Deuteronomio 32 - Cebuano Contemporary Bible

1“O langit, pamati kay mosulti ako!

O yuta, pamatia ang akong mga pulong.

2Ang akong mga pagtulon-an sama sa ulan

o tun-og nga nagtulo.

Ang akong mga pulong sama sa yamog diha sa mga sagbot;

o sama sa talithi diha sa mga tanom.

3“Imantala ko ang ngalan sa Ginoo.

Dayegon ko ang pagkagamhanan sa atong Dios!

4Siya ang Bato nga salipdanan ko.

Hingpit ang iyang mga buhat,

ug matarong ang tanan niyang mga pamaagi.

Matinumanon siya nga Dios ug dili masayop;

matarong siya ug makiangayon.

5“Apan kamo nagpakasala kaniya

ug wala na niya kamo ilha nga iyang mga anak,

tungod sa inyong kadaotan,

mga masinupakon ug limbongan nga henerasyon!

6Mao ba kini ang inyong ibalos sa Ginoo?

Mga buang-buang gayod kamo ug kulang sa panabot.

Dili ba siya ang inyong Amahan nga nagbuhat kaninyo?

7“Hinumdomi ninyo ang nanglabay nga mga katuigan;

huna-hunaa ninyo ang nangagi nga mga henerasyon.

Pangutan-a ninyo ang inyong mga katigulangan

kay suginlan nila kamo.

Pangutan-a ninyo ang inyong mga tigdumala

kay isaysay nila kini kaninyo.

8Sa dihang gihatagan sa Labing Halangdong Dios

ang mga nasod sa ilang yuta

ug sa dihang gibahin-bahin niya ang katawhan,

gibutangan niya kini ug mga utlanan

basi sa gidaghanon sa mga anghel sa Dios.

9Karon gipili sa Ginoo ang mga kaliwat ni Jacob

ingon nga iyang katawhan.

10“Nakita niya sila sa disyerto,

sa dapit nga awaaw.

Giatiman niya sila ug giampingan,

nga daw nag-amping

sa iyang kaugalingong mata.

11Gibantayan niya sila,

sama sa agila nga nagbantay sa iyang mga piso

samtang iya kining ginatudloan sa paglupad.

Ginabukhad niya ang iyang mga pako sa pagsalo

ug pagsapnay kanila.

12Ang Ginoo lang gayod ang migiya sa iyang katawhan,

ug walay mitabang nga laing dios.

13“Gipagahom niya sila sa mga bukid,

ug gipakaon sa mga abot sa yuta.

Gibuhi niya sila sa dugos gikan sa bato

ug sa lana gikan sa olibo sa batoon nga dapit.

14Gihatagan niya sila ug mga keso ug gatas gikan

sa mga baka ug karnero,

ug gihatagan ug tambok

nga mga karnero, mga baka,

ug mga kanding gikan sa Basan.

Gihatagan usab niya sila

sa labing maayong mga trigo

ug gipainom sa labing maayong bino gikan sa ubas.

15“Nagmauswagon ang mga Israelinhon

apan nagrebelde sila.

Nanambok sila ug milig-on,

apan gitalikdan nila

ang Dios nga nagbuhat kanila,

ug gisalikway nila ang ilang Bato

nga salipdanan nga mao ang ilang Manluluwas.

16Gipapangabugho nila

ug gipasuko ang Ginoo

sa ilang mangil-ad nga mga dios.

17Naghalad sila ngadto

sa mga demonyo nga dili tinuod nga Dios,

mga dios nga wala nila mailhi ug bag-o lang,

nga wala tahora sa ilang mga katigulangan.

18Gikalimtan nila ang Dios

nga ilang Bato nga salipdanan

nga nagbuhat kanila.

19“Nakita kini sa Ginoo,

ug tungod sa iyang kasuko

gisalikway niya sila nga iyang mga anak.

20“Miingon siya, ‘Talikdan ko sila,

ug tan-awon ko kon unsa ang ilang dangatan,

kay mga daotan sila nga henerasyon,

mga anak nga dili matinumanon.

21Gipapangabugho nila ako

sa dili tinuod nga dios,

ug gipasuko nila ako

sa ilang mga walay pulos

nga mga dios-dios.

Busa papangabughoon ko usab sila pinaagi

sa pagpanalangin sa ubang mga nasod.

Pasuk-on ko sila pinaagi

sa pagpanalangin sa buang-buang nga mga nasod.

22Kay ang akong kasuko nagdilaab nga murag kalayo.

Mosunog kini sa yuta ug sa tanang anaa niini,

apil sa kinahiladman sa yuta,

ug sa pundasyon sa mga bukid.

23“ ‘Padad-an ko sila ug mga kalamidad,

ug ig-on ko sila sa akong mga pana.

24Pagutman ko sila;

mangamatay sila sa kagutom ug sa sakit.

Padad-an ko sila sa mabangis nga mga mananap sa paghasol kanila,

ug mga lala nga bitin sa pagpaak kanila.

25Sa gawas sa ilang balay daghan ang mangamatay sa gira,

ug sa sulod maghari ang kahadlok.

