11 Obrzeżcie się dla Pana i usuńcie nieobrzezki waszych serc,

mężowie judzcy i mieszkańcy Jeruzalemu,

aby mój gniew nie wybuchł jak ogień

i nie palił, a niktby go nie ugasił z powodu waszych złych czynów!

Groźba najazdu na Judę

5Opowiadajcie w Judzie i w Jeruzalemie ogłaszajcie,

trąbcie na rogu po kraju,

wołajcie pełnym głosem i mówcie:

Zbierzcie się,

a wejdziemy do miast obronnych!

6 Jer. 1,14; 6,22; 10,22; 50,41 Podnieście chorągiew ku Syjonowi;

chrońcie się, nie przystawajcie,

bo Ja sprowadzam z północy nieszczęście

i wielką klęskę!

7Lew wypadł ze swojej gęstwiny

i wyruszył niszczyciel narodów,

wyszedł ze swojego miejsca,

aby obrócić twoją ziemię w pustynię;

twoje miasta będą zburzone, bez mieszkańców.

8 Jer. 6,26 Dlatego przyodziejcie się w wory,

narzekajcie i biadajcie,

gdyż nie odwrócił się od nas zapalczywy gniew Pana!

9I stanie się w owym dniu — mówi Pan —

że zniknie odwaga króla i odwaga książąt,

i zdrętwieją kapłani, a prorocy będą przerażeni.

10I będą mówić: Ach, Wszechmocny Panie!

Zaprawdę, bardzo zawiodłeś ten lud i Jeruzalem,

mówiąc: Pokój mieć będziecie!

A tymczasem miecz zagraża naszemu życiu.

11W owym czasie będzie się mówiło do tego ludu i do Jeruzalemu:

Gorący wiatr wieje z nagich wierzchołków pustyni

prosto na córkę mojego ludu,

nie aby przewiewać czy oczyszczać.

12Wicher silniejszy niż oni przychodzi na mój rozkaz.

Teraz Ja sam wypowiem na nich wyrok.

13 Hab. 1,8 Oto nadchodzi wróg jak chmury,

a jego wozy są jak huragan,

jego rumaki szybsze niż orły.

Biada nam, bo jesteśmy zgubieni!

14 Izaj. 1,16 Obmyj ze zła swoje serce, Jeruzalem,

abyś było wybawione!

Jak długo będziesz przechowywać w swoim wnętrzu

zbrodnicze swoje zamysły?

15Bo słuchaj! Wieść przynoszą z Dan

i ogłaszają klęskę z góry efraimskiej.

16Zwiastujcie o tym ludom,

ogłaszajcie to Jeruzalemowi:

Wrogowie nadciągają z dalekiej ziemi

i podnoszą swój okrzyk wojenny przeciwko miastom Judy.

17Jak strażnicy pól otaczają je wokoło,

gdyż zbuntowało się przeciwko mnie, mówi Pan.

18 Jer. 2,17 Twoje postępowanie i twoje uczynki zgotowały ci to;

twoja złość to sprawia, że jest gorzko i że to godzi w twoje serce.

19 Izaj. 22,4 O, jak mi smutno, jak mi smutno!

Wiję się z bólu. O, ściany serca mego!

Moje serce jest zaniepokojone, nie mogę milczeć,

bo głos trąby słyszysz, moja duszo, zgiełk wojenny!

20Klęska następuje po klęsce; cały kraj jest spustoszony;

znienacka zostały zniszczone moje namioty,

w mgnieniu oka moje zasłony.

21Jak długo mam patrzeć na chorągiew, słyszeć głos trąby?

22Jakże głupi jest mój lud, nic o mnie nie wie.

Niemądre to i nierozumne dzieci.

Są biegłe w czynieniu zła, lecz dobrze czynić nie umieją.

23 Izaj. 5,30 Spojrzałem na ziemię — a oto pustka i próżnia,

ku niebu — a nie było na nim jego światła.

24Spojrzałem na góry — a oto się trzęsły,

na wszystkie pagórki — a one się chwiały.

25Spojrzałem — a oto nie było człowieka,

a wszystkie ptaki niebieskie odleciały.

26Spojrzałem — a oto pole urodzajne stało się pustynią,

a wszystkie jego miasta zburzone przed Panem przez żar jego gniewu.

27Gdyż tak mówi Pan:

Cały kraj stanie się pustynią,

jednakże całkiem go nie zniszczę.

28Dlatego smuci się ziemia,

a niebiosa w górze okrywają się żałobą;

gdyż powiedziałem, co postanowiłem, nie żałuję i nie cofnę się przed tym.

29Przed wrzawą jeźdźców i łuczników ucieka całe miasto,

kryją się w gęstwinach, wychodzą na skały,

wszystkie miasta opuszczone, nikt w nich nie mieszka.

30A ty, spustoszone, cóż poczniesz?

Choćbyś się ubierało w szkarłat,

choćbyś się zdobiło złotymi klejnotami,

choćbyś swoje oczy rozszerzało barwiczką — na próżno się stroisz.

Zalotnicy tobą gardzą, godzą na twoje życie.

31Bo słyszę krzyk jakby rodzącej, jęk jakby rodzącej po raz pierwszy,

głos córki Syjońskiej, która jęczy, wyciąga swoje dłonie:

Biada mi! Moje życie ulega ciosom morderców.