Księga Izajasza 16 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Pycha Moabu będzie ukarana

1Poślijcie w darze baranki władcy kraju,

z Seli przez pustynię do góry córki syjońskiej!

2I będą córki Moabu nad brodami Arnonu

jak ptak trzepoczący, jak pisklęta w gnieździe.

3Udziel rady, rozstrzygnij,

spraw, by twój cień był w biały dzień ciemny jak noc,

ukryj wygnańców, nie zdradź uchodźcy!

4Wygnańcy moabscy niech znajdą u ciebie gościnę,

bądź im ochroną przed niszczycielem.

Gdy nie stanie ciemięzcy, gdy skończy się zagłada,

zniknie z kraju gnębiciel.

5Wtedy tron będzie utrwalony przez łaskę

i zasiądzie na nim w namiocie Dawida sędzia,

który będzie dbał o prawo

i troszczył się o sprawiedliwość.

6Słyszeliśmy o pysze Moabu, że jest bardzo pyszny,

o jego wyniosłości, o jego dumie i złości,

i że bezpodstawna jest jego chełpliwość.

7Dlatego niech narzekają Moabici nad Moabem,

niech wszyscy narzekają, niech jęczą,

z powodu rodzynkowych placków z Kir-Chareset zupełnie przybici.

8Gdyż niwy Cheszbonu zwiędły

oraz krzew winny Sibmy,

którego winogrona władców narodów zmogły,

a niegdyś sięgały aż do Jazer,

błąkały się po pustyni,

jego pędy rozrastały się,

przedostawały się aż do morza.

9Dlatego wraz z Jazerem opłakuję krzew winny Sibmy,

zraszam cię własną łzą, Cheszbonie i Eleale,

gdyż na twoją jesień i na twoje owocobranie przypadły wojenne okrzyki wroga

10I znikła radość i wesele z pól urodzajnych,

a w winnicach już nie słychać głosu pieśni i radosnych okrzyków.

Wina w tłoczniach już nie tłoczy tłoczący,

zamilkły radosne okrzyki.

11Dlatego moje wnętrze jęczy nad Moabem jak lutnia,

a moje serce nad Kir-Chareset.

12A gdy potem Moab się zjawi,

gdy się namęczy na wzgórzu ofiar

i wejdzie do swojej świątyni, aby się modlić,

nic nie wskóra.

13Oto słowo, które Pan wypowiedział niegdyś o Moabie.

14Lecz teraz mówi Pan tak: Dokładnie za trzy lata, obliczone ściśle jak lata najemnika, będzie chwała Moabu mimo jego wielkiej liczebności wzgardzona, a resztka będzie bardzo mała i bez znaczenia.