Ecclesiastes 7 - Cebuano Contemporary Bible

Ang mga Tambag sa Kinabuhi

1Maingon nga ang maayong reputasyon mas maayo kaysa mahalong pahumot,

ang adlaw sa pagkamatay mas maayo kaysa adlaw sa pagkahimugso.

2Mas maayo pa nga moadto sa balay nga adunay nagbangotan

kaysa moadto sa balay nga adunay kombira,

kay ang tanan mamatay man, busa kinahanglan hatagan

kinig pagtagad sa matag-usa.

3Ang kasubo mas maayo pa kaysa kalipay tungod kay

ang kasubo makatudlo kanato bahin sa kinabuhi.

4Ang tawong maalamon naghuna-huna kanunay bahin sa kamatayon,

apan ang tawong buang-buang naghuna-huna bahin sa kalingawan.

5Mas maayo pa nga mamati ka sa pagbadlong sa tawong maalamon

kaysa mamati sa pagdayeg sa tawong buang-buang.

6Ang bahakhak sa tawong buang-buang

sama ra sa pagpiti-piti sa sampinit diha sa kalayo.

Wala kini kapuslanan.

7Sigurado nga mahimong sama sa buang-buang ang tawong maalamon kon manglimbong siya.

Kon modawat ka ug suborno daoton mo lang ang imong kaugalingon.

8Mas maayo pa ang kataposan sa usa ka butang kaysa sinugdanan niini.

Ang pagpailob mas maayo pa kaysa pagpasigarbo.

9Ayaw dayon kasuko, kay ang kasuko kinaiya

sa mga tawong buang-buang.

10Ayawg pangutana,

“Nganong mas maayo man ang kaniadto kaysa karon?”

Kay dili kana maalamon nga pangutana.

11Ang kaalam maayo, sama kini sa panulondon.

Naghatag kini sa mga nagkinabuhi dinhi sa kalibotan

ug kaayohan nga naglungtad,

12ug makahatag kini kanilag kasigurohan sama sa kuwarta.

Busa makatabang gayod ang kaalam;

makatipig kini sa kinabuhi sa tawo nga nakaangkon niini.

13Huna-hunaa kon unsa ang gihimo sa Dios.

Kinsay makatul-id sa iyang gibaliko?

14Kon maayo ang imong kahimtang, paglipay.

Apan kon anaa ka sa kalisod, pamalandong.

Hinumdomi nga ang Dios ang naghatag

sa maayo nga kahimtang ug sa kalisod.

Busa dili gayod kita masayod

kon unsa ang mahitabo sa umaabot.

15Niining akong kinabuhi nga walay pulos, nakita ko ang tanan:

adunay mga tawong matarong nga nangamatay

luyo sa ilang matarong nga kinabuhi,

ug adunay mga daotan nga nagkinabuhi

ug taas luyo sa ilang daotang kinabuhi.

16Ayaw pagpalabig huna-huna nga labihan ka na kamatarong

ug kamaalamon kay basig madaot ka.

17Ayaw usab pagpasulabi sa pagpakadaotan ug pagpakabuang.

Kon imo kining himuon, basin mamatay ka

sa dili pa nimo panahon.

18Likayi ang pagpakaaron-ingnon nga matarong ka

ug ang pagbuhat ug daotan

kay ang tawong adunay pagtahod sa Dios

makahimo sa paglikay niining mga butanga.

19Ang kaalam makahatag sa tawong maalamon ug gahom nga mas dako

kaysa gahom sa napulo ka tigdumala sa usa ka lungsod.

20Wala gayoy tawong matarong dinhi sa kalibotan nga dili makasala

ug kanunayng maayo ang binuhatan.

21Ayaw tagda ang tanang gisulti sa mga tawo

kay tingalig makadungog ka nga gitunglo ka

sa imong sulugoon,

22kay ikaw mismo nahibalo nga sa makadaghang higayon

nakapanunglo ka usab sa uban.

23Gisulayan ko pagsabot kining mga butanga pinaagi sa akong kaalam.

Naghuna-huna ako nga akong masabtan,

apan dili diay ingon niini kasayon.

24Dili ko matugkad ang mga panghitabo;

lisod gayod kini sabton.

Wala gayoy makasabot niini.

25Apan padayon akong nagtuon, nagsusi, ug nangita sa kaalam

aron maangkon ko ang tubag sa akong mga pangutana,

ug aron masabtan ko nga binuang ang pagbuhat

ug daotan ug hinungog ang pagbinuang.

26Nadiskobrehan ko nga ang babayeng maninintal

mas mapait pa kaysa kamatayon.

Ang iyang gugma sama sa lit-ag,

ug ang iyang mga bukton sama sa kadena.

Makaikyas kaniya ang tawo nga nagtuman sa Dios sa iyang kinabuhi,

apan ang makasasala malit-agan gayod niya.

27-28Ako, ang magwawali nag-ingon,

“Gisuta ko gayod pag-ayo ang matag butang

sa akong pagpangita sa tubag sa akong mga pangutana.

Sa gihapon, wala nako makita ang mga tubag.

Apan akong nadiskobrehan nga sa 1,000 ka mga lalaki

aduna ray usa nga matarong,

apan wala gayoy ni usa ka babaye nga matarong.

29Labaw sa tanan,

nadiskobrehan ko nga gihimo sa Dios ang tawo nga matarong

apan nagtinguha kini sa pagbuhat ug daotan.”