Ewangelia według św. Łukasza 4 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Kuszenie Jezusa(Mat. 4,1—11; Mar. 1,12—13)

1A Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i był wodzony w mocy Ducha po pustyni,

2I przez czterdzieści dni kuszony przez diabła. W dniach tych nic nie jadł, a gdy one przeminęły, poczuł głód.

3I rzekł do niego diabeł: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz kamieniowi temu, aby się stał chlebem.

4 V Mojż. 8,3 A Jezus mu odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie.

5I wyprowadził go na górę, i pokazał mu wszystkie królestwa świata w mgnieniu oka.

6I rzekł do niego diabeł: Dam ci tę całą władzę i chwałę ich, ponieważ została mi przekazana, i daję ją, komu chcę.

7Jeśli więc Ty oddasz mi pokłon, cała ona twoja będzie.

8 V Mojż. 6,13.14 A odpowiadając Jezus rzekł mu: Albowiem napisano:

Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu będziesz służył.

9Potem zaprowadził go do Jerozolimy i postawił go na szczycie świątyni i rzekł do niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół;

10 Ps. 91,11.12 Napisano bowiem:

Aniołom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli,

11I na rękach nosić cię będą, abyś nie uraził o kamień nogi swojej.

12 V Mojż. 6,16 A Jezus, odpowiadając, rzekł mu: Powiedziano: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego.

13 Hebr. 4,15 A gdy dokończył diabeł kuszenia, odstąpił od niego do pewnego czasu.

Początek nauczania Jezusa(Mat. 4,12—17; Mar. 1,14—15)

14I powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicznej krainie.

15On sam zaś nauczał w ich synagogach, sławiony przez wszystkich.

Jezus wzgardzony w Nazarecie(Mat. 13,53—58; Mar. 6,1—6)

16I przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował, i wszedł według zwyczaju swego w dzień sabatu do synagogi, i powstał, aby czytać.

17 Izaj. 61,1.2; 58,6 I podano mu księgę proroka Izajasza, a otworzywszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane:

18Duch Pański nade mną,

przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę,

posłał mnie, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie,

abym uciśnionych wypuścił na wolność,

19 III Mojż. 25,10 Abym zwiastował miłościwy rok Pana.

20I zamknąwszy księgę, oddał ją słudze i usiadł. A oczy wszystkich w synagodze były w niego wpatrzone.

21Zaczął tedy mówić do nich: Dziś wypełniło się to Pismo w uszach waszych.

22 Jan 6,42 I wszyscy przyświadczali mu, i dziwili się słowom łaski, które wychodziły z ust jego, i mówili: Czyż ten nie jest synem Józefa?

23 Mat. 4,13 I rzekł do nich: Zapewne powiecie mi owo przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie. Dokonaj także tutaj, w ojczyźnie swojej, tych wielkich rzeczy, które, jak słyszeliśmy, wydarzyły się w Kafarnaum.

24 Jan 4,44 I rzekł: Zaprawdę powiadam wam, iż żaden prorok nie jest uznawany w ojczyźnie swojej.

25 I Król. 17,1.9; 18,1; Jak. 5,17 Prawdziwie zaś mówię wam: Wiele było wdów w Izraelu w czasach Eliasza, kiedy niebo było zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak iż był wielki głód na całej ziemi,

26A do żadnej z nich nie został posłany Eliasz, tylko do wdowy w Sarepcie Sydońskiej.

27 II Król. 5,14 I było wielu trędowatych w Izraelu za Elizeusza, proroka, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman Syryjczyk.

28I wszyscy w synagodze, słysząc to, zawrzeli gniewem

29I powstawszy wypchnęli go z miasta, i wywiedli go aż na szczyt góry, na której miasto ich było zbudowane, aby go w dół strącić.

30Lecz On przeszedł przez środek ich i oddalił się.

Uzdrowienie opętanego w Kafarnaum(Mar. 1,21—28)

31 Mat. 4,13; Jan 2,12 I zstąpił do Kafarnaum, miasta galilejskiego. I nauczał ich w sabaty.

32 Mat. 7,28.29; Jan 7,46 I zdumiewali się nad nauką jego, ponieważ przemawiał z mocą.

33A w synagodze był człowiek, opętany przez ducha nieczystego, który zawołał głośno:

34Ach, cóż mamy z tobą, Jezusie Nazareński? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kim Ty jesteś. Święty Boży.

35A Jezus zgromił go, mówiąc: Zamilknij i wyjdź z niego! A demon rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządziwszy mu żadnej szkody.

36I zdumienie ogarnęło wszystkich, i mówili między sobą: Cóż to za mowa, że mając władzę i moc nakazuję duchom nieczystym, a wychodzą?

37I rozchodziła się wieść o nim po wszystkich miejscowościach okolicznej krainy.

Uzdrowienie teściowej Szymona i wielu innych(Mat. 8,14—17; Mar. 1,29—39)

38A wyszedłszy z synagogi, wstąpił do domu Szymona. A teściowa Szymona miała wielką gorączkę i wstawiali się u niego za nią.

39I stanąwszy nad nią, zgromił gorączkę, i ta opuściła ją. I zaraz wstawszy, usługiwała im.

40A gdy Słońce zachodziło, wszyscy, którzy mieli u siebie chorych, złożonych różnymi chorobami, przyprowadzali ich do niego. On zaś kładł na każdego z nich ręce i uzdrawiał ich.

41 Mat. 8,29; Mar. 3,11.12 Wychodziły też z wielu demony, które krzyczały i mówiły: Ty jesteś Synem Bożym. A On gromił je i nie pozwalał im mówić, bo one wiedziały, iż On jest Chrystusem.

42A gdy nastał dzień, wyszedł stamtąd i udał się na pustkowie. A tłumy szukały go i doszły aż do niego, i zatrzymały go, by nie odchodził od nich.

43 Łuk. 8,1 On zaś rzekł do nich: Muszę i w innych miastach zwiastować dobrą nowinę o Królestwie Bożym, gdyż na to zostałem posłany.

44 Mat. 4,23 I kazał w synagogach galilejskich.