Księga Joba 9 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Job stwierdza: Bóg jest ponad wszystkim

1A Job odpowiedział, mówiąc:

2Doprawdy, wiem, że tak jest.

Jak mógłby człowiek mieć słuszność w obliczu Boga?

3Jeśli zechce się z nim spierać,

nie znajdzie odpowiedzi ani na jedną rzecz z tysiąca.

4Ma On mądre serce i wielką moc;

któż mu się oprze i wyjdzie cało?

5On góry przenosi niepostrzeżenie,

przewraca je w swoim gniewie.

6Przesuwa ziemię z jej miejsca,

tak że jej podstawy się chwieją.

7On każe słońcu, aby nie wschodziło,

i na gwiazdy swą pieczęć kładzie.

8On sam rozpościera niebiosa

i kroczy po falach morskich.

9 Job 38,31; Am. 5,8 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady

i Gwiazdozbiór Południa.

10 Job 5,9; Ps. 72,18; Rzym. 11,33 Czyni wielkie, niezbadane rzeczy

i cuda, którym nie ma miary.

11Oto przechodzi koło mnie, a nie widzę go,

mija, a nie zauważam go.

12 Izaj. 45,9; Rzym. 9,20 Zabiera, co chce, a któż go zmusi do zwrotu?

Któż mu powie: Co czynisz?

13 Job 26,12; Ps. 89,11; Izaj. 51,9 Bóg nie cofa swego gniewu,

przed nim ugięli się pomocnicy Rahaba.

14Jakże ja miałbym mu odpowiedzieć

i jakich dobrać słów wobec niego?

Bóg może odmówić odpowiedzi na ludzkie pytania

15Choćbym i miał słuszność, nie otrzymałbym od niego odpowiedzi,

mojego sędziego musiałbym błagać o litość.

16Choćbym go wzywał, a On by mi odpowiedział,

jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał.

17Uderza na mnie w nawałnicy

i mnoży moje rany bez przyczyny.

18Nie pozwala mi odetchnąć,

lecz nasyca mnie goryczą.

19Jeżeli chodzi o siłę mocarza, oto On ją ma,

a jeżeli o sąd, to kto go pozwie?

Bóg może niewinnego uznać winnym

20 Przyp. 20,9; I Jana 1,8 Choćbym i miał słuszność, to własne moje usta potępiłyby mnie;

a choćbym i był niewinny, to i tak uznałby mnie za winnego.

21Jestem niewinny! Nie dbam o siebie,

gardzę swoim życiem.

22 Job 34,9; Kazn. 9,2—3 Wszystko mi jedno! Dlatego mówię:

On gubi zarówno niewinnych jak i winnych.

23Gdy bicz nagle zabija,

On szydzi z rozpaczy niewinnych.

24Gdy ziemia wydana jest w ręce bezbożnika,

On zakrywa oblicze jej sędziów;

a jeżeli nie On, któż to czyni?

Los człowieka jest godny pożałowania

25Ale dni moje były szybsze niż goniec;

uciekły, nie widziały nic dobrego.

26Przemknęły jak łodzie z trzciny,

jak orzeł, który się rzuca na żer.

27Gdy pomyślę: Zapomnę o mojej skardze,

odmienię swój wygląd i będę pogodny,

28Wtedy drżę przed wszystkimi moimi cierpieniami,

bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.

29Jeżeli więc ja i tak mam być grzeszny,

to po co mam jeszcze na próżno się wysilać?

30 Jer. 2,22 Choćbym się umył wodą ze śniegu

i oczyściłbym ługiem moje ręce,

31To i tak pogrążyłbyś mnie w nieczystym dole

i brzydziłyby się mną moje szaty.

32 Kazn. 6,10; Jer. 49,19 Bo On nie jest człowiekiem jak ja, żebym mógł mu odpowiedzieć

i żebyśmy mogli stanąć razem przed sądem.

33Nie ma między nami rozjemcy,

który mógłby na nas obu położyć swoją rękę.

34Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę

i niech mnie nie straszy jego groza,

35A wtedy będę mówił bez bojaźni,

bo nie jestem taki, za jakiego uchodzę.