1“Palayo kamo ug panago mga kaliwat ni Benjamin!
Biya kamo sa Jerusalem! Patingoga ang budyong sa Tekoa
ug paghatag ug sinyas didto sa Bet Hakerem.
Kay moabot ang grabing kadaot gikan sa amihan.
2Gub-on ko ang maanindot nga siyudad sa Jerusalem.
3Libotan kini sa ilang mga sundalo.
Magpatindog sila sa ilang mga tolda libot niini,
ug magkampo sila sa bisan asang bahin nga ilang magustohan.
4“Moingon ang mga komander,
‘Pangandam kamo sa pagsulong sa Jerusalem.
Sulongon nato sila sa udto.’
Apan sa dihang hapon na,
moingon ang mga komander,
‘Hala! Gasalop na man ang adlaw ug hapit nang mongitngit.
5Karon na lang kitang gabii mosulong ug gub-on nato
ang lig-ong mga bahin niining siyudara.’ ”
6Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom,
“Pagputol kamog mga kahoy nga gamiton sa pagguba sa mga paril sa Jerusalem,
ug pagtapok kamog yuta sa kilid sa paril aron makatkat ninyo kini.
Kinahanglan nang silotan kining siyudara,
kay midagsang na niining dapita ang pagpangdaog-daog.
7Sama sa usa ka tuboran nga padayon ang pagdagayday sa tubig,
padayon usab ang iyang paghimog daotan.
Madungog kanunay dinhi niini nga siyudad ang pagpasakit ug pagpanglaglag.
Ang balatian ug mga samad niini maoy kanunay kong makita.
8Pasidaan kini kanimo, Jerusalem! Kon dili ka pa mamati,
motalikod gayod ako kanimo ug himuon kong awaaw
ang imong yuta aron wala nay magpuyo pa niini.”
9Mao sad ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom,
“Ang mahibiling buhi sa Israel ipatilok ko pag-ayo sa mga kaaway,
sama sa pagtilok sa mga tigpamupo ug ubas
sa nahibiling mga bunga diha sa mga sanga.”
10Mitubag ako, “Apan kinsa may akong pasidan-an? Kinsa may maminaw kanako?
Gitabonan nila ang ilang mga dalunggan aron dili sila makadungog.
Ngil-ad alang kanila ang pulong sa Ginoo,
busa dili sila gusto nga maminaw niini.
11Gibati ko usab ang labihan nga kasuko
sama sa kasuko sa Ginoo, ug dili ko gayod kini mapugngan.”
Miingon ang Ginoo,
“Ipatagamtam ko ang akong kasuko
sa mga kabataan nga nagdula sa dalan,
sa mga batan-ong lalaki nga nagtigom,
sa mga bana ug mga asawa, ug sa mga tigulang.
12Ang ilang mga balay ihatag ngadto sa uban,
lakip na ang ilang mga uma ug mga asawa.
Mahitabo kini kon ako nang silotan
ang mga katawhan nga nagpuyo niini nga yuta.”
Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
13“Gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon,
nanikas sila aron makakuwarta.
Bisan mga propeta ug mga pari nagpangilad usab.
14Gipakawalay-bili nila ang samad
sa akong mga katawhan,
bisan grabe na kini.
Nag-ingon sila nga maayo ang tanan
bisan ang tinuod dili kini maayo.
15Naulaw ba sila sa ilang daotang mga binuhatan?
Wala, kay wala na silay ulaw!
Dili man lang gani sila mahilaw.
Busa mangamatay sila sama sa uban.
Malaglag sila sa panahon nga silotan ko na sila.
Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.”
16Mao sad kini ang giingon sa Ginoo,
“Tindog kamo diha sa gisang-an sa mga dalan ug pagpakisusi pag-ayo.
Pangutana kamo kon hain ang karaan ug maayo nga dalan,
ug didto kamo agi.
Kon buhaton ninyo kini, maangkon ninyo ang kalinaw.
Apan miingon kamo, ‘Dili kami moagi diha!’
17Nagpili akog tigbantay sa pagsulti kaninyo,
‘Patalinghogi ninyo ang tingog sa budyong ingon nga pagpasidaan kaninyo.’
Apan miingon kamo, ‘Dili kami mamati.’
18Busa pamati kamong mga kanasoran.
Saksihi ninyo kon unsay mahitabo sa akong katawhan.
19Pamati, O kalibotan! Magpadala akog kalaglagan
niini nga mga tawo ingon nga silot sa ilang daotang mga plano.
Kay wala nila hatagig pagtagad ang akong mga pulong
ug gisalikway nila ang akong kasugoan.
20Walay bili kanako ang gihalad nila nga insenso nga gikan pa sa Sheba,
o ang mga pahumot nga gikan pa sa layong dapit.
Dili ko dawaton ang ilang mga halad nga sinunog.
Ang ilang mga halad dili makapalipay kanako.”
21Busa kini ang gisulti sa Ginoo:
“Magbutang ako ug kapandolanan niining mga tawhana.
Tungod niini, malaglag ang mga amahan
ug mga anak nga lalaki,
apil ang managhigala ug managsilingan.”
22Midugang pa gayod ang Ginoo sa pag-ingon,
“Tan-awa, adunay mga sundalong nagpadulong
gikan sa yuta sa amihan,
usa ka gamhanan nga nasod gikan sa layong dapit
nga andam na sa pagsulong.
23Armado sila sa mga pana ug bangkaw.
Bangis sila ug walay kaluoy.
Nagsakay sila sa ilang mga kabayo,
ug ang ilang kabanha sama sa dahunog
sa makusog nga balod.
Moabot sila aron sa pagsulong kaninyo,
O mga taga-Jerusalem.”
24Daghan ang among nadungog nga balita mahitungod kanila,
ug namuypoy ang among mga bukton sa kahadlok.
Sama sa babayeng nagbati,
nag-antos kami sa kaguol ug kasakit.
25Ayaw kamo pag-adto sa mga uma o paglakaw sa mga dalan,
kay adunay mga kaaway nga andam nga mopatay.
Anaa ang kakuyaw sa palibot.
26O mga katagilungsod ko, pagbisti kamog sako
ug ligid sa abo sa pagpakita sa inyong pagsubo.
Pagbangotan kamo nga daw namatyan kamog bugtong anak nga lalaki.
Kay sa kalit lang mosulong kanato ang kaaway.
27Miingon ang Ginoo kanako, “Gihimo ka nako nga
sama sa tigsulay sa metal aron masulayan mo ang kinaiya sa akong katawhan.
28Tanan sila mga masinupakon ug mga gahig ulo,
sama kagahi sa bronsi ug puthaw.
Wala silay laing gihimo kondili
ang pagbutang-butang ug pagtunto sa uban.
29Painiton pag-ayo ang hurnohan aron mapuro ang pilak.
Apan walay kapuslanan ang pagpaputli sa akong katawhan
kay ang mga daotan wala gihapon mawagtang.
30Pagatawgon sila nga ‘Sinalikway nga Pilak,’
kay gisalikway ko na sila.”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
