1Pamati kamo kanako, kamong anaa sa mga isla.
Sa wala pa ako matawo gitawag na ako sa Ginoo nga moalagad kaniya.
2Gihimo niya ang akong mga pulong nga sama kahait sa espada.
Gipanalipdan niya ako sa iyang gahom.
Gihimo niya ako nga sama sa sinaw nga pana
nga andam nang gamiton.
3Miingon siya kanako, “Israel, ikaw ang akong alagad.
Pinaagi kanimo, pasidunggan ako sa mga tawo.”
4Apan miingon ako, “Ang akong paghago nakawang;
giusikan ko ang akong kusog sa mga butang nga walay hinungdan.”
Apan gitugyan ko lang kini sa Ginoo nga akong Dios;
siya na ang mahibalong moganti kanako.
5Ang Ginoo naghimo kanako diha sa sabakan
sa akong inahan nga mahimong iyang alagad aron magtigom
ug dad-on pagbalik ang mga Israelinhon ngadto kaniya.
Gipasidunggan ako sa Ginoo ug siya nga akong Dios
mao ang naghatag kanakog kusog.
6Miingon siya, “Ikaw nga akong alagad,
aduna pa akoy dakong buluhaton nga ipabuhat kanimo,
gawas sa pagpabalik sa mga Israelinhon nga akong gipanalipdan.
Himuon ka nako nga sama sa suga ngadto sa mga kanasoran
aron maluwas ang tibuok kalibotan.”
7Miingon ang Ginoo, ang Manluluwas ug Balaang Dios sa Israel,
ngadto sa tawo nga gikalagotan
ug gitamay sa mga nasod, ug alagad sa mga pangulo,
“Makita sa mga hari kon kinsa gayod ikaw
ug manindog sila sa pagtahod kanimo.
Ang mga pangulo moyukbo sa pagpasidungog kanimo.
Mahitabo kini tungod kanako, ang Ginoo nga matinumanon,
ang Balaan nga Dios sa Israel. Ako ang nagpili kanimo.”
Tukoron Pag-usab ang Jerusalem8Mao kini ang giingon sa Ginoo,
“Sa hustong panahon nga luwason ka nako,
tubagon ug tabangan ka nako.
Panalipdan ka nako ug pinaagi kanimo maghimo
akog kasabotan tali sa mga tawo.
Tukoron mo pag-usab ang yuta sa Israel nga naguba,
ug ihatag mo kini pagbalik sa akong katawhan.
9Moingon ka sa mga Israelinhon nga binihag
ug binilanggo diha sa mangitngit nga dapit,
‘Gawas kamo! Adunay kagawasan na kamo!’
“Mahisama sila sa mga karnero nga manibsib
sa daplin sa mga agianan o sa taas nga mga dapit.
10Dili sila gutomon o uhawon.
Dili sila maunsa sa kainit sa adlaw o sa mainit nga hangin sa disyerto.
Kay ako nga adunay kaluoy kanila motultol kanila ngadto sa tuboran.
11Himuon kong dalan ang akong mga bukid nga ilang agianan.
12Moabot ang akong katawhan gikan sa layo,
ang uban gikan sa amihan, ang uban sa kasadpan,
ug ang uban gikan sa yuta sa Sinim.”
13Pag-awit sa kalipay, O kalangitan!
Paglipay, O kalibotan!
Pag-awit kamong mga bukid!
Kay lipayon
ug kaloy-an sa Ginoo ang iyang katawhan nga nag-antos.
14Apan miingon ang katawhan sa Jerusalem,
“Gisalikway na kami sa Ginoo. Gikalimtan na niya kami.”
15Apan mitubag ang Ginoo,
“Makalimot ba ang usa ka inahan sa iyang anak nga masuso?
Dili ba niya kaloy-an ang bata nga iyang gipanganak?
Bisan malimot siya, ako dili gayod malimot kaninyo!
16O Jerusalem, dili ko gayod ikaw kalimtan.
Gisulat ko ang imong ngalan sa akong mga palad.
Gihuna-huna ko kanunay nga pabarogon ko pag-usab ang imong mga paril.
17Hapit na moabot ang mopabarog kanimo pag-usab,
ug ang mga naglaglag kanimo mobiya na kanimo.
18Tan-awa ang imong palibot; ang imong katawhan
nagtigom na ug nagduol kanimo.
Ako, ang buhi nga Ginoo, manumpa nga ipasigarbo mo sila
sama sa pagpasigarbo sa babayeng kaslonon
sa mga alahas nga iyang gisul-ob.
19“Nalaglag ka ug nahimong awaaw. Apan karon, ang imong yuta
halos dili na paigo nga puy-an sa imong katawhan.
Ug kadtong mga naglaglag kanimo mahilayo na.
20Ang imong katawhan nga natawo sa panahon sa imong pagsubo moingon kanimo,
‘Gamay ra kaayo kining dapita alang kanamo.
Hatagi kamig mas dako pang dapit nga kapuy-an.’
21Unya moingon ka sa imong kaugalingon,
‘Kinsa bay nanganak niini kanila alang kanako?
Nangamatay ang daghan kong katawhan,
ug tungod niini nasubo ako.
Ang uban kanila gibihag ngadto sa ubang dapit,
ug nahibilin akong nag-inusara.
Busa diin kini sila gikan? Kinsa ang nagsagop kanila?’ ”
22Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios,
“Pamati! Sinyasan ko ang mga nasod,
ug ibalik nila kanimo ang imong katawhan nga daw sa mga bata nga ginakugos.
23Mag-alagad kanimo ang mga hari ug mga rayna.
Sila ang moatiman kanimo.
Moluhod sila agig pagtahod kanimo,
ug magpasakop gayod sila kanimo.
Unya mahibaloan mo nga ako mao ang Ginoo,
ug ang mga nagsalig kanako dili gayod mapakyas.”
24Makuha ba pagbalik ang gipang-ilog sa mapintas nga mga sundalo?
Maluwas pa ba ang ilang gipangbihag?
25Apan mao kini ang giingon sa Ginoo,
“Oo, maluwas mo ang gipangbihag
sa mapintas nga mga sundalo
ug makuha mo pagbalik ang ilang gipang-ilog.
Kay makig-away ako sa mga nakig-away kanimo
ug luwason ko ang imong katawhan.
26Ipakaon ko sa mga nagdaog-daog kanimo ang ilang kaugalingong lawas.
Ug sama sa bino, mahubog sila sa ilang kaugalingong dugo.
Unya masayod ang tanang mga tawo nga ako mao ang Ginoo,
ang imong Manluluwas ug Manunubos,
ang Makagagahom nga Dios ni Jacob.”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
