Księga Jeremiasza 23 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Biada złym pasterzom!

1 Jer. 10,21; Ez. 34,2; Zach. 11,5 Biada pasterzom, którzy gubią i rozpraszają owce mojego pastwiska, mówi Pan!

2Dlatego tak mówi Pan, Bóg Izraela, o pasterzach, którzy pasą mój lud: To wy rozproszyliście moje owce i rozpędziliście je, a nie zatroszczyliście się o nie. Toteż ukarzę was za złe wasze uczynki — mówi Pan.

3I sam zgromadzę resztę moich owiec ze wszystkich ziem, do których je wygnałem, i sprowadzę je na ich pastwisko; i będą płodne i liczne.

4 Jer. 3,15 I ustanowię nad nimi pasterzy, którzy je paść będą, i nie będą się już bały ni trwożyły, i żadna z nich nie zaginie — mówi Pan.

5 Jer. 33,15—16; Izaj. 11,1 Oto idą dni — mówi Pan — że wzbudzę Dawidowi sprawiedliwą latorośl:

Będzie panował jako król i mądrze postępował;

i będzie stosował prawo

i sprawiedliwość na ziemi.

6Za jego dni Juda będzie wybawiony,

a Izrael będzie bezpiecznie mieszkał;

a to jest jego imię, którym go zwać będą:

Pan sprawiedliwością naszą.

7 Jer. 16,14 Dlatego oto idą dni — mówi Pan — że już nie będą mówili: Jako żyje Pan, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej,

8Lecz: Jako żyje Pan, który wyprowadził i sprowadził potomstwo domu izraelskiego z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, do których ich wygnał, i będą mieszkali na swojej ziemi.

Mowa przeciwko fałszywym prorokom

9O prorokach:

Złamane jest w moim wnętrzu moje serce,

drżą wszystkie moje kości;

jestem jak mąż pijany

i jak człowiek zmożony winem

wobec Pana i wobec świętych jego słów.

10 Jer. 9,2 Gdyż kraj pełen jest cudzołożników,

a z powodu przekleństwa ziemia jest w żałobie,

zwiędnięte są pastwiska na stepie.

Dążeniem ich jest zło,

a ich siłą bezprawie.

11 Jer. 5,31 Tak, zarówno prorok jak kapłan są niegodziwi,

nawet w moim domu znalazłem ich nieprawość — mówi Pan.

12Dlatego ich droga stanie się jak ślizgawica,

poślizgną się na niej w ciemności i upadną;

gdyż sprowadzę na nich nieszczęście w roku ich nawiedzenia — mówi Pan.

13 Jer. 2,8 Widziałem wprawdzie u proroków Samarii rzeczy gorszące:

prorokowali w imieniu Baala

i zwodzili mój lud, Izraela.

14 I Mojż. 18,20 Lecz u proroków Jeruzalemu widziałem zgrozę:

Cudzołożą i postępują kłamliwie,

i utwierdzają złoczyńców w tym, aby żaden nie odwrócił się od swojej złości;

toteż wszyscy stali się dla mnie jak Sodoma, a jego mieszkańcy jak Gomora.

15 Jer. 8,14; 9,15 Dlatego tak mówi Pan Zastępów o prorokach:

Oto Ja nakarmię ich piołunem i napoję ich trucizną,

gdyż od proroków Jeruzalemu wyszła bezbożność na cały kraj.

16 Jer. 14,14; 27,15 Tak mówi Pan Zastępów:

Nie słuchajcie słów proroków, którzy wam prorokują,

oni was tylko mamią,

widzenie swojego serca zwiastują,

a nie to, co pochodzi z ust Pana!

17 Jer. 6,14 Ustawicznie mówią do tych, którzy gardzą słowem Pana:

Pokój mieć będziecie.

A do tych wszystkich, którzy kierują się uporem swojego serca, mówią:

Nie przyjdzie na was nic złego.

18Gdyż kto uczestniczył w radzie Pana,

by widzieć i słyszeć jego słowo?

