Ewangelia według św. Mateusza 13 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Podobieństwo o czworakiej roli(Mar. 4,1—9; Łuk. 8,4—8)

1Tego dnia wyszedł Jezus z domu i usiadł nad morzem.

2I zebrało się wokół niego mnóstwo ludu; dlatego wstąpił do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu.

3I mówił do nich wiele w podobieństwach. I rzekł: Oto wyszedł siewca, aby siać.

4A gdy siał, padły niektóre ziarna na drogę i przyleciało ptactwo i zjadło je.

5Inne zaś padły na grunt skalisty, gdzie nie miały wiele ziemi, i szybko powschodziły, gdyż gleba nie była głęboka.

6A gdy wzeszło słońce, zostały spieczone, a że nie miały korzenia, uschły.

7A inne padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je.

8Jeszcze inne padły na dobrą ziemię i wydały owoc, jedne stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny,

9Kto ma uszy, niechaj słucha.

Znaczenie podobieństw(Mar. 4,10—12; Łuk. 8,9—10)

10I przystąpiwszy uczniowie, rzekli mu: Dlaczego mówisz do nich w podobieństwach?

11A On, odpowiadając, rzekł: Wam dane jest znać tajemnice Królestwa Niebios, ale tamtym nie jest dane.

12 Mat. 25,29; Mar. 4,25; Łuk. 8,18 Albowiem temu, kto ma, będzie dane i obfitować będzie; a temu kto nie ma i to, co ma, będzie odjęte.

13 V Mojż. 29,4 Dlatego w podobieństwach do nich mówię, bo, patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją.

14 Izaj. 6,9.10; Jan 12,40; Dz. 28,26.27 I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które powiada:

Będziecie stale słuchać, a nie będziecie rozumieli;

będziecie ustawicznie patrzeć, a nie ujrzycie.

15Albowiem otępiało serce tego ludu,

uszy ich dotknęła głuchota,

oczy swe przymrużyli,

żeby oczami nie widzieli

ani uszami nie słyszeli, i sercem nie rozumieli,

i nie nawrócili się,

a Ja żebym ich nie uleczył.

16 Łuk. 10,23.24 Ale błogosławione oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą,

17Bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

Wyjaśnienie podobieństwa o siewcy(Mar. 4,13—20; Łuk. 8,11—15)

18Wysłuchajcie więc podobieństwa o siewcy.

19Do każdego, kto słucha słowa o Królestwie i nie rozumie, przychodzi Zły i porywa to, co zasiano w jego sercu: to jest ten, kto jest posiany na drogę.

20A posiany na gruncie skalistym, to ten, kto słucha słowa i zaraz z radością je przyjmuje,

21Ale nie ma w sobie korzenia, nadto jest niestały i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszy.

22 Mat. 6,19—34; I Tym. 6,9 A posiany między ciernie, to ten, który słucha słowa, ale umiłowanie tego świata i ułuda bogactwa zaduszają słowo i plonu nie wydaje.

23A posiany na dobrej ziemi, to ten, kto słowa słucha i rozumie; ten wydaje owoc: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny.

Podobieństwo o pszenicy i kąkolu

24 Mat. 13,36—43 Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli.

25A kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel i nasiał kąkolu między pszenicę, i odszedł.

26A gdy zboże podrosło i wydało owoc, wtedy się pokazał i kąkol.

27Przyszli więc słudzy gospodarza i powiedzieli mu: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma ona kąkol?

28A on im rzekł: To nieprzyjaciel uczynił. A słudzy mówią do niego: Czy chcesz więc, abyśmy poszli i wybrali go?

29A on odpowiada: Nie! Abyście czasem wybierając kąkol, nie powyrywali wraz z nim i pszenicy.

30 Mat. 3,12 Pozwólcie obydwom róść razem aż do żniwa. A w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w snopki na spalenie, a pszenicę zwieźcie do mojej stodoły.

Podobieństwo o ziarnie gorczycznym i o kwasie(Mar. 4,30—34; Łuk. 13,18—21)

31Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do ziarnka gorczycznego, które wziąwszy człowiek, zasiał na roli swojej.

32 Dan. 4,12.21; Ez. 17,23; 31,6; Ps. 104,12 Jest ono, co prawda, najmniejsze ze wszystkich nasion, ale kiedy urośnie, jest największe ze wszystkich jarzyn, i staje się drzewem, tak iż przylatują ptaki niebieskie i gnieżdżą, się w gałęziach jego.

33 Łuk. 13,20—21 Inne podobieństwo powiedział im: Podobne jest Królestwo Niebios do kwasu, który wzięła niewiasta i rozczyniła w trzech miarach mąki, aż się wszystko zakwasiło.

34 Mar. 4,33—34 To wszystko mówił Jezus do ludu w podobieństwach, a bez podobieństwa nic do nich nie mówił.

35 Ps. 78,2 Aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka, gdy mówił: Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata.

Wyjaśnienie podobieństwa o pszenicy i kąkolu

36 Mat. 13,24—30 Wtedy rozpuścił lud i poszedł do domu. I przystąpili do niego uczniowie jego, mówiąc: Wyłóż nam podobieństwo o kąkolu na roli.

37A On odpowiadając, rzekł: Ten, który sieje dobre nasienie, to Syn Człowieczy.

38 I Kor. 3,9 Rola zaś, to świat, a dobre nasienie, to synowie Królestwa, kąkol zaś, to synowie Złego.

39A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie.

40 Jan 15,6 Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata.

41 Sof. 1,3; Mat. 25,31—46; 7,23 Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość,

42 Mat. 8,12 I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

43 Dan. 12,3 Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!

Podobieństwo o ukrytym skarbie, o perle i o sieci

44 Mat. 19,29; Łuk. 14,33; Fil. 3,7; Przyp. 2,4 Podobne jest Królestwo Niebios do ukrytego w roli skarbu, który człowiek znalazł, ukrył i uradowany odchodzi, i sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje oną rolę.

45Dalej podobne jest Królestwo Niebios do kupca, szukającego pięknych pereł,

46 Przyp. 8,10—11 Który, gdy znalazł jedną perłę drogocenną, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.

47 Mat. 22,9—10 Dalej podobne jest Królestwo Niebios do sieci, zapuszczonej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju,

48Którą, gdy była pełna, wyciągnęli na brzeg, a usiadłszy dobre wybrali do naczyń, a złe wyrzucili.

49 Mat. 25,32 Tak będzie przy końcu świata; wyjdą aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych,

50I wrzucą ich w piec ognisty; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

51Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli mu: Tak.

52A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem Królestwa Niebios, podobny jest do gospodarza, który dobywa ze swego skarbca nowe i stare rzeczy.

Jezus wzgardzony w Nazarecie(Mar. 6,1—6; Łuk. 4,16—30)

53A gdy Jezus skończył te podobieństwa, odszedł stamtąd.

54 Mat. 7,28; 11,1; Mat. 19,1; 26,1 A przyszedłszy w swoje ojczyste strony, nauczał w synagodze ich, tak iż się bardzo zdumiewali i mówili: Skąd ma tę mądrość i te cudowne moce?

55Czyż nie jest to syn cieśli? Czyż matce jego nie jest na imię Maria, a braciom jego Jakub, Józef, Szymon i Juda?

56 Jan 7,15.52 A siostry jego, czyż nie są wszystkie u nas? Skąd ma tedy to wszystko?

57 Jan 4,44 I gorszyli się z niego. A Jezus rzekł im: Nigdzie prorok nie jest pozbawiony czci, chyba tylko w ojczyźnie i w swoim domu.

58I nie uczynił tam wielu cudów z powodu ich niewiary.