Habakuk 2 - Cebuano Contemporary Bible

1Mobarog ako sa akong bantayanan

ug magpahimutang ako diha sa mga tore;

motan-aw ako aron pagsuta kon unsay iyang isulti kanako,

ug unsa nga tubag ang akong ihatag niining mga reklamo.

Ang Tubag sa Ginoo

2Ug mitubag ang  Ginoo,

“Isulat kining gipadayag nga klaro sa papan nga bato

aron dali kining masabtan sa mensahero.

3Kay ang gipadayag magpaabot sa gitakda nga panahon;

nagsulti kini mahitungod sa katapusan

ug dili kini mapamatud-an nga bakak.

Bisan tuod madugay kini, paabota kini;

moabot gayod kini ug dili na malangay.

4“Lantawa ang mga kaaway nga magarbohon;

ang iyang tinguha dili tarong,

apan ang matarong nga tawo mabuhi sa pagkamatinud-anon.

5Tinuod, ang bino moluib kaniya;

aroganti siya ug dili makapahulay.

Tungod kay hakog siya sama sa lubnganan,

ug sama sa kamatayon dili gayod matagbaw,

iyang gitipon diha niya ang kanasoran

ug gibihag ang tanang katawhan.

6“Dili ba tamayon man siya sa tanan

inubanan sa pagbugal-bugal ug panghimaraot.

Nag-ingon, ‘Alaot sila nga nagtigom sa kinawat

nga mga butang ug nagpadato pinaagi sa pangilkil.

Hangtod kanus-a man sila magpadayon.’

7Dili ba unya mobangon ang inyong tigpautang?

Dili ba unya sila momata ug mopakurog ninyo?

Ug unya sila mahimo kaninyo nga inyong makaon.

8Kay inyong gikurakot ang daghang mga nasod,

ang mga tawo nga nabilin mokarakot usab ninyo.

Kay gipaagas nimo ang dugo sa tawo;

imong giguba ang mga yuta ug ang mga siyudad ug ang tanan nga anaa niini.

9“Alaot siya nga nagtukod ug balay gikan sa dili maayong kinitaan,

nagpahiluna sa iyang salag sa itaas

aron lang makalingkawas sa kalaglagan!

10Imong giplanohan ang pagkalaglag sa mga tawo,

gipakaulawan nimo ang imong kaugalingong panimalay

ug nagpildi sa imong kinabuhi.

11Ang mga bato sa paril mosinggit, ug ang mga sagbayan

sa gitrabahong kahoy mopalanug niini.

12“Alaot siya nga nagtukod ug siyudad pinaagi sa gipaagas nga dugo,

ug gaugmad sa lungsod sa inhustisya.

13Dili ba nga ang Makagagahom nga Ginoo mao may naglatid niini.

Nga ang paghago sa tawo sugnod lang alang sa kalayo,

nga ang kanasoran naningkamot alang sa wala?”

14Kay ang kalibotan mapuno sa kahibalo sa himaya

sa Ginoo ingon nga ang tubig naglukop sa kadagatan.

15“Alaot siya nga naghatag ug mainom sa iyang silingan,

gibubo sa sudlanang panit sa bino hangtod nga kini mahubog,

aron siya makatan-aw sa hubo niya nga lawas.

16Mapuno ikaw sa kaulaw imbis sa himaya.

Karon na usab ang imong turno!

Inom ug ipadayag ang imong kahubo.

Ang kopa gikan sa tuong kamot sa Ginoo, miabot sa palibot nimo,

ug ang kaulawan motabon sa imong himaya.

17Ang kadaotan nga imong gibuhat sa Lebanon makalupig kanimo,

ug ang pagdaot sa mga kahayopan makapahadlok kanimo.

Kay giulaan mo ug dugo sa tawo; gilumpag mo

ang kayutaan ug mga siyudad ug ang tanan niini.

18“Unsa may kapuslanan sa dios-dios nga gikulit sa magkukulit?

O imahen nga nagtudlo ug bakak?

Kay siya nga naghimo niini misalig sa iyang hinimo;

naghimo siya ug dios-dios nga dili makasulti.

19Alaot siya nga moingon sa kahoy,

dali ug pagbaton ug kinabuhi,

o sa walay kinabuhi nga bato, pagmata!

Makahatag ba kini ug paggiya?

Giputos kini sa bulawan ug plata,

pero wala kini kinabuhi.

20Apan ang  Ginoo anaa sa iyang balaang templo.

Busa magpakahilom sa iyang atubangan ang tibuok kalibotan.”