V Księga Mojżeszowa 33 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Mojżesz błogosławi plemiona izraelskie

1A to jest błogosławieństwo, którym Mojżesz, mąż Boży, pobłogosławił synów izraelskich przed swoją śmiercią.

2Powiedział:

Pan przyszedł z Synaju i zaświecił im z Seiru

Zajaśniał z góry Paran

I nadszedł z Meribat przy Kadesz,

Po prawicy jego płonący ogień.

3Zaiste, miłuje On lud swój,

Wszyscy poświęceni jego są w ręce twojej,

I kroczyli oni za stopami twoimi,

Przyjęli wypowiedzi twoje:

4Naukę, którą podał nam Mojżesz,

Jako dziedzictwo zgromadzenia Jakubowego.

5I został Pan królem w Jeszurun,

Gdy zebrali się naczelnicy ludu,

Pospołu z plemionami Izraela.

6Niech żyje Ruben i niech nie umiera,

Niech mężczyzn jego będzie sporo.

7A to o Judzie; i rzekł: Słuchaj, Panie, głosu Judy,

I do ludu jego przywiedź go;

Rękoma swymi za niego walcz,

Bądź mu pomocą przeciwko gnębicielom jego.

8 II Mojż. 17,7; 28,30; IV Mojż. 20,13 A o Lewim rzekł:

Tummim są twoje i urim są twoje,

Twojego męża nabożnego,

Którego doświadczyłeś w Massa,

Z którym walczyłeś u wód Meriba.

9Który mówi o ojcu swoim i matce:

Nie widziałem ich,

I braci swoich ma za obcych,

A synów swoich nie zna;

Gdyż przestrzegają słowa twojego,

A przymierza twojego pilnują.

10Niech uczą Jakuba praw twoich,

A Izraela zakonu twojego,

Niech kładą kadzidło w nozdrza twoje,

A całopalenie na ołtarzu twoim.

11Błogosław, Panie, siłę jego,

A w dziele rąk jego miej upodobanie,

Skrusz biodra tych, którzy powstają przeciwko niemu,

A nienawidzący go niech już nie powstaną.

12O Beniaminie rzekł:

Ulubieniec Pana bezpiecznie mieszka przy nim,

Osłania go przez wszystkie dni,

A w ramionach jego przebywa.

13O Józefie rzekł:

Błogosławiona przez Pana ziemia jego,

Najcenniejszym darem niebios, rosą,

I otchłanią, która jest rozlana w dole,

14Najcenniejszym darem, który dojrzewa w słońcu,

Najcenniejszym darem, któremu księżyce wzrost dają,

15Najcenniejszymi płodami odwiecznych gór,

Najcenniejszymi darami wzgórz wiekuistych,

16Najcenniejszymi darami ziemi i napełnienia jej,

I łaską tego, który mieszka w krzaku.

Niechaj to zstąpi na głowę Józefa

I na ciemię wybrańca pośród braci jego.

17Pierworodny cielec jego pełen jest chwały,

Rogami bawołu są rogi jego,

Nimi pobodzie ludy wraz z krańcami ziemi.

Takie są dziesiątki tysięcy Efraima,

Takie są tysiące Manassesa.

18O Zebulonie rzekł:

Raduj się, Zebulonie, gdy wyruszasz,

A ty, Issacharze, w namiotach swoich.

19Ludy na górę zwołują,

Tam składać będą rzeźne ofiary właściwe,

Gdyż dostatki z mórz wysysają

I skarby ukryte w piasku.

20A o Gadzie rzekł:

Błogosławiony ten, kto Gadowi dał szeroką przestrzeń;

Przysiadł jak lwica,

Urwał kęs od ramienia po ciemię,

21Upatrzył sobie część przednią,

Gdyż tam został wyznaczony dział wodza,

I zebrali się naczelnicy ludu;

Sprawiedliwości Pana dopełnił

I sądów jego z Izraelem;

22A o Danie rzekł:

Dan jako lwie szczenię

Wyskakuje z Baszamu.

23A o Naftalim rzekł:

Naftali jest syty łaski

I pełen błogosławieństwa Pana, zachodem i południem niech zawładnie.

24A o Aszerze rzekł:

Bardziej niż inni synowie błogosławiony jest Aszer,

Niech będzie ulubieńcem braci swoich

I zanurza w oliwie nogę swoją.

25Z żelaza i spiżu niech będą zasuwy twoje,

A ile dni twoich, tyle niech będzie wygody twojej.

26Nikt nie jest taki, jak Bóg, o Jeszurunie,

Który jeździ po niebie tobie na pomoc

I we wspaniałości swojej nad obłokami.

27Schronem pewnym jest Bóg wiekuisty,

A tu na dole ramiona wieczne;

I przepędził przed tobą wroga,

I rzekł: Wytęp!

28Zatem Izrael mieszka bezpiecznie,

Na osobności źródło Jakubowe,

Na ziemi pełnej zboża i moszczu,

Nawet niebo jego kropi rosą.

29Błogo ci, Izraelu! Któż jest jak ty?

Lud wspomagany przez Pana,

Tarczą pomocy twojej.

On też jest mieczem chwały twojej;

I schlebiać ci będą wrogowie twoi,

A ty będziesz kroczył po ich wzgórzach.