1Miingon ang Ginoo, “O Israel, kon gusto mo
gayod nga mobalik, balik na kanako.
Kon isalikway mo ang imong mangil-ad nga mga dios-dios
ug dili ka na mobiya kanako,
2ug kon magsaad ka sa ako lang
gayod nga ngalan ug magkinabuhi nga kasaligan,
husto ug matarong, mahimo ka nga panalangin sa mga nasod,
ug ila akong pasidunggan.”
3Mao kini ang gisulti sa Ginoo ngadto sa mga katawhan sa Juda ug sa Jerusalem,
“Sama nga ginadaro ang bantok nga yuta,
bag-oha usab ninyo ang inyong gahi
nga mga kasing-kasing.
Ayaw isabwag ang inyong maayong
binhi sa sampinitan.
4Hinloi ninyo ang inyong mga kasing-kasing atubangan
sa Ginoo, kamong mga katawhan sa Juda
ug sa Jerusalem, kay kon dili,
matagamtaman ninyo ang akong kasuko
nga sama sa kalayo nga wala gayoy makapalong.
Mahitabo kini tungod sa kadaotan nga inyong gihimo.
Ang Silot nga Modangat sa Juda5“Ingna ang Juda ug Jerusalem:
‘Patingoga ang budyong sa tibuok yuta.
Isinggit ug kusog nga magtapok sila ug managan
ngadto sa pinarilan nga mga lungsod.
6Ipataas ang bandera sa pagpahibalo sa katawhan
nga mangadto sila sa Jerusalem.
Lihok na ug panago kamo dayon,
kay magpadala akog dakong katalagman
gikan sa amihan.’ ”
7Daw sa liyon nga migula sa iyang tago-anan
ang tiglaglag sa mga nasod.
Mibiya na siya sa iyang dapit sa paglaglag sa inyong yuta.
Ang inyong mga lungsod panggub-on hangtod
dili na kini kapuy-an.
8Busa pagbisti kamog sako sa pagpakita sa inyong pagsubo.
Pagminatay kamog hilak kay anaa pa gihapon
ang hilabihan nga kasuko sa Ginoo kanato.
9Miingon ang Ginoo, “Nianang adlawa, ang hari
ug ang iyang mga opisyal mawad-an ug kaisog,
ug ang mga pari ug mga propeta makurat.”
10Unya miingon ako, “O Ginoong Dios, gilimbongan mo gayod ang mga tawo tungod kay misaad ka nga moabot ang kalinaw sa Jerusalem. Apan diay ang espada andam na sa pagpatay kanila.”
11Moabot ang higayon nga moingon ang Ginoo sa katawhan sa Jerusalem, “Mohuyop ang init nga hangin gikan sa taas nga mga dapit sa kamingawan paingon sa akong katawhan. Apan dili kini hangin nga mopalid sa tahop sa ilang trigo.
12Labihan kini kakusog nga hangin nga maggikan kanako. Ipadayag ko karon kanila ang akong silot.”
13Tan-awa! Ang atong kaaway nagpadulong
nga daw sa mga panganod.
Ang iyang mga karwahi daw buhawi,
ug ang iyang mga kabayo tulin pa sa mga agila.
Alaot kita! Malaglag gayod kita.
14“Mga taga-Jerusalem,
hinloi sa kadaotan ang inyong kasing-kasing
aron maluwas kamo.
Hangtod kanus-a magpabilin ang pagkadaotan
sa inyong huna-huna?
15Ang inyong kalaglagan gipamalita na sa mga mensahero
gikan sa Dan ug sa mga kabungtoran sa Efraim.
16Gisugo sila nga pasidan-an ang mga nasod
ug ang Jerusalem nga adunay mosulong nga mga sundalo
gikan sa layong dapit.
Gapanghagit sila ug away batok
sa mga lungsod sa Juda.
17Gipalibotan nila ang Jerusalem nga daw
mga tawong nagbantay ug uma,
tungod kay nagrebelde ang Jerusalem kanako.
18Ang inyo mismong mga gawi
ug binuhatan maoy naghatod kaninyo niini.
Mao kini ang inyong silot. Pait kini kaayo,
ug midulot kini sa inyong kasing-kasing!”
Naghilak si Jeremias alang sa Iyang Katagilungsod19Dili ko na maagwanta ang akong kaguol.
Labihan gayod ang akong pag-agulo.
Gikumot ang kasing-kasing ug dili ako mahimutang.
Kay nadungog ko ang tingog sa budyong
ug ang singgit sa pakig-gubat.
20Nagsunodsunod ang mga katalagman.
Nalukop sa kadaot ang tibuok nasod.
Bisan ang akong mga tolda kalit lang nga naguba,
ug ang mga kurtina niini nangagisi.
21Hangtod kanus-a ko pa padayon nga makita ang bandera
sa pagpakig-gira ug madungog ang tingog sa budyong?
22Miingon ang Ginoo,
“Buang-buang ang akong katawhan.
Wala sila makaila kanako.
Sama sila sa mga batang walay panabot.
Hanas silang mohimo ug daotan;
dili sila mahibalong mobuhat ug maayo.”
Ang Panan-awon sa Umaabot nga Kalaglagan23Nakita ko ang kalibotan. Hawan kini ug walay porma.
Nakita ko usab ang kalangitan ug wala kini kahayag.
24Nakita ko ang mga bukid ug mga bungtod
ug nangatay-og kini.
25Nakita ko usab nga wala nay mga tawo,
ug ang tanang langgam nanglupad na.
26Nakita ko nga ang tabunok nga yuta nahimong disyerto.
Ang tanang lungsod nalaglag tungod sa labihan
nga kasuko sa Ginoo.
27Mao kini ang giingon sa Ginoo,
“Ang tibuok kayutaan mangaguba,
apan dili ko kini laglagon sa hingpit.
28Ang kalibotan magsubo ug ang kalangitan mongitngit,
kay nasulti ko na ang silot,
ug dili ko na kini bakwion pa.
Nakahukom na ako
ug dili na mausab ang akong huna-huna.”
29Sa pagkadungog nila sa kabanha sa nagpadulong
nga mga tigkabayo ug mga tigpana,
nangikyas sa kahadlok ang mga lumulupyo
sa matag lungsod.
Ang uban nanagan ngadto sa kakahoyan,
ug ang uban nanaka sa mga kabatoan.
Gipamiyaan ang tanang lungsod ug wala nay namuyo niini.
30Unsay gibuhat mo, Jerusalem, nga laglagonon?
Nganong nagsul-ob ka pa ug nindot nga bisti ug alahas?
Nganong nangarte ka sa imong mga mata?
Ang imong pagpatahom wala nay pulos.
Ang imong mga hinigugma misalikway na kanimo
ug gusto ka na nilang patyon.
31Nakadungog akog tiyabaw ug agulo,
sama sa usa ka babayeng nanganak nga primerisa.
Tiyabaw kini sa mga lumulupyo sa Jerusalem
nga daw makabsan sa ginhawa.
Giisa nila ang ilang mga kamot ug nagkanayon,
“Pagkamakaluluoy namo;
daw mawad-an na kamig panimuot.
Kay miabot na ang mopatay kanamo.”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
