Księga Psalmów 41 - The Warsaw Bible 1975(PLWB1975)

Skarga cierpiącego na wrogów i nieżyczliwych przyjaciół

1Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy.

2Błogosławiony ten, który zważa na biednego,

Wyratuje go Pan w czasie niedoli!

3Pan ustrzeże go i zachowa przy życiu,

Szczęśliwy będzie na ziemi;

I nie wyda go na pastwę nieprzyjaciół jego.

4Pan pokrzepi go na łożu boleści;

W chorobie jego odwróci wszystkie cierpienia.

5Ja tedy rzekłem: Panie, zmiłuj się nade mną!

Ulecz duszę moją, gdyż zgrzeszyłem przeciwko tobie!

6Nieprzyjaciele moi mówią źle o mnie:

Kiedyż umrze i zaginie imię jego?

7Jeśli ktoś przychodzi mnie odwiedzić, mówi obłudnie.

Serce jego gromadzi niegodziwość,

I gdy tylko wyjdzie na zewnątrz, rozpowiada.

8Wszyscy, którzy mnie nienawidzą,

Szepcą wspólnie przeciwko mnie,

Obmyślają zło przeciwko mnie:

9Spadła nań śmiertelna zaraza,

A skoro legł, już się nie podniesie.

10 Mat. 26,23; Mar. 14,20; Łuk. 22,21; Jan 13,18 Nawet przyjaciel mój, któremu zaufałem,

Który jadł mój chleb,

Podniósł piętę przeciwko mnie.

11Lecz Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podnieś mnie,

A wtedy im odpłacę!

12Po tym poznam, że sobie mnie upodobałeś,

Gdy nieprzyjaciel mój nie będzie się puszył nade mną.

13Lecz wesprzesz mnie dla nienaganności mojej

I postawisz mnie przed sobą na wieki.

14 Ps. 106,48 Błogosłaiwony niech będzie Pan, Bóg Izraela,

Od wieku aż na wieki! Amen, Amen!