Dzieje Apostolkie 3 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Uzdrowienie chromego

1A Piotr i Jan. wstępowali do świątyni w godzinie modlitwy, o dziewiątej.

2 Dz. 14,8; Jan 9,1 I niesiono pewnego męża, chromego od urodzenia, którego sadzano codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby prosił wchodzących do świątyni o jałmużnę;

3Ten, ujrzawszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił o jałmużnę.

4 Dz. 14,9 A Piotr wraz z Janem, wpatrzywszy się uważnie w niego rzekł: Spójrz na nas.

5On zaś spojrzał na nich uważnie, spodziewając się, że od nich coś otrzyma.

6 Dz. 3,16 I rzekł Piotr: Srebra i złota nie mam, lecz co mam, to ci daję: W imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, chodź!

7I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go; natychmiast też wzmocniły się nogi jego i kostki,

8 Jan 5,14 I zerwawszy się, stanął i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, przechadzając się i podskakując, i chwaląc Boga.

9A cały lud widział go, jak chodził i chwalił Boga;

10Poznali bowiem, że to był ten, który dla jałmużny siadywał przy Bramie Pięknej świątyni; i ogarnęło ich zdumienie i oszołomienie z powodu tego, co mu się przydarzyło.

11 Dz. 5,12 A gdy się on trzymał Piotra i Jana, zbiegł się do nich cały lud zdumiony do przysionka, zwanego Salomonowym.

Kazanie Piotra w świątyni

12Ujrzawszy to Piotr, odezwał się do ludu: Mężowie izraelscy, dlaczego się temu dziwicie i dlaczego się nam tak uważnie przypatrujecie, jakbyśmy to własną mocą albo pobożnością sprawili, że on chodzi?

13 II Mojż. 3,6; Dz. 2,23; 5,30; Izaj. 52,13; 53,11 Bóg Abrahama i Izaaka i Jakuba, Bóg ojców naszych, uwielbił Syna swego, Jezusa, którego wy wydaliście i zaparliście się przed Piłatem, który uważał, że należało go wypuścić na wolność;

14 Mat. 27,20.21 Wy jednak zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, i prosiliście o ułaskawienie wam mordercy.

15 Dz. 4,10; 5,31; Hebr. 2,10 I zabiliście Sprawcę życia, którego Bóg wzbudził z martwych, czego my świadkami jesteśmy.

16Przez wiarę w imię jego wzmocniło jego imię tego, którego widzicie i znacie, wiara zaś przez niego wzbudzona dała mu zupełne zdrowie na oczach was wszystkich.

17 Łuk. 23,34; I Tym. 1,13 A teraz, bracia, wiem, że w nieświadomości działaliście, jak i wasi przełożeni;

18 Łuk. 24,27 Bóg zaś wypełnił w ten sposób to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że jego Chrystus cierpieć będzie.

19 Dz. 2,38 Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze,

20Aby nadeszły od Pana czasy ochłody i aby posłał przeznaczonego dla was Chrystusa Jezusa,

21Którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich.

22 V Mojż. 18,15; Dz. 7,37 Wszak Mojżesz powiedział: Proroka, jak ja, spośród braci waszych wzbudzi wam Pan, Bóg; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was mówić będzie.

23 III Mojż. 23,29 I stanie się, że każdy, kto by nie słuchał owego proroka, z ludu wytępiony będzie.

24I wszyscy prorocy, począwszy od Samuela, którzy kolejno mówili, zapowiadali te dni.

25 I Mojż. 12,3; 22,18; Gal. 3,8 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które zawarł Bóg z ojcami waszymi, gdy mówił do Abrahama: A w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi.

26 Dz. 13,46 Wam to Bóg najpierw, wzbudziwszy Syna swego, posłał go, aby wam błogosławił, odwracając każdego z was od złości waszych.