Księga Kaznodiei Salomona 3 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Wszystko ma swój czas

1Wszystko ma swój czas

i każda sprawa pod niebem ma swoją porę:

2Jest czas rodzenia i czas umierania;

jest czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono.

3Jest czas zabijania i czas leczenia;

jest czas burzenia i czas budowania.

4Jest czas płaczu i czas śmiechu;

jest czas narzekania i czas pląsów.

5Jest czas rozrzucania kamieni i czas zbierania kamieni;

jest czas pieszczot i czas wstrzymywania się od pieszczot.

6Jest czas szukania i czas gubienia;

jest czas przechowywania i czas odrzucania.

7Jest czas rozdzierania i czas zszywania;

jest czas milczenia i czas mówienia.

8Jest czas miłowania i czas nienawidzenia;

jest czas wojny i czas pokoju.

9Jaki pożytek ma pracujący z tego, że się trudzi?

10Widziałem żmudne zadania, które Bóg zadał ludziom,

aby się nimi trudzili.

11 Kazn. 8,16—17 Wszystko pięknie uczynił w swoim czasie,

nawet wieczność włożył w ich serca;

a jednak człowiek nie może pojąć dzieła,

którego dokonał Bóg od początku do końca.

12Poznałem więc, że dla ludzi nie ma nic lepszego,

jak tylko radować się i używać, póki żyją.

13Również to jest darem Bożym, że człowiek może jeść i pić,

i dogadzać sobie przy całym swoim trudzie.

14Wiem, że wszystko, cokolwiek Bóg czyni,

trwa na wieki:

Nic nie można do tego dodać i nic z tego ująć;

a Bóg czyni to,

aby się go bano.

15To, co jest, było już dawno,

a to, co będzie, też już jest od dawna;

bo Bóg przywraca to, co przeminęło.

Niesprawiedliwość w życiu ludzkim

16Nadto stwierdziłem pod słońcem:

Na miejscu prawa było bezprawie,

a na miejscu sprawiedliwości złość.

17Pomyślałem więc sobie:

Bóg będzie sądził zarówno sprawiedliwego, jak i bezbożnego;

bo każda sprawa i każde działanie ma swój czas.

18I pomyślałem sobie:

Ze względu na synów ludzkich Bóg tak to urządził,

aby ich doświadczyć i aby im pokazać,

że nie są czymś innym niż zwierzęta.

19 Ps. 49,13.19 Bo los synów ludzkich jest taki, jak los zwierząt,

jednaki jest los obojga. Jak one umierają, tak umierają tamci;

i wszyscy mają to samo tchnienie.

Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem.

Bo wszystko jest marnością.

20 I Mojż. 3,19; Ps. 146,4 Wszystko idzie na jedno miejsce;

wszystko powstało z prochu

i wszystko znowu w proch się obraca.

21Bo któż wie, czy dech synów ludzkich wznosi się ku górze,

a dech zwierząt schodzi w dół na ziemię?

22Tak więc stwierdziłem, że nie ma nic lepszego nad to,

że człowiek raduje się ze swoich dzieł,

gdyż taki jest jego los;

bo któż da mu oglądać to, co się po nim stanie?