Księga Joba 39 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

1Czy znasz porę, kiedy kozice skalne rodzą,

czy pilnujesz czasu rodzenia łań?

2Czy możesz zliczyć miesiące, kiedy donaszają

i znasz czas ich miotu?

3Przykucają, by ich młode przebić się mogły

i pozbywają się swych bólów,

4A gdy ich młode nabierają sił,

wzrastają na otwartym polu,

odchodzą i już nie wracają do nich.

5Kto wypuścił wolno dzikiego osła

i kto rozwiązał pęta muła,

6Któremu przeznaczyłem step na dom,

a słoną krainę na mieszkanie?

7Kpi sobie ze zgiełku miasta

i nie słyszy wrzasku poganiacza.

8Przebiega góry za paszą,

szukając wszelkiej zieleni.

9Czy zechce ci służyć bawół

albo czy przenocuje u twego żłobu?

10Czy możesz powrozem przywiązać bawoła do bruzdy

albo czy będzie bronował za tobą zagony?

11Czy na nim polegasz, że ma dużo siły,

i chcesz mu powierzyć swój trud?

12Czy możesz mu zawierzyć, że zwiezie ci zbiory

i sprowadzi je do twojego gumna?

13Strusica radośnie bije skrzydłami,

lecz czy są to skrzydła i pióra bociana?

14Znosi ona na ziemi swoje jaja

i wygrzewa je w piasku,

15A nie pamięta o tym, że może je zgnieść nogą,

a dzikie zwierzę je zdeptać.

16Twardo postępuje ze swymi młodymi,

jakby nie były jej;

nie martwi się, że jej trud jest daremny,

17Gdyż Bóg pozbawił ją mądrości

i nie udzielił jej rozumu.

18Gdy spłoszona unosi się wysoko,

szydzi z konia i jego jeźdźca.

19Czy ty dajesz koniowi siłę,

odziewasz jego kark w grzywę?

20Czy każesz mu podskakiwać jak szarańcza?

Jego dumne rżenie sieje postrach.

21Drze kopytami ziemię, dumny ze swej siły,

wybiega na spotkanie zbrojnych.

22Drwi z trwogi i nie lęka się,

i nie ustępuje przed mieczem.

23Na nim chrzęści kołczan,

błyszczy oszczep i dzida.

24Wśród zgiełku i hałasu pochłania przestrzeń

i na głos trąby nie ustoi spokojnie.

25Ilekroć zabrzmi trąba, zarży: Iha!

i z daleka wyczuwa bitwę,

gromki głos dowódców i okrzyk wojenny.

26Czy mocą twojego rozumu wzbija się jastrząb

i rozciąga swoje skrzydła ku południowi?

27Czy na twój rozkaz wznosi się orzeł

i ściele wysoko swoje gniazdo?

28Na skale mieszka i nocuje

na iglicach skalnych i stromych wierzchołkach.

29Stamtąd wypatruje żeru,

jego oczy patrzą daleko.

30 Mat. 24,28; Łuk. 17,37 Jego pisklęta chciwie piją krew,

a jest wszędzie tam, gdzie są zabici.