Awit sa mga Awit 7 - Cebuano Contemporary Bible

1O babaye nga dungganon,

pagkatahom sa imong mga tiil nga adunay sandalyas.

Pagkaanindot sa mga kurba sa imong mga paa.

Daw mga alahas kini nga hinimo sa hanas nga artesano.

2Ang imong pusod daw kopa

nga dili makabsan ug lami nga bino.

Ang imong hawak daw binugkos nga trigo

nga nalibotan sa mga liryo.

3Ang imong dughan daw kaluha

nga nating lagsaw.

4Ang imong liog daw tore nga hinimo

gikan sa mga bangkil sa elepante.

Ang imong mga mata sama katin-aw

sa kaligoanan sa Hesbon,

sa may pultahan sa Bet Rabim.

Ang imong ilong daw ang bantayanang tore

sa Lebanon nga nag-atubang sa Damasco.

5Ang imong ulo sama katahom sa Bukid sa Carmel.

Ang imong buhok sama kanindot sa mahalong panapton.

Nabihag ang hari sa katahom niini.

6Pagkatahom mo, mahal ko.

Makawili ka.

7Ang imong barog sama sa kahoy nga palma,

ug ang imong dughan daw sa nagpungpong nga bunga niini.

8Miingon ako, “Mosaka ako sa palma

ug mohawid sa mga bunga niini.”

O, ang imong dughan daw sa pungpong sa ubas

ug ang kahumot sa imong gininhawa sama sa mansanas.

9Ang imong halok sama katam-is sa duga sa ubas.

Kini nga duga sa ubas nagdagayday sa hinay-hinay

sa baba ug ngipon sa akong hinigugma.

10Iya ako sa akong hinigugma

ug ako lang ang iyang ginahandom.

11Dali, mahal ko, moadto kita sa uma,

ug matulog kita taliwala sa mga bulak nga henna.

12Mamangon kitag sayo ug atong tan-awon

kon nanalingsing na ba ang ubas,

ug namukhad na ba ang mga bulak niini.

Tan-awon ta usab kon namulak na ba ang pomegranata,

ug didto ihatag ko kanimo ang akong gugma.

13Nangalimyon ang kahumot sa tanom nga mandragora,

ug ibabaw sa atong pultahan

anaa ang tanang piniling mga butang,

daan ug bag-o nga

gitagana ko alang kanimo, mahal ko.