Mangamatay ang mga tigulang,

mga batan-on, ug mga kabataan.

26Nag-ingon ako nga katagon ko sila

hangtod nga dili na sila mahinumdoman sa kalibotan.

27Apan dili ko tugotan nga magpasigarbo

ang ilang mga kaaway

ug moingon, “Napildi nato sila.

Dili ang Ginoo ang naghimo niini.” ’

28“Ang Israel usa ka nasod

nga walay kaalam ug panabot.

29Kon maalamon lang sila,

masabtan unta nila ang ilang dangatan.

30Unsaon gud paggukod sa usa ka tawo sa 1,000?

Unsaon gud pag-abog sa duha ka tawo sa 10,000?

Gawas lang kon gitugyan sila

sa Ginoo nga ilang bato nga salipdanan.

31Kay ang salipdanan nga bato sa atong mga kaaway dili

sama sa atong salipdanan nga bato,

ug bisan sila nakahibalo niini.

32Ang atong mga kaaway,

nga pareho kadaotan sa mga lumulupyo sa Sodoma ug Gomora,

sama sa bunga sa ubas nga pait ug makahilo,

33ug ang ilang bino makamatay sama sa lala sa bitin.

34“Nakahibalo ang Ginoo sa ilang kadaotan, gipugngan lang una niya kini

ug naghulat sa husto nga panahon sa pagsilot kanila.

35Manimalos ang Ginoo ug magsilot kanila,

kay moabot ang panahon nga madakin-as gayod sila.

Hapit na moabot

ang ilang kalaglagan.”

36Hukman sa Ginoo ang iyang katawhan;

kaloy-an niya sila nga iyang mga alagad

kon makita niya nga wala na silay kusog

ug diyutay na lang ang nabilin kanila,

ulipon man o dili ulipon.

37Unya mangutana ang Ginoo sa iyang katawhan,

“Asa na ang ilang mga dios,

ang bato nga ilang salipdanan?

38Asa na ang ilang mga dios nga mikaon sa tambok

ug miinom sa bino sa ilang mga halad?

Patabanga sila kaninyo,

ug himoa ninyo silang inyong panalipod!”

39Tan-awa ninyo karon;

ako mao lang gayod ang Dios!

Wala nay lain nga dios

gawas kanako.

Ako ang naghatag

ug nagkuha ug kinabuhi;

ako ang nagsamad ug nag-ayo,

ug walay makalingkawas sa akong mga kamot.

40Karon, ibayaw ko ang akong mga kamot ug manumpa,

“Maingon nga buhi ako sa walay kataposan,

41bairon ko ang nagsidlak kong espada

ug gamiton ko kini sa pagsilot.

Panimaslan ko ang akong mga kaaway

ug pabayron ang mga nagdumot kanako.

42Ang akong pana mabulit sa ilang mga dugo,

ug ang akong espada motadtad sa ilang mga lawas.

Mangamatay apil ang mga dinakpan

ug apil usab ang ilang mga pangulo.”

43Dayega ninyo ang katawhan sa Ginoo,

O mga nasod,

kay panimaslan sa Ginoo ang nagpatay niining

iyang mga alagad.

Panimaslan niya ang iyang mga kaaway,

ug hinloan niya ang iyang yuta

ug ang iyang katawhan.

44Gisulti ni Moises uban ni Josue nga anak ni Nun ang mensahe niini nga awit ngadto sa mga tawo.

45Pagkahuman ug sulti ni Moises niini,

46miingon siya sa mga tawo, “Itanom gayod ninyo sa inyong mga kasing-kasing ang tanan nakong gisulti kaninyo karong adlawa. Itudlo usab ninyo kini sa inyong mga anak aron matuman nila pag-ayo ang tanang gisulti niini nga mga sugo.

47Kini nga mga sugo dili ordinaryo lang nga mga pulong; kini maghatag kaninyo ug kinabuhi. Kon tumanon ninyo kini magkinabuhi kamo ug dugay sa yuta nga inyong panag-iyahan sa tabok sa Suba sa Jordan.”

Ang Kamatayon ni Moises

48Niana mismong adlawa miingon ang Ginoo kang Moises,

49“Lakaw sa Moab, sa kabukiran sa Abarim ug tungas sa Bukid sa Nebo nga nag-atubang sa Jerico. Lantawa didto ang Canaan, ang yuta nga ihatag ko sa mga Israelinhon nga ilang panag-iyahan.

50Ug nianang bukira mamatay ka ug makig-uban sa imong mga katigulangan, maingon nga si Aaron nga imong igsoon namatay sa Bukid sa Hor ug giuban usab sa iyang katigulangan.

51Kay duha kamong nawad-an ug pagsalig kanako atubangan sa mga Israelinhon sa dihang didto pa kamo sa tubig sa Meriba Kadesh, sa kamingawan sa Zin. Wala ninyo pasidunggi ang akong pagkabalaan sa ilang atubangan.

52Busa makita mo lang sa halayo ang yuta nga ihatag ko sa mga Israelinhon, apan dili ka makasulod didto.”