Job 30 - Cebuano Contemporary Bible

1“Apan karon gibiay-biay ako sa mga tawo

nga batan-on pa kay kanako,

kansang mga amahan dili masaligan.

Mas masaligan pa gani ang akong mga iro

nga nagbantay sa akong mga karnero.

2Unsa may makuha ko niining mga tawhana

nga mga luya na ug walay kusog?

3Nagniwang na sila sa sobrang kawad-on ug kagutom.

Nagkitkit na lang sila sa mga lagutmon sa kamingawan

sa panahon sa kagabhion.

4Pang-ibton nila ug pangkaonon ang mga tanom sa kamingawan,

bisan pa ang tab-ang nga gamot sa kahoy nga enebro.

5Pang-abogon sila sa ilang mga katagilungsod

ug singgitan nga daw mga kawatan.

6Busa napugos sila pagpuyo sa mga yuta,

sa mga kabatoan, ug sa mga bangag sa yuta.

7Daw sa mga mananap sila nga mag-uwang sa kalasangan,

ug magtapok sila sa punoan sa mga tanom.

8Wala silay pulos ug wala gani nakaila kanila,

ug giabog sila sa ilang yuta.

9“Ug karon gibiay-biay ako sa ilang mga anak pinaagi sa awit.

Gihimo nila akong kataw-anan.

10Gingilngigan sila kanako ug gilikayan nila ako.

Dili gani sila managana sa pagluwa sa akong nawong.

11Karon nga gipasagdan ako ug gipaantos sa Dios,

nagpatuyang na lang sila sa ilang gustong buhaton kanako.

12Gisulong ako niining daotan nga grupo.

Nagbutang sila ug lit-ag sa akong agianan,

ug nagtinguha gayod sila sa paglaglag kanako.

13Babagan nila ang akong agianan sa paglaglag kanako.

Milampos sila bisan walay mitabang kanila.

14Gisulong nila ako nga daw nag-agi sila

sa dako nga bangag sa guba nga paril.

15Labihan ang akong kahadlok,

ug nawala ang akong dungog

ug bahandi sama sa panganod

nga gipalid sa makusog nga hangin.

16“Ug karon hinay-hinay ako nga mamatay;

walay undang ang akong pag-antos.

17Inigkagabii magngutngot ang akong mga bukog;

walay undang ang kasakit nga akong gibati.

18Sa dakong kusog sa Dios, gikwelyohan niya ako

19ug giitsa sa lapok. Nahisama na ako sa abo ug lapok.

20“Nanawag ako kanimo, O Dios, apan wala ka motubag.

Nagbarog ako sa imong presensya,

apan ginatan-aw mo lang ako.

21Nahimo ka nang bangis kanako.

Gigamit mo ang imong gahom sa pagpaantos kanako.

22Daw sa gipapalid mo ako sa hangin

ug gipakuso-kuso sa bagyo.

23Nasayod ako nga dad-on mo ako sa dapit sa mga patay,

sa dapit nga gitagana mo nga adtoan sa tanang mga tawo.

24“Wala gayod ako mopasakit sa tawong nag-antos

ug nagpakiluoy tungod sa kalisod.

25Naghilak gani ako sa mga tawong naglisod.

Naluoy kaayo ako sa mga kabos.

26Apan sa dihang naglaom ako ug kaayohan,

daotan ang midangat kanako.

Nagpaabot akog kahayag,

apan kangitngit ang miabot.

27Walay undang ang kasakit nga akong gibati.

Adlaw-adlaw akong nag-antos.

28Nangitom ang akong panit dili tungod

sa kainit sa adlaw kondili tungod sa balatian.

Nagtindog ako atubangan sa katilingban

ug nangayog tabang.

29Ang akong paghilak daw sa uwang sa ihalas nga iro

o sa tingog sa ngiwngiw.

30Nangitom ang akong panit ug nangaukab ang kugang.

Taas kaayo ang akong hilanat.

31Masub-anon ang sonata sa akong harpa ug plawta.