Mga Salmo 109 - Cebuano Contemporary Bible

Salmo 109Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awit ni David.

1O Dios, nga akong ginadayeg,

tubaga ang akong pagtawag kanimo.

2Kay gibutang-butangan ako sa daotan

ug limbongang mga tawo.

Nagsulti silag bakak mahitungod kanako.

3Kanunay daotan ang ilang gipanulti batok kanako,

ug nasuko sila kanako bisan walay hinungdan.

4Bisan nakighigala ako kanila, nakig-gira sila kanako;

apan giampo ko gihapon sila.

5Gibalosan nila akog daotan sa maayong gihimo ko kanila,

ug gibalosan nilag kasuko

ang akong pagpakighigala kanila.

6Miingon sila, “Mangita kita ug daotang tawo

nga mosumbong kaniya sa hukmanan.

7Hinaut nga inighusay mogawas nga siyay sad-an.

Ug hinaut nga ang iyang pag-ampo isipon nga sala!

8Hinaut nga dili magdugay ang iyang kinabuhi

ug ihatag na lang ngadto sa uban

ang iyang katungdanan.

9Hinaut nga mamatay na siya aron mailo

ang iyang mga kabataan

ug mabiyuda ang iyang asawa.

10Hinaut nga maglatagaw na lang

ang iyang mga kabataan ug magpakilimos,

ug hinaut nga abugon sila

gikan sa ilang gubang pinuy-anan.

11Hinaut nga imbargohon sa iyang nautangan

ang tanan niyang kabtangan,

ug hinaut nga kuhaon sa mga dumuduong ang iyang hinagoan.

12Ug kon mamatay na siya,

hinaut nga walay maluoy kaniya

ug sa iyang nailo nga mga kabataan.

13Hinaut nga mangamatay ang iyang mga kaliwat

aron malimtan na sila sa mosunod nga mga henerasyon.

14-15Hinaut nga dili pasayloon ug dili kalimtan sa Ginoo

ang sala sa iyang mga ginikanan ug mga katigulangan;

ug hinaut nga malimtan na sila sa kalibotan.

16“Kay wala gayod siyay kaluoy;

gilisod-lisod hinuon niya ug gipamatay ang mga kabos,

mga timawa, ug ang mga nawad-an ug paglaom.

17Gikalipay niya ang pagtunglo sa uban;

hinaut nga sa iya kini mahitabo.

Nagdumili siya sa paghatag sa iyang panalangin sa uban;

hinaut nga wala usay mopanalangin kaniya.

18Kabahin na sa iyang kinabuhi ang pagpanunglo;

daw mao na kini ang iyang kinaon,

ug midulot na kini hangtod sa iyang kabukogan.

19Hinaut magpabilin kaniya ang tunglo.

Mahisama kini sa bisti nga ginasul-ob

ug bakos nga kanunay ginabakos.”

20 Ginoo, hinaut pa nga mao kana ang imong isilot

sa mga nagbutang-butang

ug nagsulti ug daotan mahitungod kanako.

21Apan tabangi ako, Ginoong Dios,

aron ikaw mapasidunggan.

Luwasa ako tungod sa imong kaayo ug gugma.

22Kay kabos ako ug timawa, ug nasakit gayod ako.

23Hinay-hinay nang nagkawala ang akong kinabuhi

sama sa landong nga mahanaw panahon sa kagabhion.

Daw sama ako sa dulon nga gipapha.

24Wala nay kusog ang akong tuhod sa pagpinuasa.

Labihan na ako kaniwang.

25Nahimo akong talamayon sa akong mga kaaway.

Magpanglingo sila kon ila akong makita.

26Tabangi ako, Ginoo, nga akong Dios;

luwasa ako sumala sa imong gugma.

27Unya mahibaloan sa akong mga kaaway

nga ikaw, Ginoo, ang nagluwas kanako.

28Gitunglo nila ako,

apan ikaw mopanalangin kanako.

Maulawan sila kon sulongon nila ako,

apan ako nga imong sulugoon maglipay.

29Sama nga ang lawas naputos sa bisti,

hinaut nga mapuno sa kaulaw

ang mga tawong nagbutang-butang kanako.

30Pasalamatan ko gayod ang  Ginoo;

dayegon ko siya atubangan sa daghang katawhan.

31Kay ginalabanan niya ang mga tawong kabos

aron maluwas sa mga naghukom kanila sa kamatayon.