Ewangelia według św. Łukasza 24 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Zmartwychwstanie Jezusa(Mat. 28,1—10; Mar. 16,1—8; Jan 20,1—10)

1A pierwszego dnia tygodnia, wczesnym rankiem, przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały.

2I zastały kamień odwalony od grobowca.

3A wszedłszy do środka, nie znalazły ciała Pana Jezusa.

4Gdy były z tego powodu zakłopotane, stało się, że oto dwaj mężowie przystąpili do nich w lśniących szatach.

5A gdy się zatrwożyły i schyliły twarze ku ziemi, oni rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?

6Nie ma go tu, ale wstał z martwych. Wspomnijcie, jak mówił wam, będąc jeszcze w Galilei,

7 Mat. 17,22.23 Że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i musi być ukrzyżowany, a dnia trzeciego powstać.

8I wspomniały na jego słowa.

9I zawróciwszy od grobowca, doniosły o tym jedenastu i wszystkim pozostałym.

10 Łuk. 8,2; 3 A były to Maria Magdalena i Joanna, i Maria, matka Jakuba, i inne z nimi, które opowiedziały to apostołom.

11Lecz słowa te wydały im się niczym baśnie, i nie dawali im wiary.

12Piotr zaś, wstawszy, pobiegł do grobu i nachyliwszy się, ujrzał jedynie leżące prześcieradła, i odszedł do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.

Jezus ukazuje się uczniom na drodze do Emaus(Mar. 16,12—13)

13I oto tego samego dnia dwaj z nich szli do miasteczka zwanego Emaus, które było oddalone o sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.

14I rozmawiali z sobą o tych wszystkich wydarzeniach.

15 Mat. 18,20 A gdy tak rozmawiali i nawzajem się pytali, sam Jezus, przybliżywszy się, szedł z nimi.

16Lecz oczy ich były zasłonięte, tak że go poznać nie mogli.

17I rzekł do nich: Cóż to za rozmowy, idąc, prowadzicie z sobą? I przystanęli przygnębieni.

18A odpowiadając jeden, imieniem Kleopas, rzekł do niego: Czyś Ty jedyny pątnik w Jerozolimie, który nie wie, co się w niej w tych dniach stało?

19 Mat. 21,11 Rzekł im: Co? Oni zaś odpowiedzieli mu: Z Jezusem Nazareńskim, który był mężem, prorokiem mocarnym w czynie i w słowie przed Bogiem i wszystkim ludem,

20Jak arcykapłani i zwierzchnicy nasi wydali na niego wyrok śmierci i ukrzyżowali go.

21 Łuk. 1,68; 2,38; 19,11; Dz. 1,6 A myśmy się spodziewali, że On odkupi Izraela, lecz po tym wszystkim już dziś trzeci dzień, jak się to stało.

22 Łuk. 24,1—11 Lecz i niektóre nasze niewiasty, które były wczesnym rankiem u grobu, wprawiły nas w zdumienie,

23Bo nie znalazłszy jego ciała, przyszły mówiąc, że miały widzenie aniołów, powiadających, iż On żyje.

24 Łuk. 24,12; Jan 20,3—10 Toteż niektórzy z tych, którzy byli z nami, poszli do grobu i zastali to tak, jak mówiły niewiasty, lecz jego nie widzieli.

25A On rzekł do nich: O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy.

26Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, by wejść do swojej chwały?

27 V Mojż. 18,15; Ps. 22,1—21; Izaj. 53,1—12 I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.

28I zbliżyli się do miasteczka, do którego zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej.

29I przymusili go, by został, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. I wstąpił, by zostać z nimi.

30 Łuk. 22,19 A gdy zasiadł z nimi przy stole, wziąwszy chleb, pobłogosławił i rozrłamawszy, podawał im.

31Wtedy otworzyły się ich oczy i poznali go. Lecz On znikł sprzed ich oczu.

32I rzekli do siebie: Czyż serce nasze nie pałało w nas, gdy mówił do nas w drodze i Pisma przed nami otwierał?

33I wstawszy tejże godziny, powrócili do Jerozolimy i znaleźli zgromadzonych jedenastu i tych, którzy z nimi byli,

34 I Kor. 15,4.5 Mówiących: Wstał Pan prawdziwie i ukazał się Szymonowi.

35A oni też opowiedzieli o tym, co zaszło w drodze i jak go poznali po łamaniu chleba.

Jezus ukazuje się apostołom(Mat. 28,16—20; Mar. 16,14—18; Jan 20,19—23)

36A gdy to mówili, On sam stanął wśród nich i rzekł im: Pokój wam!

37 Mat. 14,26 Wtedy zatrwożyli się i pełni lęku mniemali, że widzą ducha.

38Lecz On rzekł im: Czemu jesteście zatrwożeni i czemu wątpliwości budzą się w waszych sercach?

39Spójrzcie na ręce moje i nogi moje, że to Ja jestem. Dotknijcie mnie i patrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam.

40A gdy to powiedział, pokazał im ręce i nogi.

41Lecz gdy oni jeszcze nie wierzyli z radości i dziwili się, rzekł im: Macie tu co do jedzenia?

42 Jan 21,5.10 A oni podali mu kawałek ryby pieczonej i plaster miodu.

43A On wziął i jadł przy nich.

44 Łuk. 9,22.45; 18,31—33 Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach.

45Wtedy otworzył im umysły, aby mogli zrozumieć Pisma.

46 I Tym. 3,16 I rzekł im: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać

47I że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszone wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów.

48Wy jesteście świadkami tego.

49 Jan 15,26; 16,7; Dz. 1,4 A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości.

Wniebowstąpienie Jezusa(Mar. 16,19—20)

50I wywiódł ich aż do Betanii, a podniósłszy ręce swoje, błogosławił ich.

51I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi.

52 Jan 16,22; 14,28 A oni wrócili do Jerozolimy z wielką radością.

53I byli zawsze w świątyni, chwaląc Boga.