Księga Izajasza 2 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Pokojowe rządy Pana nad wszystkimi narodami(Mich. 4,1—3)

1Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jeruzalemu:

2I stanie się w dniach ostatecznych,

że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór

i będzie wyniesiona ponad pagórki,

a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody.

3I pójdzie wiele ludów, mówiąc:

Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana,

do świątyni Boga Jakuba,

i będzie nas uczył dróg swoich,

abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami,

gdyż z Syjonu wyjdzie zakon,

a słowo Pana z Jeruzalemu.

4 Joel 3,10 Wtedy rozsądzać będzie narody

i rozstrzygać sprawy wielu ludów.

I przekują swoje miecze na lemiesze,

a swoje włócznie na sierpy.

Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi

i nie będą się już uczyć sztuki wojennej.

Sąd Pana nad pychą

5Domu Jakubowy! Nuże!

Postępujmy w światłości Pana!

6Lecz ty porzuciłeś swój lud, dom Jakuba,

gdyż pełno jest wśród nich wróżbitów Wschodu

i czarowników jak u Filistynów,

a z cudzoziemcami zawierają umowy.

7Ich ziemia jest pełna srebra i złota,

tak że nie ma końca ich skarbom.

I pełna jest ich ziemia koni,

tak że nie ma końca ich wozom wojennym.

8Ich ziemia jest pełna bożków,

kłaniają się dziełu swoich rąk,

temu, co uczyniły ich palce.

9I tak poniży się człowiek, i spodlał rodzaj ludzki:

Ty im nie przebaczysz.

10 Obj. 6,15; II Tes. 1,9 Wejdź do jaskiń skalnych i skryj się w prochu

ze strachu przed Panem i przed blaskiem jego majestatu,

gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią.

11Dumne oczy człowieka opuszczą się,

a pycha ludzka zniży się,

ale jedynie Pan wywyższy się w owym dniu.

12Bo dla Pana Zastępów nastanie dzień sądu

nad wszystkim, co pyszne i wysokie,

i nad wszystkim, co wyniosłe, aby było poniżone.

13Nad wszystkimi wysokimi i sterczącymi cedrami Libanu,

i nad wszystkimi dębami Baszanu.

14Nad wszystkimi wysokimi górami

i nad wszystkimi sterczącymi pagórkami.

15I nad każdą wysoką wieżą,

i nad każdym murem obronnym.

16I nad wszystkimi okrętami tartezyjskimi,

i nad wszystkimi kosztownymi statkami.

17I zniży się pycha człowieka,

a wyniosłość ludzka opuści się,

lecz jedynie Pan wywyższy się w owym dniu,

18A bożki doszczętnie zginą.

19I wejdą do jaskiń skalnych i do jam ziemnych

ze strachu przed Panem i przed blaskiem jego majestatu,

gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią.

20W owym dniu rzuci człowiek kretom i nietoperzom

swoje bałwany srebrne i swoje bałwany złote,

które sobie zrobił, aby im się kłaniać,

21A wejdzie do jaskiń skalnych i do szczelin między opokami

ze strachu przed Panem i przed blaskiem jego majestatu,

gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią.

22Dajcie sobie spokój z człowiekiem, który wart tyle,

co tchnienie w jego nozdrzach!

Bo za co można go uważać?