Księga Joela 2 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Klęska szarańczy

1Zatrąbcie na rogu na Syjonie!

Krzyczcie na mojej świętej górze!

Niech zadrżą wszyscy mieszkańcy ziemi,

gdyż nadchodzi dzień Pana, gdyż jest bliski!

2 Am. 5,18 Dzień ciemności i mroku,

dzień pochmurny i mglisty.

Jak zorza poranna kładzie się na góry,

tak nadciąga lud wielki i potężny,

któremu równego nie było od wieków

i po nim już nie będzie aż do lat najdalszych pokoleń.

3Przed nim ogień płonący,

a po nim płomień gorejący.

Przed nim kraj jest jak ogród Eden,

a po nim jak step pusty.

Nikt też przed nim nie ujdzie.

4Wyglądają jak konie,

a biegną jak rumaki.

5 Obj. 9,7—9 Podskakują po wierzchołkach gór

z turkotem wozów wojennych,

z trzaskiem płomienia ognia, który pożera ściernisko,

podobnie jak potężny lud, gotowy do bitwy.

6 Nah. 2,11 Przed nim ze strachu drżą ludy,

wszystkie twarze bledną.

7Biegną naprzód jak bohaterowie,

wdzierają się na mury jak wojownicy;

każdy idzie prosto swoją drogą

i nie zbacza ze swojej ścieżki.

8Nie wypiera jeden drugiego,

każdy idzie swoim torem,

prą naprzód wśród pocisków,

w ich szeregach nie ma przerw.

9Uderzają na miasto,

szturmem zdobywają mur,

wpadają do domów

i wdzierają się oknami jak złodzieje.

10 Obj. 8,12 Drży przed nimi ziemia,

trzęsie się niebo,

słońce i księżyc są zaćmione,

a gwiazdy tracą swój blask.

11 Obj. 6,17 I Pan wydaje swój donośny głos przed swoim wojskiem,

gdyż bardzo liczne są jego zastępy

i potężny jest wykonawca jego rozkazu.

Tak! Wielki jest dzień Pana

i pełen grozy, któż go przetrwa?

Ponowne wezwanie do nawrócenia

12Wszakże jeszcze teraz mówi Pan:

Nawróćcie się do mnie całym swym sercem,

w poście, płaczu i narzekaniu!

13Rozdzierajcie swoje serca, a nie swoje szaty,

i nawróćcie się do Pana, swojego Boga,

gdyż On jest łaskawy i miłosierny,

nierychły do gniewu i pełen litości,

i żal mu karania!

14Kto wie, może pożałuje i zlituje się,

i pozostawi błogosławieństwo,

abyście mogli składać ofiarę z pokarmów i płynów Panu, waszemu Bogu.

15Zatrąbcie na rogu na Syjonie,

ogłoście święty post, zwołajcie zgromadzenie!

16Zgromadźcie lud, poświęćcie zebranie,

zbierzcie starszych, zgromadźcie dzieci i niemowlęta!

Niech oblubieniec wyjdzie ze swej komory,

a oblubienica ze swej komnaty!

17Niech kapłani, słudzy Pana, zapłaczą między przedsionkiem a ołtarzem

i mówią: Zmiłuj się nad swoim ludem, Panie, i nie wystawiaj na hańbę swojego dziedzictwa,

aby poganie szydzili z niego!

Dlaczego mają mówić wśród pogańskich ludów:

Gdzie jest ich Bóg?

Odpowiedzią Boga obietnica ratunku

18Wtedy Pan zapłonął gorliwością o swoją ziemię i zmiłował się nad swoim ludem.

19I odpowiedział Pan, i rzekł do swojego ludu:

Oto Ja ześlę wam zboże i moszcz, i oliwę,

i tym się nasycicie.

I już was nie wystawię na hańbę między narodami.

20I oddalę od was wroga z północy,

i zapędzę go do kraju suchego i pustego;

jego przednią straż do Morza Wschodniego,

jego tylną straż do Morza Zachodniego.

I rozejdzie się po nim smród i zaduch,

ponieważ butnie postępował.

21Nie bój się, ziemio!

Raduj się i wesel,

gdyż Pan dokona wielkich rzeczy!

22Nie bójcie się wy, zwierzęta polne,

gdyż zazielenią się pastwiska na stepie;

drzewa wydadzą swój owoc,

drzewo figowe i winorośl obficie rodzić będą.

23A wy, dzieci Syjonu, wykrzykujcie radośnie

i weselcie się w Panu, swoim Bogu,

gdyż da wam obfity deszcz jesienny

i ześle wam, jak dawniej deszcz,

deszcz jesienny i wiosenny.

24I klepiska będą pełne zboża,

a prasy opływać będą moszczem i oliwą.

25I wynagrodzę wam szkody lat,

których plony pożarła szarańcza,

konik polny, larwa i gąsienica,

moje wielkie wojsko, które na was wyprawiłem.

26Wtedy będziecie jeść obficie i nasycicie się,

i wysławiać będziecie imię Pana, swojego Boga,

który dokonał u was cudów,

i mój lud nigdy nie zazna wstydu.

27I poznacie, że Ja jestem wśród Izraela

i że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem i nie ma innego;

i lud mój nigdy nie zazna wstydu.