Księga Jeremiasza 11 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Zerwane przymierze

1Słowo, które doszło Jeremiasza od Pana, głosi:

2Słuchajcie słów tego przymierza! I mów do mężów judzkich i do mieszkańców Jeruzalemu,

3 V Mojż. 27,26; Gal. 3,10 I powiedz im: Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Przeklęty człowiek, który nie słucha słów tego przymierza,

4Które nakazałem waszym ojcom, kiedy wyprowadzałem ich z ziemi egipskiej, z pieca żelaznego, mówiąc: Słuchajcie mojego głosu i czyńcie to wszystko, co wam nakazuję, a będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem,

5 II Mojż. 3,8 Abym mógł dotrzymać przysięgi, którą złożyłem waszym ojcom, że dam im ziemię opływającą w mleko i miód, jak to jest dzisiaj. A odpowiadając, rzekłem: Niech tak będzie, Panie!

6I rzekł Pan do mnie: Ogłaszaj te wszystkie słowa w miastach judzkich i na ulicach Jeruzalemu, mówiąc: Słuchajcie słów tego przymierza i wypełniajcie je,

7 Jer. 7,25 Gdyż wyraźnie przestrzegałem waszych ojców w dniu, gdy ich wyprowadzałem z ziemi egipskiej, aż po dzień dzisiejszy, nieustannie przestrzegałem, mówiąc: Słuchajcie mojego głosu!

8 Jer. 3,17; 7,26; 18,12 Lecz oni nie słuchali i nie nakłonili swojego ucha, ale każdy postępował według uporu swojego złego serca. Dlatego sprowadziłem na nich wszystkie kary zapowiedziane w słowach tego przymierza, które nakazałem im pełnić, lecz oni nie pełnili.

9I rzekł Pan do mnie: Istnieje sprzysiężenie między mężami judzkimi i mieszkańcami Jeruzalemu,

10Że zawrócili do win swoich praojców, którzy nie chcieli słuchać moich słów, lecz poszli za cudzymi bogami, aby im służyć; i zerwał dom izraelski i dom judzki moje przymierze, które zawarłem z ich ojcami.

11Dlatego tak mówi Pan: Oto sprowadzę na nich nieszczęście, z którego nie będą mogli się wydostać, a gdy będą wołać do mnie, nie wysłucham ich.

12Potem pójdą miasta judzkie i mieszkańcy Jeruzalemu i będą wołali do bogów, którym spalali kadzidła, lecz oni ich nie ocalą w czasie ich nieszczęścia.

13 Jer. 2,28 Bo ile jest twoich miast, Judo, tyle jest twoich bogów, a ile jest ulic w Jeruzalemie, tyle ołtarzy postawiliście dla bałwana bezwstydu, tyle ołtarzy, aby spalać kadzidła Baalowi.

14 Jer. 7,16; 11,14; 14,11; Izaj. 1,15; Ez. 8,18; Ps. 18,42 A ty nie wstawiaj się za tym ludem ani nie zanoś za nich błagania, ani modlitwy, albowiem nie wysłucham, gdy będą wołać do mnie w czasie swojego nieszczęścia.

15Czegóż chce mój ulubieniec w moim domu,

skoro popełnił niecne czyny?

Czy śluby i poświęcone mięso mogą odwrócić od ciebie nieszczęście,

abyś mógł się wtedy radować?

16Zielonym drzewem oliwnym zdobnym w piękne owoce nazwał ciebie Pan.

Lecz wśród huku wielkiej burzy ogień spali jego liście i połamią się jego konary.

17Gdyż Pan Zastępów, który cię zasadził, postanowił zesłać na ciebie nieszczęście z powodu złości domu izraelskiego i domu judzkiego, których się dopuścili, drażniąc mnie przez spalanie kadzidła dla Baala.

Spisek na życie Jeremiasza

18Pan objawił mi to i dowiedziałem się;

wtedy ukazałeś mi ich uczynki.

19Ja zaś byłem jak jagnię potulne na rzeź prowadzone

i nic nie wiedziałem, że przeciwko mnie knuli zamysły, mówiąc:

Zniszczmy drzewo, póki jest świeże,

i wykorzeńmy je z krainy żyjących,

aby jego imię nie było wspominane!

20 Jer. 17,10; 20,12 Lecz, Panie Zastępów, który sprawiedliwie sądzisz,

który badasz nerki i serca,

niech ujrzę twoją odpłatę na nich,

gdyż tobie poruczyłem moją sprawę.

21Dlatego tak mówi Pan o mężach z Anatot, którzy czyhają na moje życie i mówią: Nie prorokuj w imieniu Pana, abyś nie zginął z naszej ręki!

22Tak mówi Pan Zastępów: Oto Ja ukarzę ich za to: ich młodzieńcy padną od miecza, ich synowie i ich córki pomrą z głodu.

23Nawet resztka nie pozostanie po nich, gdyż sprowadzę nieszczęście na mężów z Anatot w roku, w którym ich nawiedzę.