Księga Psalmów 105 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Zbawcze czyny Boże w dziejach Izraela(I Kron. 16,8—22)

1Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego,

Głoście narodom czyny jego!

2Śpiewajcie mu, grajcie mu,

Opowiadajcie o wszystkich cudach jego!

3Chlubcie się imieniem jego świętym,

Niech raduje się serce szukających Pana!

4Szukajcie Pana i mocy jego,

Szukajcie zawsze oblicza jego!

5Pamiętajcie o cudach, które uczynił,

O znakach i wyrokach ust jego.

6Wy, potomkowie Abrahama, sługi jego,

Synowie Jakuba, wybrańcy jego!

7On jest Panem, Bogiem waszym,

Prawa jego na całej ziemi.

8Pamięta wiecznie o przymierzu swoim,

O słowie, które dał tysiącznym pokoleniom,

9 I Mojż. 12,7; 17,8; 26,3 O przymierzu, które zawarł z Abrahamem,

I o przysiędze swej dla Izaaka.

10Ustanowił je dla Jakuba jako prawo,

Dla Izraela jako przymierze wieczne,

11 I Mojż. 26,13 Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan,

W dziedziczne wasze posiadanie.

12Gdy było ich jeszcze niewielu,

Nieliczni i obcy w niej,

13Wędrowali wtedy od narodu do narodu,

Z jednego królestwa do innego ludu.

14Nikomu nie dozwolił ich krzywdzić

I z powodu nich karał nawet królów:

15 I Mojż. 20,3—7 Nie tykajcie pomazańców moich

I nie czyńcie nic złego prorokom moim!

16 I Mojż. 41,53—57 Przywołał głód na ziemię

I pozbawił wszelkich zasobów chleba,

17 I Mojż. 37,28; 45,5 Wysłał przed nimi męża,

Józefa sprzedanego w niewolę,

18Nogi jego skrępowano pętami;

Dostał się w żelazne kajdany

19 I Mojż. 39,20—40,23 Aż do czasu, gdy się spełniło słowo jego

I wyrok Pana go uniewinnił,

20 I Mojż. 41,14 Posłał król mężów i uwolnił go,

Władca ludów wypuścił go na wolność,

21 I Mojż. 41,39—41 Ustanowił go panem domu swego

I włodarzem całego mienia swego,

22Aby szkolił książąt jego według swego uznania

I nauczał mądrości starszych jego.

23 I Mojż. 46,6; 47,11 Przybył tedy Izrael do Egiptu,

Jakub był przybyszem w ziemi Chama,

24I rozmnożył lud swój bardzo,

I uczynił go potężniejszym niż nieprzyjaciół jego.

25 II Mojż. 1,7—14 Odmienił serce ich tak, że znienawidzili lud jego,

Działali podstępnie wobec sług jego.

26 II Mojż. 3,1—4,17 Posłał Mojżesza sługę swego,

Aarona, którego sobie wybrał.

27Czynili wśród nich znaki jego

I cuda w ziemi Chama.

28 II Mojż. 10,21—23 Zesłał ciemności i nastała ciemność,

Lecz nie zważali na jego słowo.

29 II Mojż. 7,17—21 Zamienił wody ich w krew

I wygubił ryby ich.

30 II Mojż. 8,1—6 Ziemia ich zaroiła się od żab,

Były nawet w komnatach ich królów.

31 II Mojż. 8,16—17.20—24 Rzekł, i zjawiło się robactwo,

Muchy w całym ich kraju,

32Zesłał grad zamiast deszczu,

Płomienie ognia na ich ziemię;

33 II Mojż. 9,22—25 Zniszczył ich winorośle i figowce

I połamał drzewa ich kraju.

34Rzekł, i spadła szarańcza

I niezliczone mnóstwo chrząszczy.

35 II Mojż. 10,12—15 I pożarły one wszelką zieleń w ich ziemi,

I zjadły plon ich roli.

36 II Mojż. 12,29 Potem pobił wszystkich pierworodnych w ich kraju,

Pierwociny wszystkiej ich siły.

37Wyprowadził ich ze srebrem i złotem,

A nie było ułomnych wśród ich plemion.

38 II Mojż. 12,33—36 Egipt uradował się z ich wyjścia,

Bo padł na nich strach przed nimi.

39 II Mojż. 13,21—22 Rozpostarł obłok jak zasłonę

I ogień, by rozświetlał noc.

40 II Mojż. 16,2—15 Prosili, a On zesłał przepiórki

I chlebem niebieskim ich nasycił,

41 II Mojż. 17,1—7; IV Mojż. 20,2—13 Rozszczepił skałę i trysnęły wody,

Popłynęły strumieniem w pustyni.

42Wspomniał bowiem na słowo swoje święte,

Na Abrahama, sługę swego.

43I wyprowadził lud swój wśród wesela,

Wśród radosnych śpiewów wybrańców swoich.

44 Joz. 11,16—23 Potem dał im ziemię narodów,

I posiedli dorobek ludów,

45Aby przestrzegali ustaw jego

I zachowali zakon jego. Alleluja.