1Bulahan ang tawo kansang mga kalapasan gipasaylo,
kansang mga sala gipanas.
2Bulahan ang tawo nga wala na isipang sad-an sa Ginoo
ug walay gitagoang sala sa iyang kasing-kasing.
3Sa wala ko pa masulti ang akong mga sala, nagluya ako,
daw sa nangagupok ang akong mga bukog
tungod sa akong pag-agulo sa tibuok adlaw.
4Kay adlaw ug gabii gisilotan mo ako;
nawad-an na akog kusog nga daw sa nabulad ako sa init sa adlaw.
5Unya gisulti ko ang akong mga sala kanimo;
wala akoy gitago.
Miingon ako sa akong kaugalingon, “Isulti ko sa Ginoo ang akong mga sala,”
ug gipasaylo mo ako.
6Busa ang tanang matinud-anon kanimo angayng mag-ampo
sa panahon sa kalisod aron dili sila maunsa,
labi na kon moabot kini nga daw usa ka baha.
7Ikaw ang akong tago-anan;
panalipdan mo ako sa panahon sa kalisod,
ug palibotan mo ako sa mga tawong naghugyaw sa kalipay
tungod sa imong pagluwas kanako.
8Miingon ka kanako,
“Tudloan ka nako sa dalan nga angay mong agian.
Tambagan ka nako samtang nagbantay ako kanimo.
9Ayaw pagpakasama sa kabayo o mula nga walay pagsabot,
nga kinahanglan pa unang busalan ug rendahan aron motuman.”
10Daghan ang mga kalisdanan nga moabot sa mga daotan,
apan ang nagsalig sa Ginoo higugmaon ug panalipdan gayod niya.
11Busa kamong mga matarong,
pagmaya kamo tungod sa gihimo sa Ginoo kaninyo!
Kamong nagkinabuhing matarong, panghugyaw kamo sa kalipay!
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.