Księga Joba 19 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Job wierzy, że Bóg zlituje się nad nim

1Wtedy odpowiedział Job i rzekł:

2Jak długo będziecie dręczyć moją duszę

i gnębić mnie słowami?

3Już dziesięć razy znieważyliście mnie

i nie wstydzicie się mnie krzywdzić.

4Lecz niech tak będzie, że zbłądziłem

i uchybienie jest po mojej stronie.

5Jeżeli rzeczywiście chcecie się wywyższać nade mnie,

to dowiedźcie mi zarzutów, jakie mi stawiacie.

6Wiedzcie, że to Bóg niesprawiedliwie obszedł się ze mną

i omotał mnie swoją siecią.

7 Hab. 1,2 Gdy krzyczę: Gwałtu! — nie otrzymuję odpowiedzi;

gdy wołam o pomoc, nie ma sądu.

8 Job 3,23; Treny 3,7 Zagrodził mi drogę, tak że nie mogę przejść;

a nad moimi ścieżkami roztoczył ciemności.

9Pozbawił mnie mojej czci

i zdjął koronę z mojej głowy.

10Bije mnie ze wszystkich stron, tak że ginę,

jak drzewo wyrwał moją nadzieję.

11 Job 13,24; 33,10 Uniósł się gniewem przeciwko mnie

i zaliczył mnie w poczet swoich wrogów.

12Nadciągnęły razem jego hufce,

usypały wały przeciwko mnie

i rozbiły obóz dookoła mojego namiotu.

13 Ps. 38,12; 69,9 Moi bracia trzymają się z dala ode mnie,

a moi znajomi stronią ode mnie.

14Moi krewni opuścili mnie,

a goście mojego domu zapomnieli o mnie.

15Domownicy i służebnice moje uważają mnie za obcego,

w ich oczach stałem się cudzoziemcem.

16Gdy wołam na mego sługę, nie odzywa się;

sam muszę go błagać.

17Moim oddechem brzydzi się moja żona,

jestem wstrętny swoim rodzonym braciom.

18Nawet mali chłopcy mną gardzą;

gdy powstaję, urągają mi.

19 Ps. 41,10 Wszyscy moi powiernicy brzydzą się mną,

a ci, których miłowałem, zwracają się przeciwko mnie.

20Moje kości przyschły do mojej skóry i do ciała;

i uszedłem tylko z dziąsłami.

21Zmiłujcie się, zmiłujcie się nade mną, wy, przyjaciele moi,

bo ręka Boża mnie dotknęła!

22Czemu prześladujecie mnie, jak to czyni Bóg,

a nie możecie się nasycić widokiem mojego ciała?

23O, oby były zapisane moje słowa,

oby były utrwalone w księdze,

24Żelaznym rylcem i ołowiem

wykute w skale na zawsze.

25Lecz ja wiem, że Odkupiciel mój żyje

i że jako ostatni nad prochem stanie!

26Że potem, chociaż moja skóra jest tak poszarpana,

uwolniony od swego ciała będę oglądał Boga.

27Tak! Ja sam ujrzę go i moje oczy zobaczą go,

nie kto inny.

Moje nerki zanikają we mnie za tym tęskniąc.

28A gdy mówicie: Jakże chętnie byśmy mu dopiekli

i doszukali się w nim powodu do sprawy sądowej!

29To drżyjcie przed mieczem,

bo to jest wina, za którą karę wymierza miecz,

abyście wiedzieli, że jest sąd!