Księga Joba 29 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Job wspomina swoje szczęście

1Potem Job dalej prowadził swoją rzecz, mówiąc:

2Obym był jak za dawnych miesięcy,

jak za dni, gdy mnie jeszcze strzegł Bóg,

3Gdy jego pochodnia jaśniała mi nad głową,

gdy w jego świetle chodziłem w ciemności,

4gdy byłem w pełni moich lat,

gdy Bóg osłaniał jeszcze mój namiot,

5Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną,

gdy otaczały mnie dzieci moje,

6Gdy moje nogi kąpały się w mleku,

a skała, gdym stał na niej, wylewała potoki oliwy,

7Gdy szedłem przez bramę do miasta

i zajmowałem na rynku swoje miejsce!

8Gdy zobaczyli mnie młodzi, ustępowali mi miejsca,

podczas gdy sędziwi, dźwignąwszy się ze swoich miejsc, stali,

9Dostojnicy przerywali swoje mowy

i przykładali dłoń do swoich ust.

10Głos przywódców milkł,

a ich język przylgnął im do podniebienia.

11Tak! Ucho, które mnie słyszało, życzyło mi szczęścia,

a oko, które mnie widziało, przyświadczało mi,

12 Ps. 72,12 Bo uratowałem ubogiego, gdy wołał o pomoc,

sierotę i każdego, kto nie miał opiekuna.

13Błogosławieństwo ginącego zstępowało na mnie,

serce wdowy rozweselałem,

14Przyodziewałem się w sprawiedliwość

i ona mnie okrywała;

moja prawość była mi jakby płaszczem i zawojem.

15Byłem oczyma dla ślepego

i nogami dla chromego.

16Byłem ojcem dla biednych

i rozpatrywałem sprawę nieznajomego.

17Kruszyłem szczęki krzywdziciela

I wyrywałem łup z jego zębów.

18Wtedy myślałem: Umrę w moim rodzinnym gnieździe

I będę żył długo jak feniks.

19 Ps. 1,3; Jer. 17,8 Korzeń mój zwrócony jest ku wodzie,

a rosa w nocy kładzie się na moich gałęziach.

20Będę się zawsze cieszył szacunkiem,

a mój łuk w mej ręce odnowi się.

21Słuchano mnie i czekano na mnie,

i w milczeniu przyjmowano moją radę.

22Gdy zabrałem głos,

nie odzywano się,

moje słowo spływało na nich niby krople.

23Czekali na mnie jak na deszcz

i otwierali usta jak na ochłodę.

24Gdy uśmiechałem się do nich, to nabierali otuchy,

pogoda mojego oblicza pocieszała pogrążonych w żałobie.

25Gdy do nich przychodziłem, siadałem na głównym miejscu,

przebywałem wśród nich jak król wśród swoich wojowników.