Księga Jeremiasza 48 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Proroctwo dotyczące Moabu

1 Izaj. 15—16; Izaj. 15,1—16,14; Ez. 25,8—11; Am. 2,1—3; Sof. 2,8—11 O Moabie. Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:

Biada Nebo, gdyż jest spustoszone,

Kiriataim okryte hańbą i zdobyte;

warownia okryta hańbą i rozbita.

2Nie ma już chluby Moabu,

w Cheszbonie umyślili jego zagładę:

Pójdźmy i wytępmy go, by przestał być narodem!

Także ty, Madmeno, zamilkniesz,

w ślad za tobą pójdzie miecz.

3Słuchaj! Krzyk idzie z Choronaim,

spustoszenie i wielkie zniszczenie.

4Moab jest zdruzgotany,

głośno krzyczą aż do Soaru.

5Tak! Po ścieżce do Luchit podążają z rzewnym płaczem.

Tak, na zboczach Choronaim słychać krzyk nad zniszczeniem.

6Uciekajcie! Ratujcie swoje życie,

stańcie się niby dziki osioł na pustyni!

7 IV Mojż. 21,29 Ponieważ polegasz na swoich twierdzach

i na swoich skarbach, także ty będziesz zdobyty;

i Kemosz pójdzie do niewoli

wraz ze swoimi kapłanami i książętami.

8I nadciągnie niszczyciel na każde miasto,

i żadne nie ocaleje,

spustoszona będzie dolina

i zniszczona będzie równina — rzekł Pan.

9Wznieście Moabowi pomnik,

ponieważ całkiem przepadnie!

Jego miasta staną się pustkowiem,

nie będzie w nich mieszkańców.

10Przeklęty, kto wykonuje dzieło Pana niedbale,

i przeklęty, kto powstrzymuje jego miecz od krwi!

11Moab miał spokój od swojej młodości

i spoczywał na swoich drożdżach,

nie przelewano go z jednego naczynia w drugie

i nie poszedł do niewoli;

dlatego zachował swój smak,

a jego woń się nie zmieniła.

12Dlatego oto, idą dni — mówi Pan,

gdy poślę na niego piwnicznych,

którzy go przeleją,

opróżnią jego naczynia i jego dzbany potłuką.

13 I Król. 12,29 I Moab zawiedzie się na Kemoszu,

jak dom Izraela zawiódł się na Betelu,

w którym pokładał nadzieję.

14Jak możecie mówić: Jesteśmy bohaterami

i mężami dzielnymi w walce?

15Niszczyciel Moabu ruszył przeciwko niemu,

a kwiat jego młodzieży idzie na rzeź,

mówi Król, a jego imię Pan Zastępów.

16Klęska Moabu się zbliża,

a jego nieszczęście nadchodzi bardzo szybko.

17Opłakujcie go, wszyscy jego sąsiedzi,

i wszyscy, którzy znacie jego imię!

Mówcie: Jakże została złamana mocna laska,

berło wspaniałe?

18Zejdź z miejsca chwały, a siądź w kałuży, mieszkanko Dybonu,

gdyż niszczyciel Moabu ruszył przeciwko tobie,

zniszczył twoje warownie!

19Stań na drodze i rozejrzyj się, mieszkanko Aroeru!

Wypytaj zbiega i uchodźcę, mów:

Co się stało?

20Moab jest okryty hańbą, gdyż jest pobity,

biadajcie i krzyczcie,

głoście nad Arnonem, że Moab jest zniszczony!

21Sąd nadszedł na krainę równiny, na Cholon i na Jahzę, i na Mefaat,

22I na Dybon, i na Nebo, i na Bet-Diblataim.

23I na Kiriataim, i na Bet-Gamul, i na Bet-Maon,

24I na Kerijot, i na Bosrę, i na wszystkie miasta ziemi Moabu, dalekie i bliskie.

25Odcięty jest róg Moabu

i jego ramię złamane — mówi Pan.

