Job 15 - Cebuano Contemporary Bible

Ang Tubag ni Elifaz

1Unya mitubag si Elifaz nga taga-Teman,

2“Job, ang maalamon nga tawo

dili mosultig mga pulong nga walay pulos.

3Dili siya mangatarungan ginamit

ang mga pulong nga walay hinungdan.

4Apan ang imong gipanulti motukmod sa uban

sa dili na pagtahod ug pag-alagad sa Dios.

5Ang imong gipanulti bunga sa imong kadaotan.

Ug gilimbongan mo ang uban pinaagi sa imong mga pulong.

6Dili na kinahanglan nga hukman ko pa ikaw.

Ang imo mismong gipanulti ang nagsaksi batok kanimo.

7“Naghuna-huna ka ba nga ikaw ang unang natawo?

Natawo ka na ba sa wala pa mamugna ang mga bungtod?

8Nadungog mo na ba ang mga plano sa Dios?

Ikaw lang ba ang maalamon?

9Unsa may imong nahibaloan

nga wala usab namo mahibaloi?

Unsa bay imong nasabtan nga wala usab namo masabti?

10Nakakat-on kami gikan sa mga tigulang

nga mas tigulang pa kaysa imong amahan!

11Gisultihan ka namo ug mga pulong nga makapadasig

ug makapalipay kanimo nga gikan sa Dios.

Kulang pa ba kini?

12Nganong nagpadala ka man sa imong pagbati?

Unsay nakapabuta kanimo sa kamatuoran

13nga nasuko ka man pag-ayo sa Dios

ug nagsulti nianang daotang mga pulong batok kaniya?

14“Makahimo ba ang tawo sa pagkinabuhi

nga hinlo ug matarong?

15Wala gani mosalig ang Dios sa iyang mga anghel!

Kon kining langitnon nga mga tinuga

dili hinlo sa iyang panan-aw,

16ang tawo pa kaha nga daotan ug makasasala,

ug uhaw sa paghimo ug daotan?

17“Job, paminawa ako. Sultihan ka nako

ug pasabton sa akong naeksperyensyahan.

18Makasulti usab bahin niini ang maalamon nga mga tawo

nga nakat-on gikan sa ilang katigulangan.

19Mga maalamon kaayo sila,

kay sila lang ang nanag-iya sa ilang yuta,

ug walay mga taga-laing lugar nga misakop kanila.

20“Ang tawong daotan mag-antos sa tibuok niyang kinabuhi.

21Kanunay siyang kulbaan. Bisan walay katalagman,

kulbaan siya nga tingalig sulongon siya sa mga tulisan.

22Mahadlok siyang moadto sa ngitngit kay basig patyon siya.

23Magkabuang siya sa pagpangitag pagkaon bisan asa.

Nasayod siya nga hapit na siyang mamatay.

24Labihan ang iyang kakulba,

sama sa hari nga mosulong sa gira.

25Nahitabo kini kaniya, kay nagrebelde siya

ug misukol sa Dios nga Makagagahom.

26Daw sa nagbitbit siyag lig-on nga taming

ug gusto gayod nga makigbatok sa Dios.

27“Bisan adunahan

ug tambok siya karon,

28magpuyo siya sa guba nga mga lungsod,

sa mga balay nga walay nagpuyo ug kalumpagon na.

29Dili na magpadayon ang iyang pagka-adunahan.

Ang iyang bahandi dili molungtad ug dugay,

ug ang iyang kabtangan dili modaghan.

30Dili siya makaikyas sa kalaglagan.

Mahisama siya sa kahoy kansang mga salingsing masunog.

Mawala ang tanan niyang kabtangan

sa usa lang ka paghuyop sa Dios.

31Dili niya angayng limbongan ang iyang kaugalingon

pinaagi sa pagsalig sa mga butang nga walay pulos,

kay wala gayod siyay makuha gikan niini.

32Sa dili pa moabot ang iyang panahon,

madawat niya ang iyang silot ug dili na siya mouswag pa.

33Mahisama siya sa ubas nga nangataktak ang bunga

nga hilaw pa,

o sama sa kahoyng olibo nga nangalarag ang mga bulak.

34Kay ang mga tawong dili diosnon mamatay

nga walay kaliwat.

Ug mangasunog ang ilang mga balay

nga gitukod gikan sa pagpanguwarta.

35Naghuna-huna sila kanunay sa paghimo ug kasamok,

paghimo ug daotan, ug pagpanglimbong.”