Księga Joba 15 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Elifaz karci Joba

1Wtedy odpowiedział Elifaz z Temanu, mówiąc:

2Czy mędrzec odpowiada pustymi wywodami

i nadyma swoją pierś wschodnim wiatrem?

3Czy szermuje mową, która nic nie pomoże,

i słowami, którymi nic nie wskóra?

4Przecież ty podważasz bojaźń Bożą

i podrywasz życie modlitewne!

5Twoja wina czyni wymownymi twoje usta,

posługujesz się mową przebiegłych.

6Potępiają cię twoje usta, a nie ja,

twoje własne wargi świadczą przeciwko tobie.

7Czy urodziłeś się jako pierwszy z ludzi?

Czy zostałeś wydany na świat jeszcze przed pagórkami?

8 Rzym. 11,34 Czy podsłuchiwałeś na radzie Bożej

i stamtąd zaczerpnąłeś mądrości?

9Cóż ty wiesz, czego my nie wiemy?

Co ty rozumiesz, co nam nie jest wiadome?

10I wśród nas są sędziwi i starcy,

starsi niż twój ojciec.

11Czy błahe są dla ciebie pociechy Boga

i słowo, które łagodnie odezwało się do ciebie?

12Czemu się tak uniosło twoje serce?

I dlaczego mrugają twoje oczy,

13Że zwracasz przeciwko Bogu swoją złość

i wypuszczasz ze swoich ust takie słowa?

14 Job 4,17 Czymże jest człowiek, że miałby być czysty,

czymże zrodzony z niewiasty, że miałby być sprawiedliwy?

15 Job 4,18 Jeżeli nawet swoim Świętym nie ufa

i niebiosa nie są czyste w jego oczach,

16To tym bardziej ohydny i zepsuty jest człowiek,

który pije nieprawość jak wodę.

17Wykażę ci to, tylko posłuchaj mnie,

i co widziałem, opowiem,

18Co mędrcy przekazali,

a czego ich ojcowie nie zataili.

19Im samym była dana ziemia

i żaden cudzoziemiec nie osiadł jeszcze wśród nich.

20Bezbożny żyje w trwodze po wszystkie dni

i tylko niewiele lat wyznaczono ciemięzcy.

21Odgłos strasznych wieści rozbrzmiewa w jego uszach,

w czasie pokoju napada nań rozbójnik.

22Nie wierzy, że ujdzie ciemności,

a przeznaczony jest pod miecz.

23Tuła się za chlebem, gdzie by go znaleźć,

wie, że czeka go dzień ciemności.

24Przerażają go udręka i trwoga;

przemagają go jak król, gotowy do natarcia.

25Bo podniósł rękę przeciwko Bogu

i stawił czoło Wszechmocnemu,

26Zuchwale uderza na niego

pod gęstą osłoną grzbietów swych tarcz.

27Twarz ma nabrzmiałą tłuszczem,

a lędźwie napęczniałe sadłem.

28Miasta, w których osiadł, legną w ruinach,

jego dom zostanie opuszczony,

stanie się kupą gruzów.

29Niedługo będzie bogaty,

jego mienie nietrwałe,

nie zapuści korzeni w ziemi.

30Nie ujdzie on ciemności,

płomień wysuszy jego pędy,

a jego kwiat rozwieje wiatr.

31Niechaj nie ufa złudzeniu, bo się zawiedzie,

gdyż złudzenie będzie jego odpłatą.

32Nim nadejdzie jego dzień,

dopełni się jego los,

a jego liść palmowy już się nie zazieleni.

33Jak krzew winny odrzuci niedojrzałe swoje grona,

jak drzewo oliwne zrzuci swój kwiat.

34Bo rzesza niegodziwych jest bezpłodna,

a ogień trawi namioty postawione za łapówki.

35 Ps. 7,15; Izaj. 59,4 Poczęli krzywdę i porodzili bezprawie,

a dzieckiem ich łona jest oszukaństwo.