26Upijcie go, gdyż przeciwko Panu butnie wystąpił!

Niech Moab tarza się w swoich wymiocinach, a nawet stanie się pośmiewiskiem!

27Czy Izrael nie był dla ciebie pośmiewiskiem?

Czy go złapano wśród złodziei,

że ilekroć o nim mówiłeś,

potrząsałeś szyderczo głową?

28Opuśćcie miasta i zamieszkajcie w skałach,

mieszkańcy Moabu,

i bądźcie jak gołębica,

gnieżdżąca się na ścianach przepastnych czeluści!

29Słyszeliśmy o dumie Moabu, że jest bardzo dumny,

o jego pysze, jego dumie, jego zuchwalstwie i wyniosłości jego serca.

30Ja znam — mówi Pan — jego zarozumiałość,

nieprawdziwe są jego przechwałki,

nieuczciwe jest jego działanie.

31Przeto muszę biadać nad Moabem,

zawodzić nad całym Moabem,

wzdychać nad mieszkańcami Kir-Cheresu.

32Bardziej niż opłakiwano Jaezer,

będę opłakiwał ciebie,

winogradzie Sybmy, którego latorośle rozrastały się aż do morza,

sięgały aż do Jazer;

na twoje owocobranie i na twoje winobranie wpadł niszczyciel.

33I znikły radość i wesele z urodzajnej ziemi moabskiej,

skończyło się wino w kadziach,

tłoczący nie wytłacza winogron,

okrzyki już nie są okrzykami radości.

34Głos narzekania Cheszbonu dochodzi aż do Eleale, aż do Jahaz, od Soaru do Choronaim i do Eglat Szeliszijja, gdyż i wody Nimrim staną się pustkowiem.

35I sprawię — mówi Pan, że w Moabie nie będzie komu wychodzić na miejsce ofiarne, by tam spalać kadzidło swojemu bogu.

36Dlatego moje serce jęczy jak flet nad Moabem i moje serce jęczy jak flet nad obywatelami Kir-Cheresu, gdyż dostatki, które nabyli, zginęły.

37Bo na każdej głowie jest łysina, każda broda obcięta, na wszystkich rękach nacięcia, a na biodrach włosienica.

38Na wszystkich dachach Moabu i na jego placach jest tylko narzekanie, gdyż rozbiłem Moab jako naczynie, którego nikt nie chce — mówi Pan.

39Jakże jest rozbity! Biadajcie! Jak haniebnie podał Moab tyły! I stał się Moab pośmiewiskiem i postrachem dla wszystkich swoich sąsiadów.

40 Jer. 49,22 Albowiem tak mówi Pan:

Oto jak orzeł nadlatuje, rzuca się na zdobycz

i rozpościera swoje skrzydła nad Moabem.

41Miasta są zdobyte, a twierdze opanowane;

i będzie w owym dniu serce bohaterów Moabu jak serce kobiety rodzącej.

42I Moab będzie zniszczony tak, że przestanie być ludem,

gdyż butnie wystąpił przeciwko Panu.

43 Izaj. 24,17—18 Groza i przepaść, i pułapka na ciebie,

który mieszkasz w Moabie — mówi Pan.

44Kto uniknie grozy, wpadnie w przepaść,

a kto wydostanie się z przepaści, uwikła się w pułapkę,

gdyż to sprowadzę na niego,

na Moab, w roku jego kary — mówi Pan.

45 IV Mojż. 24,17 W cieniu Cheszbonu zatrzymali się wycieńczeni uchodźcy,

lecz z Cheszbonu wychodzi ogień,

a płomień z pałacu Sychona,

i pożera skroń Moabu i ciemię czyniących zgiełk.

46Biada tobie, Moabie! Zginął lud Kemosza,

gdyż twoi synowie wzięci zostali do niewoli,

a twoje córki na wygnanie.

47Lecz w dniach ostatecznych odmienię los Moabu — mówi Pan.

Dotąd wyrok o Moabie.