Dzieje Apostolkie 13 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Zbór w Antiochii

1 Dz. 11,27 W Antiochii, w tamtejszym zborze, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Symeon, zwany Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk, i Manaen, który się wychowywał razem z Herodem tetrarchą, i Saul.

2 Dz. 9,15 A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzeki Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem.

3 Dz. 6,6; 14,23; I Tym. 4,14; 5,22 Wtedy, po odprawieniu postów i modlitwy, nałożyli na nich ręce i wyprawili ich.

Barnaba i Saul na Cyprze

4 Dz. 15,39 A oni, wysłani przez Ducha Świętego, udali się do Seleucji, stamtąd zaś odpłynęli na Cypr,

5 Dz. 12,12.25; 13,13 A gdy przybyli do Salaminy, zwiastowali Słowo Boże w synagogach żydowskich; mieli też z sobą i Jana jako pomocnika.

6Przeszedłszy całą wyspę aż do Pafos, spotkali pewnego czarnoksiężnika, fałszywego proroka Żyda, imieniem Bar-Jezus,

7Który należał do otoczenia prokonsula Sergiusza Pawła, człowieka rozumnego. Ten, przywoławszy Barnabę i Saula, pragnął posłuchać Słowa Bożego.

8 II Tym. 3,8 Lecz wystąpił przeciwko nim czarnoksiężnik Elymas, tak bowiem brzmi w tłumaczeniu jego imię, starając się odwrócić prokonsula od wiary.

9A Saul, zwany też Pawłem, napełniony Duchem Świętym, utkwił w nim wzrok

10 Oz. 14,9 I rzekł: O, pełny wszelkiego oszukaństwa i wszelkiej przewrotności, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Nie zaprzestaniesz ty wykrzywiać prostych dróg Pańskich?

11 Dz. 9,8; Jan 9,39 Oto teraz ręka Pańska na tobie, i będziesz ślepy, i do pewnego czasu nie ujrzysz słońca. I natychmiast ogarnęły go mrok i ciemność, a chodząc wokoło, szukał, kto by go prowadził za rękę.

12Wtedy prokonsul, ujrzawszy, co się stało, uwierzył, będąc pod wrażeniem nauki Pańskiej.

W Antiochii Pizydyjskiej Paweł przemawia do Żydów

13 Dz. 12,12.25; 15,38 A Paweł i jego towarzysze, odpłynąwszy z Pafos, przybyli do Perge w Pamfilii; Jan. zaś, odłączywszy się od nich, wrócił do Jerozolimy.

14A oni z Perge powędrowali dalej i dotarli do Antiochii Pizydyjskiej. A w dzień sabatu weszli do synagogi i usiedli.

15 Dz. 15,21 Po odczytaniu ustępów z zakonu i proroków, zwrócili się do nich przełożeni synagogi, mówiąc: Mężowie bracia, jeżeli macie coś do powiedzenia ku zbudowaniu ludu, mówcie.

16Powstał więc Paweł, skinął ręką i rzekł: Mężowie izraelscy i wy, którzy się Boga boicie, posłuchajcie!

17 Izaj. 1,2; II Mojż. 6,1; 6,12; 7—14; 14,8 Bóg tego ludu izraelskiego wybrał sobie naszych ojców i na obczyźnie w ziemi egipskiej wywyższył lud, i mocarnym ramieniem wywiódł go z niej,

18 II Mojż. 16,35; IV Mojż. 14,34; V Mojż. 1,31 I przez lat około czterdziestu cierpliwie znosił ich na pustyni;

19 V Mojż. 7,1; Joz. 14,2 I wytępił siedem narodów w ziemi kanaanejskiej, i dał im ziemię ich w dziedzictwo

20 Sędz. 2,16; I Sam. 3,20 Na około czterysta pięćdziesiąt lat. A potem dał im sędziów, aż do proroka Samuela.

21 I Sam. 8,5; 10,21.24 Potem zażądali króla i Bóg dał im Saula, syna Kisza, męża z pokolenia Beniamina, który panował czterdzieści lat;

22 Ps. 89,20; Izaj. 44,28; I Sam. 13,14; 16,12—13; Hebr. 1,5; 5,5 A gdy go odrzucił, powołał im na króla Dawida i wystawił mu świadectwo w słowach: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który wykona całkowicie wolę moją.

23 II Sam. 7,12; Izaj. 11,1 Z jego to potomstwa zgodnie z obietnicą wywiódł Bóg Izraelowi Zbawiciela, Jezusa,

24 Łuk. 3,3 Przed którego przyjściem Jan. zwiastował chrzest upamiętania całemu ludowi izraelskiemu.