Kto przyjął jego słowo, by móc zwiastować?

19 Jer. 30,23 Oto zawierucha Pana zrywa się

i huragan unosi się kłębami,

nad głowami bezbożnych się kłębi.

20Nie uśmierzy się żar gniewu Pana,

aż spełni i urzeczywistni zamysły jego serca;

w dniach ostatecznych dokładnie to zrozumiecie.

21Nie posyłałem proroków, a oni jednak biegną;

nie mówiłem do nich, a oni jednak prorokują.

22Jeżeli uczestniczyli w mojej radzie, to niech zwiastują mojemu ludowi moje słowa

i odwracają ich od ich złej drogi i ich złych uczynków.

23 Ps. 139,8—10 Czy jestem Bogiem tylko z bliska — mówi Pan —

a nie także Bogiem z daleka?

24 Am. 9,2 Czy zdoła się kto ukryć w kryjówkach, abym Ja go nie widział? — mówi Pan.

Czy to nie Ja wypełniam niebo i ziemię? — mówi Pan.

25Słyszałem, co mówią prorocy prorokujący kłamliwie w moim imieniu, mówiąc: Miałem sen, miałem sen.

26Jak długo to trwać będzie? Czy Ja jestem w sercu proroków prorokujących kłamliwie, prorokujących oszukańczo, według upodobania własnego serca,

27Którzy zmierzają do tego, by zatrzeć w pamięci mojego ludu moje imię przez swoje sny, jakie sobie wzajemnie opowiadają, tak jak ich ojcowie dla Baala zapomnieli o moim imieniu?

28Prorok, który ma sen, niech opowiada sen, ale ten, który ma moje słowo, niech wiernie zwiastuje moje słowo! Cóż plewie do ziarna? — mówi Pan.

29 Hebr. 4,12 Czy moje słowo nie jest jak ogień — mówi Pan — i jak młot, który kruszy skałę?

30Dlatego Ja wystąpię przeciwko tym prorokom — mówi Pan — którzy sobie nawzajem wykradają moje słowa.

31 Jer. 14,14; Ez. 13,6 Oto Ja wystąpię przeciwko prorokom — mówi Pan — którzy używają swojego języka i mówią, że to „wyrocznia”.

32Oto Ja wystąpię przeciwko prorokom, którzy za proroctwa podają sny kłamliwe — mówi Pan — a opowiadając je, zwodzą mój lud swoimi kłamstwami i przechwałkami. A przecież Ja ich nie posłałem ani im niczego nie nakazałem, oni zaś temu ludowi zgoła nic nie pomagają — mówi Pan.

33A gdy pytać się będzie ciebie ten lud albo prorok, albo kapłan, mówiąc: Jakie brzemię zapowiada Pan? Wtedy im odpowiedz: Wy jesteście moim brzemieniem, lecz Ja was zrzucę — mówi Pan,

34A proroka lub kapłana, czy kogokolwiek z ludu, który by rzekł: Brzemię Pana — ukarzę tego męża wraz z jego domem.

35Ale tak mówcie nawzajem do siebie, każdy do swojego brata: Co odpowiedział Pan? Albo: Co mówił Pan?

36Lecz „Brzemienia Pana” już nie wspominajcie, gdyż brzemieniem stanie się dla każdego jego słowo; wy bowiem przekręcacie słowa żywego Boga, Pana Zastępów, naszego Boga.

37Tak masz mówić do proroka: Co ci odpowiedział Pan? albo: Co mówił Pan?

38Lecz jeżeli będziecie mówić: „Brzemię Pana”, to tak mówi Pan: Ponieważ wypowiadacie to słowo: „Brzemię Pana”, chociaż wam zabroniłem mówić: „Brzemię Pana”,

39Dlatego dźwignę was jako brzemię i odrzucę precz od mojego oblicza was i to miasto, które dałem wam i waszym ojcom.

40 Jer. 20,11 I wydam was na wieczną hańbę i wieczną, niezapomnianą obelgę.