1Usa ka adlaw, miingon si Noemi kang Ruth, “Anak, gusto kong maminyo ka na alang sa imong kaayohan.
2Nahinumdom ka ba kang Boaz nga atong paryente, nga ang iyang mga sulugoong babaye nakauban nimo sa pagtrabaho? Karong gabii magpalid siya ug barley.
3Busa maligo ka, magpahumot, ug isul-ob ang nindot mong bisti. Unya moadto ka sa giokanan, apan ayaw pagpakita kaniya hangtod nga mahuman siya ug kaon ug inom.
4Inigkatulog niya, bantayi kon asa siya mohigda. Ug kon makatulog na siya, duola ug walisa ang habol diha sa iyang tiilan ug didto ka matulog. Unya sultihan ka niya kon unsa ang imong buhaton.”
5Mitubag si Ruth, “Himuon ko ang tanan mong gisulti.”
6Busa miadto siya sa giokanan aron himuon ang tanang gisulti sa iyang ugangan.
7Sa dihang nakahuman na si Boaz ug kaon ug inom, maayo kaayo ang iyang pamati. Mihigda siya sa kilid sa tinapok nga mga barley aron matulog. Hinay-hinay nga miduol si Ruth kaniya ug giwalis ang habol sa iyang tiilan ug mihigda didto.
8Sa dihang mga tungang gabii na, nakamata si Boaz, ug sa iyang pagliso natingala siya nga adunay babaye nga naghigda sa iyang tiilan.
9Nangutana si Boaz, “Kinsa ka?”
Mitubag siya, “Ako si Ruth. Duol mo akong paryente nga kinahanglan mong atimanon. Karon, taboni ako sa inyong bisti kay usa ka sa among paryente nga manunubos.”
10Miingon si Boaz, “Hinaut nga panalanginan ka sa Ginoo. Ang pag-unong nga gipakita mo karon sa imong pamilya mas labaw pa sa gipakita mo kaniadto. Kay wala ka mag-apas sa batan-ong lalaki, adunahan man siya o kabos.
11Busa ayaw kabalaka, kay himuon ko ang tanan mong gihangyo. Kay nasayran sa tanan kong mga katagilungsod nga buotan ka nga babaye.
12Tinuod nga duol mo ako nga paryente nga adunay obligasyon sa pag-atiman kanimo, apan aduna pay tawo nga mas duol mo nga paryente kay kanako.
13Pabilin dinhi sa tibuok nga gabii, ug ugma sa buntag tan-awon nako kon dawaton niya ang iyang obligasyon kanimo. Kon mosugot siya, maayo; apan kon dili gani, ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo nga dawaton ko ang obligasyon ko kanimo. Sige, dinhi na lang katulog hangtod buntag.”
14Busa natulog si Ruth sa tiilan ni Boaz hangtod sa buntag, apan ngitngit pang mibangon si Ruth aron nga dili siya mailhan, kay dili gusto ni Boaz nga adunay makahibalo nga miadto si Ruth kaniya didto sa giokanan.
15Miingon si Boaz, “Dad-a dinhi kanako ang gisul-ob mong kupo ug bukhara.” Gibukhad kini ni Ruth, ug gibuboan dayon kini ni Boaz ug mga unom ka takos nga barley ug gipapas-an niya kang Ruth. Unya mibalik si Ruth sa lungsod.
16Sa pag-abot ni Ruth didto sa iyang ugangan, gipangutana siya, “Kumusta, anak?”
Gisuginlan dayon siya ni Ruth sa tanan nga gihimo ni Boaz.
17Ug miingon pa gayod si Ruth, “Dili gusto si Boaz nga mopauli ako kanimo nga walay dala, busa gihatagan niya ako niining barley nga unom ka takos.”
18Miingon si Noemi, “Hulat lang anak, hangtod nga mahibaloan mo kon unsa gayod ang mahitabo, kay dili gayod mopahulay si Boaz hangtod nga matuman niya karong adlawa ang gihangyo mo kaniya.”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.