25 Jan 1,20.27; Łuk. 3,16; Mar. 1,7 Gdy Jan. był bliski końca swojej misji, powiedział: Nie jestem tym, za kogo mnie uważacie; ale oto idzie za mną Ten, którego sandałów nie jestem godzien rozwiązać u stóp jego.

26 Ps. 107,20; Dz. 13,46 Mężowie bracia, synowie rodu Abrahamowego, i ci wśród nas, którzy się Boga boją, nam to została posłana wieść o tym zbawieniu.

27 Dz. 3,17; Jan 16,3 Mieszkańcy Jerozolimy bowiem i ich przełożeni nie poznali go i przez skazanie go wypełnili słowa proroków, czytane w każdy sabat,

28 Mat. 27,22—23 Choć nie znaleźli nic, czym by zasługiwał na śmierć, zażądali od Piłata, aby był stracony.

29 Mat. 27,59—60 Kiedy zaś wykonali wszystko, co o nim napisano, zdjęli go z drzewa i złożyli w grobie.

30 Dz. 3,15 Lecz Bóg wzbudził go z martwych;

31 Dz. 1,3 Przez wiele dni ukazywał się On tym, którzy razem z nim przyszli z Galilei do Jerozolimy; oni to teraz są jego świadkami wobec ludu.

32 Dz. 13,23 I my zwiastujemy wam dobrą nowinę. Tę obietnicę, którą dał ojcom,

33 Ps. 2,7 Wypełnił teraz Bóg dzieciom ich przez wzbudzenie nam Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim:

Synem moim jesteś,

Dzisiaj cię zrodziłem.

34 Izaj. 55,3 A że go wzbudził z martwych, aby już nigdy nie uległ skażeniu, powiedział to tak:

Dał wam święte rzeczy Dawidowe, rzeczy pewne.

35 Dz. 2,27; Ps. 16,10 Dlatego i na innym miejscu mówi:

Nie dopuścisz, by święty twój oglądał skażenie.

36 I Król. 2,10; Sędz. 2,10; Dz. 2,29 Dawid bowiem, gdy wykonał służbę, jaką mu wyroki Boże za jego pokolenia wyznaczyły, zasnął, został przyłączony do ojców swoich i oglądał skażenie;

37Lecz Ten, którego Bóg wzbudził, nie oglądał skażenia.

38 Dz. 10,43; IV Mojż. 15,30; Hebr. 9,9; 13,20 Niechże więc będzie wam wiadome, mężowie bracia, że przez tego zwiastowane wam bywa odpuszczenie grzechów

39 Rzym. 10,4 I że w nim każdy, kto wierzy, bywa usprawiedliwiony w tym wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez zakon Mojżesza.

40 Hab. 1,5 Baczcie więc, aby na was nie przyszło to, co powiedziano u proroków:

41Patrzcie, szydercy, zdumiewajcie się i przepadnijcie,

Bo dokonuję dzieła za dni waszych,

Dzieła, któremu nigdy nie uwierzycie,

Gdy ktoś wam o nim opowiadać będzie.

42A gdy opuszczali synagogę, prosili ich, aby w następny sabat opowiedzieli im znowu o tych sprawach.

43 Dz. 11,23 Kiedy zaś zgromadzeni w synagodze się rozeszli, poszło wielu Żydów i nabożnych prozelitów za Pawłem i Barnabą, którzy z nimi rozmawiali i nakłaniali ich, aby trwali w łasce Bożej.

Paweł i Barnaba zwracają się do pogan

44A w następny sabat zebrało się prawie całe miasto, aby słuchać Słowa Bożego.

45 Dz. 13,50; 14,2 A gdy Żydzi ujrzeli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł.

46 Dz. 3,26; 18,6; Mat. 10,6; Łuk. 7,30 Wtedy Paweł i Barnaba odpowiedzieli odważnie i rzekli: Wam to najpierw miało być opowiadane Słowo Boże, skoro jednak je odrzucacie i uważacie się za niegodnych życia wiecznego, przeto zwracamy się do pogan.

47 Izaj. 49,6 Tak bowiem nakazał nam Pan:

Ustanowiłem cię światłością dla pogan,

Abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi.

48 Dz. 11,18; Rzym. 8,29 Poganie słysząc to, radowali się i wielbili Słowo Pańskie, a wszyscy ci, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli.

49I rozeszło się Słowo Pańskie po całej krainie.

50Żydzi zaś podburzyli pobożne i dostojne niewiasty oraz wybitne osobistości w mieście i wzniecili przeciw Pawłowi i Barnabie prześladowanie, i wypędzili ich ze swego okręgu.

51 Dz. 18,6; Mat. 10,14 A oni, otrząsnąwszy na nich proch z nóg swoich, poszli do Ikonium,

52Uczniowie zaś byli pełni radości i Ducha Świętego.